Το άγχος μετατρέπεται σε πανικό

Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου στο Κίνημα Αλλαγής έχει αγχώσει τον Αλέξη Τσίπρα, και αυτό το άγχος είναι φανερό όχι μόνο μεταξύ των στενών του συνεργατών, αλλά στο σύνολο του οικοδομήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τον νου τους στις συγκεντρώσεις που διοργανώνουν οι υποψήφιοι του ΚΙΝΑΛ, προκειμένου να μετρήσουν ποιοι από τους ΠΑΣΟΚοφερμένους ψηφοφόρους τους παρακολουθούν τις ομιλίες των υποψηφίων προέδρων, αναζητώντας και όσους σκέφτονται τον επαναπατρισμό τους.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Και η αγωνία τους μεγαλώνει, καθώς παρά το γεγονός ότι αυξάνεται η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση, διογκώνεται η αγανάκτηση για το κύμα ανατιμήσεων λόγω της παγκόσμιας ενεργειακής κρίσης, εν τούτοις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζει απολύτως τίποτα. Τουναντίον, αναδεικνύεται ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αρέσει. Μοιάζει ως ένα κόμμα φθαρμένο, λες κι έχει κυβερνήσει για δεκαετίες. Θυμίζει το ΠΑΣΟΚ στη μετά 2013 εποχή, όπου οι πολίτες παραλίγο να το πετάξουν εκτός Κοινοβουλίου στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Και όπως διαπιστώνουν όλοι οι αναλυτές, «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πουλάει, επειδή ο Τσίπρας δεν πουλάει, όσα ζιβάγκο κι αν φορέσει, όσες εξυπνάδες και αν διατυπώσει, όσες περιοδείες και αν πραγματοποιήσει, όσες εξεταστικές και αν προκαλέσει». Όλες οι ενέργειες, όλες οι αποφάσεις, όλες οι στρατηγικές της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται ανίσχυρες να αντιμετωπίσουν μια προϊούσα φθορά στη δημόσια εικόνα του κόμματος και την αδυναμία του να διαμορφώσει συνθήκες και ισορροπίες στην κοινωνία που να είναι ευνοϊκές για τις επόμενες εθνικές εκλογές. Και πλέον η δικαιολογία που προτάσσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν μας παίζουν τα κανάλια», είναι άνευ ουσίας, καθώς σε όλες τις πολιτικές εκπομπές υπάρχουν εκπρόσωποι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όμως όλοι μα όλοι κάνουν το ίδιο λάθος. Προτάσσουν ένα μένος κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης και διαγκωνίζονται για το ποιος θα ξεστομίσει τη μεγαλύτερη παρόλα. Κι όμως, η κοινωνία αυτό που ζητά είναι μία εναλλακτική πρόταση που να προσφέρει υλοποιήσιμες λύσεις και όχι υποσχέσεις που στην πράξη θα αποδειχθούν φρούδες. Και αυτή η αίσθηση της κοινωνίας για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχασε τη λάμψη του. Απώλεσε το κεφάλαιο που κέρδισε στις πλατείες των αγανακτισμένων, όταν υποσχόταν λύσεις με το μαγικό ραβδί μίας νεράιδας, η οποία πλέον δεν έρχεται ούτε στα παραμύθια των μικρών παιδιών. Κι όμως τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και τα λοιπά στελέχη του κόμματος επιμένουν στο ίδιο μοτίβο, συχνά-πυκνά κάνουν λόγο για ιστορικά γεγονότα που δεν τα γνωρίζει η νέα γενιά και τα οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις θέλουν να μην τα ξαναζήσουν.

Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αδυνατεί να αναδείξει τις φωνές της λογικής που υπάρχουν στο εσωτερικό του. Τουναντίον τις πνίγει, λες και τις φοβάται. Το ίδιο κάνει και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος νιώθει να πιέζεται και φοβάται μήπως από πρωταγωνιστής (έστω και σε δεύτερο ρόλο) στο πολιτικό σανίδι οδηγηθεί πίσω από τη σκηνή.

 Κίνηση πανικού

Ακόμη και η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να απαντήσει με αντιδιάγγελμα στο διάγγελμα του πρωθυπουργού αναδεικνύει το άγχος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όπως επίσης και το ότι όλη η ηγετική ομάδα βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Ο αδέξιος χειρισμός, η ανυπαρξία θετικού προγραμματικού λόγου, ελκυστικού για τους πολίτες, είναι κάτι που στοιχίζει και στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο κόμμα. Κι όπως είπαμε και παραπάνω, το μόνο που επιτυγχάνει με αυτή την τακτική ο κ. Τσίπρας είναι να καταγράφεται σε ακόμη περισσότερες κοινωνικές ομάδες η αδυναμία του να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις προσαρμοσμένες στα μείζονα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ακέφαλο ΚΙΝΑΛ, λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση του διαγγέλματος Μητσοτάκη –ως όφειλε μέσω του γραμματέα του Μανώλη Χριστοδουλάκη– εξέδωσε ανακοίνωση ασκώντας κριτική στον πρωθυπουργό, αλλά καταθέτοντας και μία θετική πρόταση. Και φυσικά, ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ φρόντισε να βάλει στο ίδιο σακί και τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας πως «ο κ. Τσίπρας εμμένει στη γνωστή αδιέξοδη λογική του. Μία αξιωματική αντιπολίτευση που αποτελεί την ανάστροφη εικόνα της κυβέρνησης. Που αδυνατεί να πείσει και να δώσει λύσεις. Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται την αναγκαία συνεννόηση και συνευθύνη, για να συγκροτηθεί και να γίνει πράξη ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας. Θα τους κρίνουν οι πολίτες». Μάλιστα, για μία ακόμη φορά το ΚΙΝΑΛ στάθηκε υπέρ των εμβολιασμών λέγοντας «στηρίζουμε τους εμβολιασμούς, ζητούμε την υποχρεωτικότητα σε κρίσιμες επαγγελματικές κατηγορίες. Επιμένουμε στην ανάγκη ελέγχων για την τήρηση των μέτρων, και στην αντιμετώπιση του συνωστισμού στα μέσα μεταφοράς και στα σχολεία. Επιμένουμε στην ενίσχυση του ΕΣΥ που δοκιμάζεται και επιτέλους στην έμπρακτη στήριξη των λειτουργών του, που ως τώρα έχουν μείνει στο χειροκρότημα».

Κι όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν ακόμη να επιμένουν στον καταγγελτικό λόγο. Λες κι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η διαρκής άρνηση και ο διχασμός της κοινωνίας.