«Μην πεις λέξη στη μαμά…»

Γράφει η Εύα Διαμαντή

«Αστυνομικός ασέλγησε στην 4χρονη κορούλα του και συνελήφθει έπειτα από καταγγελία της μητέρας του κοριτσιού που παρατήρησε ερυθρές κηλίδες στο δερματάκι του παιδιού. Γρήγορα αντανακλαστικά από το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων».

Αυτή είναι μια πρόσφατη είδηση του αστυνομικού δελτίου, όπως τόσες άλλες που βγαίνουν συχνά-πυκνά και προκαλούν αγανάκτηση, αποτροπιασμό… και, αν με ρωτάς προσωπικά, μου προκαλούν και τάση προς έμετο.

Θέλω να κρατάω τα προσχήματα. Να μιλάω ευγενικά, να φέρομαι σωστά και να μη γράφω προσβλητικά. Για μισό λεπτό όμως… ο κόσμος με αφήνει να κρατήσω τα προσχήματα; Με αφήνει ν’ αγιάσω και να κρατήσω το στόμα μου κλειστό;

Όλοι μιλάνε… μιλάνε… μιλάνε και λένε… λένε… λένε γι’ αυτό το ανασφαλές πλάσμα που όλα τα έκανε νωρίς, που παντρεύτηκε νωρίς, που έγινε πατέρας νωρίς… που χώρισε νωρίς και που τώρα πλήρωσε τα σπασμένα το ίδιο του το σπλάχνο. Γι’ αυτήν τη μάνα θα μιλήσει κανείς άραγε; Αυτή η 24χρονη κοπέλα φέρθηκε παλικαρίσια. Χωρίς φόβο, βούτηξε το βλαστάρι της και το πήγε στις Αρχές. Στο Σώμα που υπηρετεί ΑΥΤΟΣ!!! Να το δουν όλοι, να το εξετάσει ιατροδικαστής και να του μιλήσει παιδοψυχολόγος. Τίποτε απ’ όλα αυτά μπορεί να μη γινόταν, αν αυτό το παιδί είχε μεγαλώσει διαφορετικά.

Ο 29χρονος ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ φέρεται –σύμφωνα με τα λεγόμενα της μικρούλας– να έκανε ό,τι έκανε και μετά να της είπε: «Μην πεις λέξη στη μαμά». Και εκείνη τον παράκουσε. Και μίλησε στη μαμά της. Όσο καθαρά και με σωστό ειρμό μπορεί να μιλήσει ένα 4χρονο, σημασία έχει ότι είπε λόγια που έβγαζαν νόημα κι εξέπεμψαν τον κίνδυνο στον οποίο βρέθηκε και που στο προσεχές μέλλον, κατά 99,9%, θα ξαναβρισκόταν.

Το ρεπορτάζ έλεγε ξεκάθαρα ότι ο βασικός λόγος που επήλθε η ρήξη στη σχέση του ζευγαριού ήταν ο βίαιος χαρακτήρας του συζύγου. Και τώρα ο ίδιος άνθρωπος, ο πρώην  –πλέον–   σύζυγος, ο φαινομενικά και κοινωνικά ΑΨΟΓΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ο τρυφερός, ο στοργικός μικρομπαμπάς, που φωτογραφίζεται με τη μικρή του «νεραΐδα», πέρασε στην επόμενη πίστα και, αντί να σηκώσει το χέρι του σε καμιά τυχόν αγαπητικιά του, απλώνει τα ξερά του επάνω στο μωρό, ασελγώντας στο ανήλικο κορμάκι του, γνωρίζοντας εξ αρχής ότι δεν μπορεί ούτε να του ξεφύγει, ούτε να τον τραυματίσει και κυρίως… ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΩΣΕΙ, γιατί όπως καταλαβαίνεις, εμείς οι «γκόμενες» έχουμε αγριέψει τελευταία και, με την πρώτη σφαλιάρα, κάνουμε καταγγελία και χώνουμε στην μπουζού όποιον εκδηλώνει το αντριλίκι του με τη δύναμή του.

Αστυνομικός. Άνθρωπος του καθήκοντος, της πειθαρχίας και της τάξεως. Άνδρας που αποπνέει σεβασμό και αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, πόσω μάλλον στην οικογένειά του. Πόσα και πόσα θα έχουν δει τα μάτια του, αναρωτιέμαι… Γιατί λοιπόν να μετατραπεί στο ίδιο κτήνος; Ποιος γινόταν μόλις έκλεινε την πόρτα του σπιτιού του; Τι σόι σαδισμός είναι αυτός;

Χώρος για κτηνάνθρωπους δεν υπάρχει πια. Αναφέρομαι σε άντρες και γυναίκες. Είτε φοράνε στολή, είτε είναι αθλητές, είτε είναι εκπαιδευτικοί ή προπονητές ή ό,τι τέλος πάντων. Ο κόσμος ξύπνησε πια. Δεν τη μυρίζεις την αλλαγή. Δεν την αισθάνεσαι. Τη βλέπεις γύρω σου.

Διαβάζεις μια κοπέλα που προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχει αποκτήσει απογόνους, αλλά προσπαθεί να σκεφτεί σαν γονέας και καταλήγει στο ότι θα έκανε το ίδιο με τη μητέρα αυτή. Και είμαι σίγουρη ότι θα έπραττα με τον ίδιο τρόπο, γιατί έτσι ακριβώς με δίδαξε και η δική μου μητέρα. Όλα λύνονται με την κουβέντα, με την υπομονή και την κατανόηση. Αν σε εμπιστευτεί το παιδί σου, τότε έχεις εκπληρώσει τον σκοπό σου. Αν του μιλήσεις για τη μαυρίλα και την αρρώστια που κυκλοφορεί εκεί έξω, να είσαι σίγουρος ότι θα παιδί σου θα καταλάβει.

Στη θέση αυτής της μητέρας, θα έλεγα ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον εαυτό μου, που κατάφερα ν’ ακούω το παιδί μου και ν’ αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα. Που επικοινώνησα  ουσιαστικά μαζί του. Που μου έδειξε εμπιστοσύνη. Που κατάφερα μέσα από μένα να της διδάξω πως η δράση φέρνει αντίδραση και μάλιστα πολλές φορές με το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει κατάλληλη ηλικία για να γίνεις γονιός. Και σταματήστε αυτή την καραμέλα που πιπιλάτε για τους νέους γονείς, ότι είναι ανώριμοι και δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Να που τελικά δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν πολύ καλά τι τους γίνεται και, ευτυχώς, έχουν τον κατάλληλο τρόπο για να το διδάξουν στα παιδιά τους.

Ό,τι και να λέω τώρα, δεν αλλάζει το γεγονός ότι θα μείνουν κατάλοιπα στην ψυχούλα αυτού του κοριτσιού. Τουλάχιστον εκείνο θα δικαιωθεί νωρίς κι όταν μεγαλώσει θα ξέρει ότι κάποτε έδωσε σε όλους τους γονείς ένα πολύ σημαντικό μάθημα:

Να ακούν τα παιδιά τους…