Ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του

Μέχρι σήμερα όλοι όσοi ασχολούνται με τα πολιτικά πράγματα της χώρας από την μεταπολίτευση κι εντεύθεν θεωρούσαν τα όσα είχαν συμβεί στο 4^Ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, τον Ιούνιο του 1996, λίγα 24ωρα μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν ο κολοφώνας μίας εσωκομματικής διένεξης.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Επειδή τα ρεκόρ είναι για να καταρρίπτονται, αυτό το Σαββατοκύριακο όπου διεξάγεται η διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ένα νέο επίπεδο στα εσωκομματικά ενός κόμματος. Και μιλάμε φυσικά για την Ελλάδα. Εδώ και ένα μήνα έχουμε ακούσει τα πάντα, οπότε είναι απόλυτα λογικό το φιλοθεάμον κοινό να περιμένει τα… καλύτερα. Μάλιστα δεν είναι λίγοι ακόμη και μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που κάνουν λόγο για «γκολ και ξύλο» κατά την παλιά ποδοσφαιρική ατάκα, την εποχή του ρομαντισμού και των ξερών γηπέδων.

Εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ η έννοια διάσπασης έχει χάσει την ουσία της. Εξάλλου και το κείμενο που δημοσίευσε η Ομπρέλα που το συνοδεύουν 1.300 υπογραφές επί της ουσίας προαναγγέλλει τις ομαδικές υποχωρήσεις, αλλά και την δημιουργία νέου κόμματος. Υπό τον τίτλο «Διέξοδος Αριστερά», στο κείμενο επισημαίνεται ότι «ο μύθος του ηγέτη που θα νικήσει τον Μητσοτάκη σε μια μονομαχία είναι ή αυταπάτη ή καθαρή απάτη». Για να συνεχίσουν τονίζοντας πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι οι τραμπουκισμοί και η θρασύτητα ενός πνεύματος ιδιοκτήτη που αποφαίνεται όποιος διαφωνεί, να φεύγει. Είμαστε όλοι/ες εμείς που τον ιδρύσαμε, τον πιστέψαμε, τον αναδείξαμε διεκδικητή της κυβέρνησης, καταφυγή των πολλών, των από κάτω, αντίπαλο του ακροδεξιού λαϊκισμού που καιροφυλακτεί».

«Πρόθεσή μας και στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε έναν πολιτικό χώρο ικανό να υπερασπίζεται και να προβάλλει την ταυτότητα, τη φυσιογνωμία, τις αξίες, τις ιδέες και τις πολιτικές προτάσεις της Αριστεράς» τονίζεται στο κείμενο. «Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κοινό τόπο ικανό να εμπνεύσει αισιοδοξία και να κινητοποιήσει όσους/ες οδηγούνται στην παραίτηση, αλλά και το «πλήθος της αποχής», που το τροφοδοτεί η λαθεμένη πεποίθηση ότι από την πολιτική δεν έχει τίποτα να περιμένει κανείς, ενώ, αντίθετα, από τη συμμετοχή μας στις διεργασίες της πολιτικής και στα κοινωνικά κινήματα εξαρτώνται σχεδόν τα πάντα», καταλήγει.

Την ίδια ώρα καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν πως και οι Προεδρικοί υπό το Νίκο Παππά θα καταθέσουν ένα δικό τους επίσης σκληρό κείμενο, όπου θα επιτεθούν με σφοδρότητα στην εσωκομματική αντιπολίτευση. Και βέβαια μιλάμε για δύο ξένους στο ίδιο σπίτι.

Αδειάζει η… βάση

Το τι ακριβώς συμβαίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ το ανέδειξαν δύο από τις πιο παλιές καραβάνες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης του κόμματος, ο Φώτης Κουβέλης και ο Γιάννης Δραγασάκης.

