ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ: Ζητείται (ανα)κατάληψη της λογικής

Όσοι παρακολουθούν την ειδησεογραφία δεν χρειάζονται περισπούδαστες αναλύσεις για να πειστούν ότι το ζόρι που περνάει η Ελλάδα με το υφιστάμενο κύμα της πανδημίας το περνούν με παρόμοια και χειρότερη ένταση πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Στη Γερμανία, ας πούμε, η αύξηση των κρουσμάτων σήμανε πορτοκαλί συναγερμό στην καγκελαρία, αναγκάζοντας την Άνγκελα Μέρκελ να ανακοινώσει την επιβολή νέων μέτρων μεταξύ των οποίων οι περιορισμοί σε εορταστικές εκδηλώσεις.

Μία από τα ίδια και στην Ισπανία. Εκεί η καθημερινή εκθετική άνοδος των καινούργιων διαγνώσεων COVID-19 οδήγησε την κυβέρνηση συνασπισμού του Πέδρο Σάντσεθ να ορίσει deadline 48 ωρών, εντός του οποίου οι 17 τοπικές κυβερνήσεις της χώρας καλούνται να εφαρμόσουν νέα σειρά μέτρων κατά του κορωνοϊού.

Την ώρα, λοιπόν, που οι Έλληνες κυβερνώντες φωνάζουν για την πιτσιρικαρία που τα βράδια αμολιέται για μπύρες στις πλατείες της Αθήνας (σ.σ. παρόμοια αγωνία έχουν οι Ολλανδοί ομόλογοί τους για τις συναθροίσεις-πάρτι στο «φοιτητοκρατούμενο» Μάαστριχτ), τα πρωινά η μαθητιώσα νεολαία της χώρας μας αναστενάζει για ακόμη μία φορά στις καταλήψεις.

Η προθυμία κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, να ταχθούν αναφανδόν στο πλευρό των μαθητών ενισχύει τις υποψίες, αν όχι για υποκίνηση, για εκμετάλλευση των κινητοποιήσεων. Ωστόσο δεν αλλοιώνει το δίκαιο των αιτημάτων για υγειονομική ασφάλεια στις σχολικές μονάδες, με τάξεις λιγότερων μαθητών, επιμελή καθαρισμό των σχολείων και αναπλήρωση κενών θέσεων των εκπαιδευτικών. Ούτε, επίσης, αναιρεί τις όποιες ανορθογραφίες της κυβέρνησης στο θέμα του ασφαλούς ανοίγματος των σχολείων τον Σεπτέμβρη, με αποκορύφωμα τον τραγέλαφο και το πινγκ-πονγκ των ευθυνών για τις μάσκες-«αλεξίπτωτα» που μοιράστηκαν στους μαθητές.

Ποιος, όμως, πιστεύει πραγματικά ότι η επιτακτική λόγω κορωνοϊού επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος, όπως λ.χ. ο σχολικός συγχρωτισμός, θα επιτευχθεί μέσω καταλήψεων;

Ας είναι όλοι ειλικρινείς – και το υπουργείο με την εκπαιδευτική κοινότητα και οι μαθητές-καθηγητές-γονείς με τους εαυτούς τους. Το υπουργείο Παιδείας παίρνει κακό βαθμό σε επίπεδο προετοιμασίας και διαχείρισης των σχολικών προβλημάτων που σχετίζονται με την πανδημία. Παίρνει και διαγωγή κοσμία όταν επιδιώκει να «σπάσει» τις καταλήψεις με χρέωση απουσιών και αποκλεισμό από την τηλεδιδασκαλία όσων συμμετέχουν σε κατάληψη.

Ούτε, όμως, η εκπαιδευτική κοινότητα παίρνει άριστα. Ο υπερπληθυσμός μαθητών σε ακατάλληλες τάξεις και σε κοντέινερ είναι παλιό φρούτο που δεν προκάλεσε τις οργίλες κινητοποιήσεις των μαθητών πέρσι ή πρόπερσι. Και αν τις προκάλεσε, ήταν σίγουρα αναποτελεσματικές, αφού το πρόβλημα παραμένει.