Πεσκέσι στους ιδιώτες τα δάση της Εύβοιας;
Μπορεί σε κεντρικό επίπεδο να μην υφίσταται εδώ και καιρό συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΔΗΜΑΡ, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στη μικρή κοινωνία της Εύβοιας. Οι τοπικοί βουλευτές Κώστας Μαρκόπουλος (Ν.Δ.) και Δημήτρης Αναγνωστάκης (ΔΗΜΑΡ) φαίνεται πως εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος, τουλάχιστον στο «χάρισμα» δημόσιων δασικών εκτάσεων σε ιδιώτες που τα εποφθαλμιούν για την κατασκευή αιολικών πάρκων!
Οι δύο άνδρες, μάλιστα, κατέθεσαν σχετική διπλή τροπολογία, στις 22 Ιουλίου, στο νομοσχέδιο για τα δάση, με την οποία υποστηρίζουν πως ντόπιοι έχουν την κυριότητα των επίμαχων εκτάσεων, οι οποίες θεωρούνται «φιλέτα» για τους ειδήμονες στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, από την εποχή που η Εύβοια ενσωματώθηκε στο νεοελληνικό κράτος με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830.
Με το πρώτο σκέλος τής τροπολογίας που κατέθεσαν Μαρκόπουλος κι Αναγνωστάκης αλλάζει το Άρθρο 62 του Νόμου 998/79, ώστε για τα δάση της Εύβοιας να μην ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημόσιου, όπως ισχύει για το σύνολο σχεδόν της χώρας. Το χειρότερο, όμως, στην υπόθεση είναι πως με το δεύτερο σκέλος τής ίδιας τροπολογίας παρεμβαίνουν στον άλλο βασικό δασικό νόμο, τον Ν. 3208/2003, που ορίζει ότι το Δημόσιο διεκδικεί (θεωρεί δηλαδή κατ’ αρχάς πως ανήκουν στο κράτος) όλα τα δάση και τις δασικές εκτάσεις της χώρας εκτός αν έχουν αναγνωριστεί ως ιδιωτικά με κάποιο νόμιμο τρόπο, δηλαδή δικαστική απόφαση, απόφαση της Διοίκησης κ.λπ. Με «πονηρή», επομένως, παρέμβαση στο σχετικό Άρθρο 10 του νόμου αυτού ( §1 εδάφιο 111 ε), εισάγεται ούτε λίγο ούτε πολύ το πρωτοφανές πως το ελληνικό Δημόσιο διά νόμου δεν διεκδικεί τις δασικές εκτάσεις τής Εύβοιας!
Ντόπιοι μυρίστηκαν «ψητό»
Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει αυτή την εξωφρενική τροπολογία προβάλλονται ως λόγοι το ότι η Εύβοια αποκτήθηκε από τους Οθωμανούς χωρίς πόλεμο, πως οι ιδιοκτήτες έχουν τίτλους 160 ετών τους οποίους αγόρασαν αφού το ελληνικό κράτος δεν είχε τότε τα χρήματα για να κάνει το ίδιο, και πως φορολογούνται γι’ αυτούς. Αποκρύπτεται, βεβαίως, ο μόνος πραγματικός λόγος για τον οποίο προωθείται με τόση σπουδή η τροπολογία: η νότια Εύβοια, λόγω των έντονων ανέμων που φυσούν στην περιοχή, συγκεντρώνει μεγάλες επενδύσεις αιολικών σταθμών. Οι επενδυτές για την απόκτηση των χώρων εγκατάστασης στις κορυφογραμμές, οι οποίες είναι κατά κανόνα άγονες δασικές εκτάσεις με θάμνους και ποώδη βλάστηση, καταβάλλουν στο ελληνικό Δημόσιο ένα εύλογο αντάλλαγμα, ενώ σύμφωνα με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο θα έχουν και την υποχρέωση αναδάσωσης ίσης έκτασης που θα τους υποδείξει το Δασαρχείο.
Διάφοροι ντόπιοι μυρίστηκαν το «ψητό» κι εκβιάζουν τους επενδυτές να τους καταβάλουν μεγάλα χρηματικά ποσά επειδή δήθεν τα βουνά τούς ανήκουν. Για να υποστηρίξουν δε αυτά που λένε, παρουσιάζουν διάφορους δήθεν τίτλους, οι οποίοι δεν συνοδεύονται από κανενός είδους έγκυρο τοπογραφικό σχέδιο, ενώ δεν είναι γνωστό ούτε το εμβαδόν ούτε το σχήμα ούτε η θέση τής έκτασης που υποστηρίζουν πως τους ανήκει. Γι’ αυτό και δεν τολμούν να τη διεκδικήσουν έναντι του ελληνικού Δημοσίου με κανέναν από τους νόμιμους τρόπους που προβλέπονται στη νομοθεσία. Έρχεται, επομένως, η επίμαχη τροπολογία και κυριολεκτικώς τους χαρίζει τα δάση στο σύνολό τους. Κοντολογίς, το νόημά της είναι: «Ο δασικός πλούτος τής Εύβοιας δεν ανήκει στο κράτος, αλλά στους ιδιώτες. Βρείτε τα μεταξύ σας, κάνετε δικό σας Κτηματολόγιο και μοιράστε μεταξύ σας τις δημόσιες δασικές εκτάσεις για το σύνολο της Εύβοιας που καταπατήσατε!»
