Ό,τι αποφασίσουν οι… αναποφάσιστοι

Μπορεί η οικονομία να είναι ο μεγάλος μπαλαντέρ που θεωρεί το Μέγαρο Μαξίμου ότι μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα της πολιτικής παρτίδας μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες, αλλά ακόμη πιο σίγουρο είναι πως όταν οι κάλπες κλείσουν αυτό που θα «γεννήσουν» θα το έχουν καθοριστικά αποφασίσει οι νυν… αναποφάσιστοι.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Νυν υπέρ πάντων αγών για να αλλαξοπιστήσουν οι αναποφάσιστοι είναι το σχέδιο που… μαστορεύει ο (προ)εκλογικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί η πραγματική αίσθηση για το τελικό αποτέλεσμα των διαδοχικών εκλογών που έρχονται να είναι στην πραγματικότητα λιγότερο αισιόδοξη από τον αέρα ανατροπής και νίκης που διακηρύσσουν προς τα έξω τα κυβερνητικά στελέχη –ουδείς άλλωστε είναι τόσο πολιτικά αφελής για να παραδεχτεί δημοσίως ότι το κόμμα υπολείπεται στις μετρήσεις της κοινής γνώμης έναντι της Νέας Δημοκρατίας–, ωστόσο όλα τα δημοσκοπικά δεδομένα που έχουν στα χέρια τους οι ένοικοι του Μαξίμου καταδεικνύουν ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνει υποτυπωδώς ελκυστικότερος για όσους ψηφοφόρους αμφιταλαντεύονται πού θα ρίξουν την ψήφο τους, τότε οι αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές κάλπες κρύβουν δυσάρεστες εκπλήξεις.

Του λόγου το αληθές επιβεβαίωσε και η τελευταία πανελλαδική δημοσκόπηση που διάβασαν στην Ηρώδου Αττικού και στην Κουμουνδούρου, η οποία διενεργήθηκε από την εταιρεία Palmos Analysis για λογαριασμό του tvxs.gr, ενημερωτικού ιστότοπου που απηχεί τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ. Τι έδειξε αυτή; Ότι υπάρχει ένα ευμέγεθες ποσοστό της τάξης του 22,3% που τιτλοφορείται ως «μετέωρη ψήφος» και που όταν πάψει να… ταλαντώνεται δύναται να καθορίσει τον νικητή –αυτοδύναμο ή μη– των εθνικών εκλογών. Αυτό που κάνει τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ να αισιοδοξούν είναι το δημοσκοπικό εύρημα που προκύπτει από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων ότι, από αυτή την κρίσιμη μάζα του 22,3% των αναποφάσιστων, κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο (29%) είναι πολίτες που το 2015 είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μόνο το 6% είχε ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό ακριβώς το ποσοστό είναι το προβληματικό για τους σχεδιασμούς του κόμματος, αλλά ταυτόχρονα αποτιμάται και ως ευκαιρία ανατροπής των δεδομένων. Κι αυτό διότι στο Μαξίμου ευελπιστούν ότι, όσο θα πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης και το κλίμα θα πολώνεται, η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα βρίσκεται στο 49% έχει μεγάλα περιθώρια «ανάστασης», ειδικά σε σχέση με το 84% της αντίστοιχης συσπείρωσης των ψηφοφόρων τής Ν.Δ., που προσεγγίζει τα ανώτατα όριά της. Σημειώνεται ότι οι αντίστοιχες συσπειρώσεις για τις ευρωεκλογές ανέρχονται στο εξίσου πενιχρό 42% για το νυν κυβερνών κόμμα και στο 74% για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Την αισιοδοξία του κυβερνώντος κόμματος «πριμοδοτούν» τα λόγια του διευθυντή Ερευνών της Palmos Analysis, Πασχάλη–Αλέξανδρου Τεμεκενίδη, που σταχυολογώντας τα συμπεράσματα της εν λόγω δημοσκόπισης εξήγησε ότι περίπου ένας στους τρεις ψηφοφόρους (31,4%) κινούνται στη μετέωρη ζώνη της αναποφασιστικότητας, είτε δηλώνοντας σε ποσοστό 19,2% ότι δεν ξέρουν ακόμη τι θα ψηφίσουν, είτε απαντώντας σε ποσοστό 9,7% ότι θα απέχουν ή θα ψηφίσουν λευκό/άκυρο ως μήνυμα αποδοκιμασίας, είτε μη απαντώντας σχετικά με την επιλογή κόμματος στην Ευρωκάλπη. Αυτό από μόνο του –λέει ο κ. Τεμεκενίδης– δείχνει αυξημένη ρευστότητα και σημαντικό ποσοστό αδιευκρίνιστης ψήφου, που μπορεί να διαμορφώσει εκπλήξεις και μεγάλες ανατροπές.