Ο Φώτης Κουβέλης μίλησε για ένα πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ, που η ηγετική ομάδα, είτε δεν το έχει πάρει χαμπάρι (κάτι διόλου απίθανο, καθώς μιλάμε για φωστήρες της πολιτικής), είτε κάνει ότι το αγνοεί. «Η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου καλή. Αντιθέτως, καταγράφονται περιπτώσεις και αποχωρήσεων ακόμη κάποιων απλών μελών του κόμματος. Είναι μία διαδικασία η οποία πρέπει να προωθηθεί και αυτή είναι η διαδικασία δεν είναι καμία άλλη παρά να οδηγηθούμε στο Συνέδριο, και τούτο ανεξάρτητα αν θα οδηγηθεί το κόμμα με το σύνολο των μελών του ή θα έχουμε αποχωρήσεις πριν από το Συνέδριο» σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Κουβέλης. Και η αλήθεια είναι ότι όντως οι τοπικές οργανώσεις έχουν αδειάσει, καθώς τα απλά μέλη δεν βλέπουν καμία προοπτική. Και δεν μιλάμε για την διαμάχη μεταξύ «Ομπρελιτών» και των «Κασσελακίστας», αλλά για απλά μέλη που είναι ενδιάμεσα και δεν έχουν πάρει θέση στον εμφύλιο. Πάντως ο κ. Κουβέλης παραδέχθηκε ότι «τα χαρακτηριστικά των πρώτων ημερών του κ. Κασσελάκη δεν είναι εκείνα τα οποία έχουν σχέση και με ταυτοτικές ιδιότητες του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, κι έχουν δημιουργήσει, αν θέλετε, μία παραφιλολογία που δεν έχει καμία σχέση με την ουσία της πολιτικής».

Επίσης ο πρώην υπουργός εμφανίστηκε κατηγορηματικά αντίθετος με τη διαδικασία των διαγραφών τονίζοντας πως «είμαι κατά των διαγραφών. Και είμαι κατά των διαγραφών διότι δεν έχουν καμία σχέση οι διαγραφές ούτε με την κουλτούρα, αλλά ούτε και με το περιεχόμενο των πολιτικών διαφορών. Θα έλεγα ότι οι διαγραφές οι οποίες ζητήθηκαν ή αναστολή της κομματικής ιδιότητας, γιατί προβλέπεται και αυτή η εναλλακτική πειθαρχική ποινή από την επιτροπή δεοντολογίας, δεν έχουν σχέση με τις ουσιαστικές πολιτικές διαφορές οι οποίες υπάρχουν μέσα στους κόλπους του κόμματος».

Να σημειωθεί ότι στις 6 Ιουνίου του 2010 ο Φώτης Κουβέλης ως επικεφαλής της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από τις διαδικασίες του Συνεδρίου του Συνασπισμού, αφού δεν έγινε δεκτή η πρόταση για αποδέσμευση του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ακολούθησαν εκατοντάδες στελέχη και σύνεδροι, αρνούμενοι να λάβουν μέρος στην εκλογή προέδρου του ΣΥΝ και νέας Κεντρικής Επιτροπής. Είχε προηγηθεί συνάντηση του με τον Αλέξη Τσίπρα, η οποία δεν είχε καταλήξει σε συμφωνία.

Απέλπιδα επιστολή Δραγασάκη
Όμως δεν ήταν μόνο ο Φώτης Κουβέλης που χτύπησε τη καμπάνα του κινδύνου της πολιτικής εξαΰλωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ίδια πάνω-κάτω γραμμή κινήθηκε και ο Γιάννης Δραγασάκης, όπου απέστειλε επιστολή σε Στέφανο Κασσελάκη, Αλέξη Τσίπρα, Ράνια Σβίγκου, Γιώργο Βασιλειάδη, τα μέλη της ΠΓ, την Έφη Αχτσιόγλου, το Νίκο Παππά, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Στέφανο Τζουμάκα, αλλά και στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, ζητώντας να κηρυχθεί το κόμμα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Σύμφωνα με τον «μπαρουτοκαπνισμένο» Δραγασάκη, «η κατάσταση έκτακτης ανάγκης σημαίνει πως τα εκλεγμένα όργανά του αποτελούν το μοναδικό κέντρο λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής. Σταματούν οι ανεπίσημες διαρροές από όλες τις πλευρές. Τα μέλη του κόμματος και ευρύτερα η κοινωνία, ενημερώνονται υπεύθυνα με επίσημες γραπτές ανακοινώσεις. Παράλληλα συγκροτείται από τον Πρόεδρο του κόμματος ολιγομελές, άτυπο κέντρο ευθύνης αντιπροσωπευτικό της σύνθεσης του κόμματος, που εποπτεύει την αυστηρή τήρηση των όποιων μέτρων συμφωνηθούν».

