Νέα Δημοκρατία: Κωδικός «180» για Μητσοτάκη
Η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη προσφυγή στις κάλπες αποτελεί διακαή πόθο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για μία σειρά από λόγους. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας ποντάρει στο σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης». Και αυτό ακριβώς θέλει να αποφύγει.
Ρεπορτάζ: Κώστας Παπαδόπουλος
Ας βάλουμε, όμως, τα πράγματα σε μία σειρά. Οι δημοσκοπήσεις, φανερές και μυστικές, δίνουν όλες προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία. Ένα προβάδισμα που μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών και τη φονική πυρκαγιά στην ανατολική Αττική διευρύνθηκε. «Γαλάζιες» πηγές εκτιμούν ότι η αυτοδυναμία είναι πιο κοντά από ποτέ, ακόμα όμως κι αν επιτευχθεί ο στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη για σχηματισμό μίας κυβέρνησης συνεργασίας δεν αλλάζει. Αυτό, καθώς γνωρίζει πως τον Φεβρουάριο του 2019 έχει έναν μεγάλο σκόπελο να υπερπηδήσει, που δεν είναι άλλος από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είτε προτείνει την παραμονή του Προκόπη Παυλόπουλου, είτε την εκλογή κάποιου άλλου προσώπου, η εκτίμηση –βεβαιότητα θα μπορούσε κανείς να πει– που υπάρχει στην Πειραιώς είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει είτε «παρών», είτε θα απέχει της διαδικασίας! Θα επιδιώξει, με απλά λόγια, μια επανάληψη του σκηνικού που είχε στηθεί στα τέλη του 2014 με τα γνωστά αποτελέσματα (πρόωρες εκλογές, ανάληψη εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, εποχή Βαρουφάκη, capital controls, τρίτο Μνημόνιο).
Αυτό ακριβώς είναι που θέλει να αποφύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς μία δεύτερη εκλογική αναμέτρηση σε σύντομο χρονικό διάστημα –πριν δηλαδή προλάβει να εφαρμόσει μέρος έστω της κυβερνητικής ατζέντας του και «φορτωμένος» με τα ψηφισμένα στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου μέτρα– είναι μία επίφοβη ζαριά. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα επιδείξει πολιτικό πολιτισμό, αλλά θα αναλωθεί σε επιθέσεις λάσπης, σκανδαλολογία και καθημερινό «πετροβόλημα» κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Το ζητούμενο δεν είναι άλλο από το πώς μπορεί αυτό να αποφευχθεί, καθώς ακόμη κι αν επιτευχθεί η πολυπόθητη για τη Ν.Δ. αυτοδυναμία, φαντάζει απίθανο ο αριθμός των βουλευτών να ξεπεράσει τους 157-158. Εάν δε κοιτάξει κανείς τις δημοσκοπήσεις, βλέπει ότι στη νέα –πιθανότατα πεντακομματική– Βουλή δεν θα υπάρχει το Ποτάμι και πάρα πολύ δύσκολα θα βρει θέση και η αποψιλωμένη Ένωση Κεντρώων. Κόμματα, δηλαδή, στα οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε –ιδίως στην περίπτωση του Σταύρου Θεοδωράκη– να ελπίζει είτε σε μετεκλογική συνεργασία, είτε σε συμφωνία για την ψήφιση Προέδρου της Δημοκρατίας.
«Εθνικό συμφέρον»
Το κλειδί, λοιπόν, δεν είναι άλλο από τη συνεργασία –έστω τη συνεννόηση– με το Κίνημα Αλλαγής της Φώφης Γεννηματά, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ενδέχεται να ξεπεράσει σε ποσοστό τη Χρυσή Αυγή και να αναδειχθεί τρίτο κόμμα. Ήδη από το συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, τον Μάρτιο του 2018, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε φροντίσει να… κλείσει το μάτι στην πρόεδρό του, λέγοντας με νόημα ότι «υπήρξαμε αντίπαλοι για 40 χρόνια, αλλά το εθνικό συμφέρον είναι αυτό που προέχει». Αυτό, βέβαια, για να έχει πραγματική αξία προϋποθέτει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Ο αριθμός των βουλευτών Νέας Δημοκρατίας και Κινήματος Αλλαγής να ξεπερνά στο σύνολο τους 180, καθώς εκτιμάται ότι ακόμη κι αν δεν συγκυβερνήσουν, μπορεί να επιτευχθεί ένα μίνιμουμ συνεννόησης για τον ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου, ώστε η χώρα να αποφύγει τις εκλογές τον Φεβρουάριο του 2019 και η νέα κυβέρνηση να έχει ένα εύλογο χρονικό διάστημα μπροστά της, ώστε να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Κάτι που αποτελεί προσδοκία τόσο της Ν.Δ., όσο και υποψηφίων επενδυτών που απεχθάνονται την πολιτική αστάθεια.
Οργή για τα… μαρούλια του Καρτερού και την… κόκα του Καρανίκα
Θανάσης Καρτερός και Νίκος Καρανίκας. Δύο πρόσωπα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που όμως εσχάτως μοιάζουν να έχουν πολλά κοινά. Με τον δικό τους τρόπο –πιο σοβαρό ο Καρτερός, πιο ανάλαφρο ο Καρανίκας– μοιάζουν να ηγούνται της επίθεσης εναντίον της Νέας Δημοκρατίας. Δύο πρόσωπα που αποτελούν «κόκκινο πανί» για τη Νέα Δημοκρατία.
Ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, εκμεταλλευόμενος ενδεχομένως τη θερινή απουσία της Ελένης Μενεγάκη από τα τηλεοπτικά πλατό και τη μικρή οθόνη, εξαπολύει συχνά-πυκνά επιθέσεις (πολλές φορές με ακατάληπτα κείμενα) τόσο κατά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και κατά της αστικής τάξης – δεν τη συμπάθησε ποτέ, αν και εσχάτως απολαμβάνει τα προνόμιά της. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να χαρακτηρίσει «μαφία» την αντιπολίτευση και να κατηγορήσει την αστική τάξη ότι δεν αντιδρά απέναντι σε αυτή τη «μαφία», γιατί «ρουφά κόκα»!
Όσον αφορά τον διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τη Ν.Δ. είναι η επιστολή του προς την ΕΣΗΕΑ για τους δημοσιογράφους του «Ελεύθερου Τύπου» για το ρεπορτάζ τους με το SMS – που το Μέγαρο Μαξίμου αρνείται. Δεν είναι τυχαίο ότι ανέσυραν από τη λήθη της ιστορίας την ιστορία με τα «μαρούλια» του Τσερνομπίλ. Τότε που –όπως αναφέρει και σχετική ανακοίνωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης– «καλούσε τους πολίτες να τρώνε άφοβα μαρούλια μετά το δυστύχημα του Τσερνομπίλ».