Προβληματισμός για το «ντιμπέιτ» της κάλπης

Αυτό που δεν φαίνεται να βοηθά τα σχέδια του Αλέξη Τσίπρα είναι ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας που αποκτούν (θέλοντας και μη) οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές. Αυτός ο χαρακτήρας είναι που προσθέτει βαθμούς δυσκολίας στη διαχείριση ενός ενδεχόμενα πολύ αρνητικού αποτελέσματος. Υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες, στον ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν να ανησυχούν μόνο για τη χαλαρή ψήφο των ευρωεκλογών (σ.σ. εκεί θα απέδιδαν και το βασικό αίτιο της ήττας, ότι δηλαδή δεν σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους οι ΣΥΡΙΖΑίοι ψηφοφόροι) ή για τις διαρροές –εν είδει μηνύματος δυσαρέσκειας– μερίδας Αριστερών ψηφοφόρων προς θεωρητικά όμορους πολιτικούς σχηματισμούς, όπως λ.χ. η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη ή η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Τώρα, όμως, σε μία πιθανή ηχηρή ήττα ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να βρει πειστικό επιχείρημα να αντιμετωπίσει τους νεοδημοκράτες και τον πρόεδρό τους, που θα ισχυρίζονται ότι στο μεγάλο πραγματικό ντιμπέιτ που έγινε στις κάλπες του Μαΐου ο πρόεδρος της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ μετρήθηκε, ζυγίστηκε και βρέθηκε ελλιποβαρής! Ομολογουμένως διόλου εύκολο το στοίχημα της αναστροφής ενός κλίματος σαν το παραπάνω, ειδικά στον λίγο –και εν μέσω θερινής ραστώνης– χρόνο που θα απομένει μέχρι τις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου.

Γι’ αυτό και επιμένει τόσο πολύ το Μαξίμου στο να έρθει η οικονομία στο προσκήνιο της προγραμματικής αντιπαράθεσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας. «Μπούσουλας» κι εδώ τα δημοσκοπικά ευρήματα που σε ό,τι αφορά τις ευρωεκλογές λένε ότι σε ποσοστό 33% τα ζητήματα της οικονομίας και της «τσέπης» κάθε νοικοκυριού ανάγονται στο βασικότερο κριτήριο της ψήφου της 26ης Μαΐου, με τα ευρωπαϊκά θέματα ή και τα πρόσωπα που απαρτίζουν τα ευρωψηφοδέλτια των κομμάτων να ακολουθεί αθροιστικά με 31%.

Οπότε είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία ότι η σκυτάλη θα περάσει στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, για να παίξει εκείνος… μπάλα με τις 120 δόσεις, το αφορολόγητο και άλλα μέτρα οικονομικής ανακούφισης (σ.σ. αλλά και εξευμενισμού δυσαρεστημένων ψηφοφόρων), πάντα με όρους συναίνεσης και όχι μονομερών ενεργειών με τους Ευρωπαίους εταίρους, όπως έσπευσε να διευκρινίσει το πρωί της Παρασκευής ο αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου υπουργός Επικρατείας, βουλευτής Α΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ, Χριστόφορος Βερναρδάκης.