Ο κ. Δραγασάκης θεωρεί ότι είναι αναγκαία τα μέτρα οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης συμφωνημένα από κοινού, σεβαστά από όλους. Επί της ουσίας ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τσίπρα ζητά να τεθεί ο κ. Κασσελάκης υπό κηδεμονία. Ενώ ταυτόχρονα αμφισβητεί και τις διαδικασίες εκλογής του με εύσχημο τρόπο, γράφοντας στην επιστολή του ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει Πρόεδρο ο οποίος έχει εκλεγεί με βάση τις διαδικασίες που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ είχε αποφασίσει. Αν οι διαδικασίες δεν ήταν σωστές- και κατά τη γνώμη μου δεν ήταν- ευθύνονται όσοι τις αποφάσισαν ή τις ανέχθηκαν. Αυτό δεν αποκλείει την τροποποίησή  τους στο μέλλον, στο μεταξύ όμως το αποτέλεσμα των διαδικασιών δεν μπορεί να αμφισβητείται».

Ο Μάο και ο εξαφανισμένος Τσίπρας

Μία από τις αγαπημένες εκφράσεις του Αλέξη Τσίπρα είναι η ρήση του Μάο Τσε Τουνγκ «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», που είχε ειπωθεί την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ο Κινέζος ηγέτης που του άρεσε να τον αποκαλούν «ο μεγάλος τιμονιέρης» είχε πει επίσης ότι «η πολιτιστική επανάσταση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 7–8 χρόνια».

Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζουμε εάν επαναλαμβάνεται ανά 7-8 χρόνια η πολιτιστική επανάσταση, αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά από οκτώ χρόνια το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ζήσει μία νέα διάσπαση. Το καλοκαίρι του 2015 αποχώρησαν Λαφαζάνης, Στρατούλης, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου και άλλοι με αφορμή την συμφωνία και την υπογραφή του 3^ου μνημονίου. Όμως η συζήτηση και η διαφωνία ήταν πολιτική. Από την μία υπήρχαν οι διαφωνούντες και από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας. Ενώ τώρα δεν μιλάμε για πολιτική. Διότι από την μία υπάρχει η Ομπρέλα και οι άλλοι διαφωνούντες και από την άλλη μία μαριονέτα, ο Κασσελάκης, που σίγουρα θα μπορούσε να κάνει λαμπρή καριέρα στην τηλεόραση, παρουσιάζοντας την εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου, της Φαίης Σκορδά, ή του Γιώργου Λιάγκα.

Το ερώτημα που θέσαμε σε πολλά μετριοπαθή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (νέα και παλιά) είναι για το πώς μπορεί να αποφευχθεί η διάσπαση; Και η απάντηση που λάβαμε ήταν η ίδια: «Ο Αλέξης Τσίπρας». Όμως από το περιβάλλον του πρώην προέδρου τηρείται σιγή ιχθύος για το εάν τελικά μετάσχει στις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής. Τουναντίον οι περισσότεροι συγκλίνουν στην εκτίμηση πως δεν επιθυμεί να παρακολουθήσει ζωντανά το ξεκατίνιασμα στοπ κόμμα που το πήρε από το 5% και το έφτασε στο 35%.

Οι Νεοπροεδρικοί ζητούν αίμα

Στο στρατόπεδο των «Νεοπροεδρικών», η «Kasselakistas», όπως τους αποκαλούν από την Ομπρέλα ζητούν αίμα και διαγραφές μέχρι να βγει ο ήλιος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γνωστός στιχουργός Στέφανος Μωραΐτης, ο οποίος είναι ίσως ο πιο ένθερμος οπαδός του Κασσελάκη ζήτησε δημόσια από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να «κόψει κεφάλια», δηλαδή να προχωρήσει σε μια κίνηση επίδειξης αρχηγικής ισχύος προχωρώντας άμεσα στις διαγραφές των τεσσάρων ιστορικών στελεχών του κόμματος, διαβλέποντας πως σε διαφορετική περίπτωση, «αυτό το Σαββατοκύριακο ο Στέφανος Κασσελάκης θα γίνει ή αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ή θήκη της Ομπρέλας».