Είναι θλιβερό να επιχειρείται μια τέτοια χοντροκομμένη παρέμβαση απλώς και μόνο για να κερδηθούν λίγες ψήφοι παραπάνω στην Εύβοια. Δεν προβλέφτηκε μάλιστα, έστω και για τα μάτια τού κόσμου, κάποια επιτροπή ή κάποιο όργανο τέλος πάντων που να ελέγχει τους «τίτλους» και κυρίως να τους εφαρμόζει στο έδαφος κατά θέση, έκταση και όρια. Με λίγα λόγια, πλήρης ασυδοσία…
Τι αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας
«Οι προτεινόμενες προσθήκες στα οικεία άρθρα έχουν ως σκοπό τον τερματισμό των αμφισβητήσεων του δικαιώματος ιδιοκτησίας επί των δασών, δασικών εκτάσεων και χορτολιβαδικών εκτάσεων στην περιοχή της νήσου Ευβοίας, καθώς και στην αποκατάσταση του δικαίου και στην αποφυγή περαιτέρω δοκιμασιών των κατοίκων αυτής.
Το θέμα της ιδιοκτησίας των ανωτέρω εκτάσεων έχει ως ακολούθως:
Η νήσος Εύβοια δεν περιήλθε στο Ελληνικό Κράτος διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με δικαίωμα πολέμου, διότι δεν καταλήφθηκε από τον Ελληνικό απελευθερωτικό στρατό αλλά παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές του νησιού στην Ελληνική Κυβέρνηση, με την υποχρέωση η οποία περιελήφθη στο από 3-2-1830 πρωτόκολλο του Λονδίνου, να αγορασθούν όλα τα κτήματα των Οθωμανών υπηκόων (μεταξύ των οποίων και τα έχοντα χαρακτήρα δάσους ή δασικής ή χορτολιβαδικής έκτασης) από το Ελληνικό Κράτος, δυνατότητα ωστόσο την οποία δεν είχε το τελευταίο, με αποτέλεσμα να τα αγοράσουν και μάλιστα μετά από υπόδειξη της Κυβερνήσεως, πολίτες, τόσο Έλληνες όσο και ξένοι. Εξ αυτού άλλωστε του λόγου, για όλη την έκταση της νήσου Ευβοίας και για τα δάση και τις δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, οι κύριοι αυτών έχουν τίτλους που παρουσιάζουν νομική ακολουθία μέχρι το έτος 1885.
Ειδικότερα στην πλειονότητά τους οι ιδιοκτήτες διαθέτουν τίτλους ιδιοκτησίας που παρουσιάζουν αλληλουχία τουλάχιστον 160 και πλέον ετών, η ύπαρξη των οποίων επιβεβαιώνει και τη φυσική εξουσίαση των εκτάσεων αυτών και οδηγεί αβίαστα στην εδραία πεποίθησή τους, τους οποίους θα πρέπει να σημειωθεί ότι επί σειρά δεκαετιών δεν είχε οχλήσει το Κράτος, ότι η κυριότητα των εκτάσεων αυτών τους ανήκει.
Από τα ανωτέρω προκύπτει αβίαστα ότι αποτελεί άδικη περιπέτεια για τους ιδιοκτήτες κατοίκους των εν λόγω περιοχών, οι οποίοι επί σχεδόν δύο αιώνες φορολογούνταν και φορολογούνται για τα ακίνητα αυτά και πληρώνουν φόρους μεταβιβάσεως καθώς και τέλη και δικαιώματα μεταγραφών, η οποία όψιμη αμφισβήτηση της κυριότητάς τους έχει ως αποτέλεσμα να σύρονται αυτοί επί πολλών ετών στα Δικαστήρια για να επιβεβαιώσουν την κυριότητά τους, δηλαδή καλούνται να καταβάλλουν μεγάλα ποσά εντός οικονομικής κρίσης, προκειμένου να επιτύχουν διοικητική αναγνώριση της κυριότητάς τους, η οποία πηγάζει από σειρά τίτλων που φτάνει μέχρι το 1885».