Ο Γ. Στουρνάρας και τα συμφέροντα …
Η αναβολή συζήτησης στην έκτακτη ΓΣ της ΔΕΗ την προηγούμενη εβδομάδα του θέματος σχετικά με την τιμή προμήθειας ρεύματος στην Αλουμίνιον από 01.01.2014 έγινε σύμφωνα με την ανακοίνωση του εκπροσώπου του Ελληνικού Δημοσίου, «προκειμένου να υπάρξει επαρκής χρόνος για διαβούλευση από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές για την διευθέτηση τεχνικών ζητημάτων που άπτονται της τιμολόγησης της ηλεκτρικής ενέργειας».
Με άλλα λόγια, η αναβολή δόθηκε μήπως και βρεθεί κάποια λύση μεταξύ των δύο πλευρών, η οποία θα οδηγήσει και σε ευρύτερες συναινέσεις μεταξύ της ΔΕΗ και της βιομηχανίας. Η ερώτηση όμως είναι πώς μπορεί να βρεθεί μια λύση, όταν η μια πλευρά (ΔΕΗ) έχει κάνει βήματα προσέγγισης και η άλλη (Αλουμίνιον) παραμένει αμετακίνητη στη θέση της και ζητά να προμηθεύεται ρεύμα στην τιμή που έβγαλε η παράνομη διαιτησία της ΡΑΕ έως την 31/12/2013, δηλαδή επί ζημία της ΔΕΗ;
Η ΔΕΗ απέδειξε με κοστολογικά στοιχεία, ελεγμένα από διεθνείς ορκωτούς λογιστές, ποιο είναι το κόστος της από τις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Επίσης, μετά την πρόσφατη δημοσίευση της σχετικής έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με το κόστος ενέργειας στην Ευρώπη, αποδείχτηκε ότι η τιμή που προσφέρει η ΔΕΗ προς την Αλουμίνιον βρίσκεται στα επίπεδα του μέσου όρου των τιμών στην Ε.Ε., άρα και από αυτή την άποψη δεν τίθεται θέμα. Μάλιστα, αν αναλογιστεί κανείς ότι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν πυρηνικά εργοστάσια ή μονάδες λιγνίτη με κόστος όμως το 1/4 ή το 1/5 αυτού που έχει η ΔΕΗ (αφού για να εξορύξει τον λιγνίτη η ΔΕΗ χρειάζεται να σκάψει 3 και 4 φορές παραπάνω χώματα απ’ ό,τι στην Κεντρική Ευρώπη, και επιπλέον ο λιγνίτης εκεί είναι πολύ πιο πλούσιος σε θερμίδες απ’ ό,τι στην Ελλάδα), τότε το συμπέρασμα είναι ότι η ΔΕΗ δεν αξίζει κριτικής αλλά συγχαρητηρίων, τουλάχιστον ως προς το κόστος των λιγνιτικών μονάδων της, γιατί σε άλλα θέματα έχει σημαντικά προβλήματα που κατά καιρούς έχουμε αναδείξει.
Τα… παράπονα!
Ερχόμαστε λοιπόν στην Αλουμίνιον και στον κ. Μυτιληναίο, για να δούμε τι έχουν κάνει από τη δική τους πλευρά για να εξασφαλίσουν φθηνό κόστος ρεύματος. Παραπονιούνται ότι δεν έχουν πρόσβαση σε λιγνιτική ενέργεια, το ερώτημα είναι όμως τι έκαναν γι’ αυτό; Υπέβαλαν ποτέ στο κράτος αίτηση για να πάρουν άδεια για να κατασκευάσουν μια λιγνιτική μονάδα και τους την αρνήθηκε; Όχι, και να μην πει κανείς ότι δεν δίνονται άδειες παραγωγής για ιδιωτικές λιγνιτικές μονάδες, γιατί ήδη έχουν δοθεί δύο σε άλλους ιδιώτες (στην περιοχή του Αμυνταίου και της Φλώρινας). Μήπως διεκδίκησαν ποτέ ουσιαστικά κάποιο λιγνιτωρυχείο για να εξασφαλίσουν φθηνό καύσιμο; Και πάλι όχι. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι στην περίφημη διαδικασία για την εκμίσθωση του λιγνιτωρυχείου Βεύης, ο Όμιλος Μυτιληναίου προσέφερε προς το Δημόσιο όχι μόνο το χαμηλότερο μίσθωμα από τους 10 που υπέβαλαν προτάσεις, αλλά και κάτω από το ελάχιστο όριο που είχε τεθεί, με αποτέλεσμα να απορριφθεί τελικά για τον λόγο αυτό. Τόσο «δυναμικά» διεκδίκησε το λιγνιτωρυχείο.