Την στάση του Μωραΐτη επιδοκιμάζουν και δεκάδες άλλοι «Kasselakistas», οι οποίοι κι αυτοί με τη σειρά τους ζητούν οι διαγραφές να μην μείνουν μόνο στους «4» (Τζουμάκας, Βίτσας, Σκουρλέτης, Φίλης), αλλά να προχωρήσουν και σε πολλούς άλλους. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό ο νεοπροεδρικοί αποκλείεται να δεχθούν την υποτιθέμενη λύση από τον Γιάννη Δραγασάκη. Οπότε όλη η προσπάθεια του γηραιού πολιτικού περνάει στην ιστορία ως μία απέλπιδα κίνηση να αποφευχθεί η διάσπαση και ίσως η διάλυση.

Την ίδια ώρα η κατάσταση εξελίσσεται σε επιθεώρηση, καθώς η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει στο πειθαρχικό για διαγραφή την Έλενα Ακρίτα, τον Ευάγγελος Αποστολάκη και τη Νίνα Κασιμάτη για αντιδεοντολογική και αντικαταστατική συμπεριφορά. Κι αυτό διότι και οι τρεις στις δημοτικές εκλογές στήριξαν υποψήφιους δημάρχους που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία.

Δεν περνούν οι διαγραφές

Σε ό,τι αφορά τις τέσσερις διαγραφές, το πιθανότερο είναι οι «Νεοπροεδρικοί» να τις κάνουν γαργάρα με την δικαιολογία ότι η Επιτροπή Δεοντολογίας δεν πρόλαβε να ετοιμάσει τον φάκελο με τα τις παρεκτροπές του κάθε ενός. Κι αυτό διότι μέχρι τώρα ο Παππάς και οι συνεργάτες του δεν έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν τον αριθμό 151 που απαιτείται για να προχωρήσουν οι διαγραφές. Και αυτό διότι πολλά στελέχη ζητούν την πολιτική επίπληξη και όχι τις διαγραφές.

Μάλιστα οι παλιοί εκλογομάγειρες του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται πως «εάν ο Κασσελάκης επιμείνει στις διαγραφές το πιθανότερο είναι να γνωρίσει την πρώτη του εσωκομματική ήττα». Σε αντίθεση με τους τέσσερεις «σκληρούς» (Πολλάκης, Τσάκρη, Γ. Τσίπρας, Αυγέρη), οι οποίοι θέλουν εδώ και τώρα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, κάποιοι νουνεχείς έχουν επισημάνει τους κινδύνους «στραπατσαρίσματος». Το πιθανότερο είναι οι νεοπροεδρικοί να θέσουν τις διαγραφές στην επόμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στις 11 Δεκεμβρίου, εάν μέχρι τότε δεν έχουν αποχωρήσει οι μισοί.

Η ομιλία Παππά

Όπως, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό η διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής είναι το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός του Σαββατοκύριακου. Διότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δούμε ομαδικά την Ομπρέλα να αποχωρεί και το κόμμα επίσημα να πάει σε διάσπαση. Αν δεν γίνει αυτό και απλά υπάρχει τεράστια διαφοροποίηση από την Ομπρέλα αυτό που αναμένεται επίσης με ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι η τοποθέτηση αφενός μεν της Έφης Αχτσιόγλου και της ομάδας της και αφετέρου αυτή του Νίκου Παππά, ο οποίος μάλιστα την προανήγγειλε. Ο κ. Παππάς, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και τομεάρχης Οικονομικών της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ γνωστοποίησε την πρόθεσή του να απαντήσει στην Κεντρική Επιτροπή για την επιστολή Δραγασάκη, όπως ανακοίνωσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Καλημέρα σε όλους. Έλαβα και διάβασα την επιστολή του συντρόφου Γιάννη Δραγασάκη η οποία είδε και το φως της δημοσιότητας. Για όσα αναφέρονται στην επιστολή, αλλά και για όσα έχουν συμβεί αμέσως μετά την προεδρική εκλογή, θα τοποθετηθώ αναλυτικά και με σαφήνεια στην κεντρική επιτροπή». Από την πλευρά της κ. Αχτσιόγλου τηρείται σιγή ιχθύος. Ναι μεν έχει τοποθετηθεί εναντίον των διαγραφών, αλλά από την άλλη δεν έχει επιδείξει διάθεση αποχώρησης.

