O έρως χρόνια –και καραντίνα– δεν κοιτά, αλλά θέλει… απόδειξη

Η… άμπωτη της πανδημίας έχει αρχίσει να ρουφάει πίσω την πλημμύρα που προκάλεσε στο παγκόσμιο χωριό ο κορωνοϊός, κι όσο στεγνώνουν τα νερά ξεπροβάλλουν γλυκές ανθρώπινες ιστορίες.

Ιστορίες, όχι μόνο ανθρώπων που τρελάθηκαν από τον φόβο του θανάτου ή που πάλεψαν μαζί του σε ένα θάλαμο νοσοκομείου. Αλλά ιστορίες κάποιων άλλων «τρελών», τρελών από έρωτα που δεν άντεξαν την καραντίνα και την επιβεβλημένη υγειονομικά κοινωνική αποστασιοποίηση από άλλο τους μισό.

Θα χρειαστεί ένα μικρό πισωγύρισμα, περίπου 75 ημερών, τότε που μία-μία οι ευρωπαϊκές χώρες «ταμπουρώνονταν» για να σταματήσουν την εξάπλωση του φονικού όπως εξελισσόταν ιού SARS-coV-2. Στην ίδια ρότα και η Δανία, η οποία αποφάσισε στις 14 Μαρτίου να κλείσει τα σύνορά της χωρίζοντας –όπως και σε όλο τον κόσμο– φίλους, συγγενείς, ακόμη και ζευγάρια που είχαν την ατυχία να κατοικούν σε διαφορετικές χώρες.

Έχετε σχέση; Απόδειξη!

Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από δύο μήνες και να φτάσουμε στην 25η Μαΐου για να επιτραπεί η επανασύνδεση αυτών των «διασυνοριακών» ζευγαριών. Υπό έναν όρο όμως: τα… πιτσουνάκια θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν σοβαρή και πάνω από 6 μήνες σχέση!

Οι γειτονικές της Δανίας σκανδιναβικές χώρες και η Γερμανία είναι οι πρώτες χώρες από όπου θα επιτραπεί η είσοδος των χωρισμένων εραστών του κορωνοϊού, αφού όμως αποδειχθεί η πραγματική σχέση τους με φωτογραφίες, μηνύματα κειμένου και e-mail σύμφωνα με την αρχική νομοθετική διάταξη που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Έτσι, ο Δανός υπουργός Δικαιοσύνης Nick Hækkerup ανακοίνωσε ότι οι κανονισμοί αυτοί θα χαλάρωναν τις επόμενες ημέρες, οπότε το μόνο που θα απαιτείται πλέον είναι μια επιστολή-υπεύθυνη δήλωση που θα υπογράφεται και από τους δύο συντρόφους.

Εν προκειμένω, οι μόνιμοι κάτοικοι της Φινλανδίας, της Ισλανδίας, της Γερμανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας που έχουν Δανό σύντροφο θα πρέπει να δίνουν στις αρχές το όνομα, τη διεύθυνση και τα στοιχεία επικοινωνίας του συντρόφου τους στη Δανία, καθώς και τηλεφωνικά αρχεία, φωτογραφίες και οποιοδήποτε άλλο γραπτό στοιχείο αποδεικνύει τη σχέση τους. Και μάλιστα η σχέση πρέπει να υφίσταται τουλάχιστον έξι μήνες με φυσική επαφή και όχι μόνο τηλεφωνική ή διαδικτυακή, έτσι ώστε να πιστοποιείται η «σοβαρότητά» της και να επιτραπεί η επανασύνδεση του ζευγαριού, την ίδια ώρα που επιτρέπεται σε οποιονδήποτε Γερμανό ή Σκανδιναβό που έχει εξοχικό στη Δανία, να το επισκεφθεί για λόγους αναψυχής!

Μέγα πολιτικό ζήτημα

Ωστόσο η πολιτική της «απόδειξης» της σοβαρότητας της σχέσης δημιούργησε μεγάλο πολιτικό ζήτημα στη φιλελεύθερη κατά τα άλλα Δανία, καθώς θεωρήθηκε υπέρμετρη υποχρέωση σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών της.

«Μπορούν να έχουν μαζί τους μια φωτογραφία ή μια ερωτική επιστολή. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτά είναι πολύ προσωπικά πράγματα, αλλά η απόφαση να επιτραπεί η είσοδος στον σύντροφο είναι στην κρίση του αστυνομικού», δήλωσε ο υπαρχηγός της αστυνομίας, Άλαν Ντάλαγκερ Κλάουσεν. «Ποτέ δεν έχω ακούσει για χώρα που απαιτείται να δείξεις προσωπικά μηνύματα ή φωτογραφίες του συντρόφου για να μπεις. Θα αφήσουμε τα ζευγάρια να ιδωθούν ξανά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα παραιτηθούμε και από τα δικαιώματά μας στην ιδιωτικότητα και το απόρρητο των προσωπικών πληροφοριών», ανάρτησε στο Twitter ο βουλευτής του Κοινωνικού-Φιλελεύθερου κόμματος,  Κρίστιαν Χέγκααρντ.

Οι χωρισμένοι της καραντίνας ταξιδεύουν σε παραμεθόριες πόλεις για να βρεθούν έστω για λίγο, μέχρι λίγες μέρες πριν χωρίζονταν με φράχτη στη γερμανική πόλη Κωνστάντζα και στην ελβετική Κροϊτσλίνγκεν, ενώ οι φωτογραφίες από τα εξ αποστάσεως ραντεβού στις μπάρες των συνόρων έκαναν τον γύρο του κόσμου.

Κι επειδή ως γνωστόν ο έρως χρόνια αλλά και… καραντίνα δεν κοιτά, η 85χρονη Δανή Inga Rasmussen και ο 89χρονος Karsten Tüchsen Hansen από τη Γερμανία έκαναν χιλιόμετρα καθημερινά για να βρεθούν στην παραμεθόρια πόλη της Aventoft, αλλά στο εξής με την «υπεύθυνη δήλωση» θα μπορούν να συναντιούνται ελεύθερα.

Χιλιάδες όμως είναι τα ζευγάρια που οι περιορισμοί θα τους κρατήσουν μακριά για καιρό ακόμα, καθώς οι κυβερνήσεις –όπως παραπονούνται– ενδιαφέρονται κυρίως για την οικονομική ανάκαμψη μέσω του τουρισμού και της διακίνησης εργαζομένων, παραβλέποντας τις ψυχικές και συναισθηματικές ανάγκες των πολιτών τους. Και ο έρωτας είναι μία από αυτές.