Μήπως γενικότερα έκανε κάποια άλλη επένδυση ο κ. Μυτιληναίος για να μειώσει το κόστος ρεύματος της Αλουμίνιον; Το μόνο που έκανε ήταν να χρησιμοποιήσει το αποθεματικό των 130 εκατ. ευρώ που είχε αφήσει στο ταμείο της Αλουμίνιον η Alcan, για να κατασκευάσει η δική του εταιρεία ΜΕΤΚΑ μια μονάδα συμπαραγωγής στην Αλουμίνιον, για την οποία έρχεται η ίδια η Αλουμίνιον σήμερα και παραδέχεται στην καταγγελία που έκανε προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού, ότι της είναι άχρηστη και ότι το ρεύμα που παράγει είναι παραπροϊόν και δεν… ξέρει τι να το κάνει!
Και μια που λέμε για Επιτροπή Ανταγωνισμού, μην περιμένουν κάποιοι από τους εμπλεκόμενους να βγάλει αυτή το φίδι από την τρύπα, αφού ούτε δυνατότητα έχει να καθορίσει αυτή την τιμή του ρεύματος, ούτε μπορεί να στοιχειοθετηθεί μονοπωλιακή θέση της ΔΕΗ στη λιγνιτική αγορά, τη στιγμή που ο Μυτιληναίος δεν προσπάθησε ποτέ να κάνει κάτι στη συγκεκριμένη αγορά και να του το αρνήθηκαν. Εκτός και εάν η όλη προσπάθεια από πλευράς Αλουμίνιον είναι να πεταχτεί για άλλη μια φορά η μπάλα στην εξέδρα μέσω αλληλογραφίας της ΔΕΗ με την Επιτροπή Ανταγωνισμού και να αρχίσει και πάλι να συσσωρεύεται νέο χρέος από 1/1/2014. Ήδη η Αλουμίνιον έχει αναφέρει ότι ως προσωρινή τιμή χρέωσης δέχεται μόνο αυτήν της διαιτησίας και δεν πρόκειται να πληρώσει οτιδήποτε παραπάνω, δηλαδή κάθε μήνα θα δημιουργείται ένα καινούργιο, επιπλέον χρέος ύψους 4.000.000 ευρώ/μήνα.
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί από μηχανής Θεός που να λύσει το θέμα, όσος χρόνος και να δοθεί. Επομένως ο κ. Στουρνάρας, ως εκπρόσωπος του Μετόχου Πλειοψηφίας, θα πρέπει στην επερχόμενη ΓΣ της ΔΕΗ στο τέλος του μήνα να αναλάβει την ευθύνη και την πρωτοβουλία για να διατηρήσει τη βιωσιμότητα της ΔΕΗ, η οποία όχι μόνο αποτελεί περιουσία του ελληνικού Δημοσίου αλλά και απασχολεί 25.000 εργαζόμενους, δηλαδή πάνω από 50 φορές περισσότερους από τους περίπου 450 εργαζόμενους στα χυτήρια αλουμινίου της Αλουμίνιον. Η ελάφρυνση του κόστους του ρεύματος γενικότερα στις βιομηχανίες δεν μπορεί να γίνει με ζημιά της ΔΕΗ, αλλά με τη λήψη μέτρων για την απάλειψη των στρεβλώσεων στην αγορά της ενέργειας. Για παράδειγμα, δεν μπορεί μια χαλυβουργία να δουλεύει μόνο στις ώρες χαμηλής ζήτησης, να χρεώνεται για την ενέργεια αυτή μια φτηνή τιμή ενέργειας, αλλά το τελικό της κόστος να εκτοξεύεται γιατί από πάνω μπαίνουν ένα σωρό άλλες χρεώσεις που οφείλονται σε αποφάσεις του κράτους (φόροι, ΑΔΙ, τέλη, κ.λπ.).