Εν κατακλείδι το έκρυθμο κλίμα εντός του κόμματος, μόνο προς εκτόνωση δεν προϊδεάζει. Αντιθέτως, όλες οι πλευρές αναμένουν, παρά τις ευχές που διατυπώνονται από μετριοπαθείς και ανησυχούντες, για μια συνεδρίαση που θα έχει πρωτοφανή ένταση, ακόμη και σκηνές πολύ σκληρού ροκ.

Βούτσης-Σκουρλέτης κούνησαν πρώτοι το μαντήλι

Το ότι θα υπήρχαν αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος ήταν προεξοφλημένη εδώ και ημέρες. Ναι μεν ο Γιώργος Σταθάκης θεωρείται ίσως ο πρώτος από τα πιο γνωστά στελέχη που αποχώρησε, όμως οι παραιτήσεις του Νίκου Βούτση και του Πάνου Σκουρλέτη ήταν αυτό που λέμε ηχηρές.

Ο Νίκος Βούτσης εκτός από πρώην υπουργός ήταν πρόεδρος της Βουλής την τετραετία Τσίπρα, ενώ προέρχεται από το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού (ήταν γραμματέας του Ρήγα Φεραίου), αλλά δεν ακολούθησε τον Λεωνίδα Κύρκο στην ΕΑΡ. Από την πλευρά του ο Πάνος Σκουρλέτης πέρασε από τέσσερα υπουργεία, ενώ έχει διατελέσει και γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο Πάνος Σκουρλέτης προέρχεται από το ΚΚΕ Εσωτερικού και έχει περάσει από τον Ρήγα Φεραίο.  Οι δύο αυτές ηχηρές αποχωρήσεις ήρθαν σε συνέχεια των όσων είχαν προηγηθεί τις προηγούμενες ημέρες.

Από την πλευρά της η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να τους αδειάσουν τη γωνιά οι διαφωνούντες, όμως υπήρξε έντονος προβληματισμός ότι δεν τους έβγαιναν τα κουκιά για τις διαγραφές. Και αυτό διότι ακόμη και ουδέτεροι δεν συμφωνούσαν με το ύφος των κ.κ. Τζουμάκα, Φίλη, Σκουρλέτη, Βίτσα, όμως την ίδια ώρα ήταν αντίθετοι με διαγραφές. Ταυτόχρονα η Επιτροπή Δεοντολογία κωλυσιεργούσε για να στείλει το θέμα στην Κ.Ε. κάτι που ανάγκασε τον Κασσελάκη, δηλαδή του Παππά-Πολάκη, να τραβήξουν το χαρτί του δημοψηφίσματος. Δηλαδή αν αποφασίσουν τα απλά μέλη του κόμματος για τις διαγραφές.

Η επιλογή της ενεργοποίησης του Άρθρου 24 του Καταστατικού του κόμματος, το οποίο προβλέπει τη διεξαγωγή εσωτερικού δημοψηφίσματος δεν είναι, ωστόσο, τυχαία, καθώς απαντά στην αδυναμία διαμόρφωσης πλειοψηφίας υπέρ των διαγραφών στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά και στην Επιτροπή Δεοντολογίας, με την τελευταία να αποφασίζει οριστικά και αμετάκλητα για την όποια ποινή. Συγκεκριμένα, για να περάσουν οι διαγραφές από την Κεντρική Επιτροπή χρειάζεται η γνωμοδότηση από το 50+1% των μελών του καθοδηγητικού οργάνου, αλλά και πλειοψηφία 2/3 στην Επιτροπή Δεοντολογίας, που αποφαίνεται τελικά για τις ποινές.