ΒΑΣΙΛΗΣ-ΦΟΙΒΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ: «Σταθερή φορολογία και κίνητρα για τις επιχειρήσεις»
Στην Ελλάδα δυστυχώς έχει επικρατήσει μία λανθασμένη αντίληψη για τον όρο «επιχειρείν». Κάποιοι πιστεύουν ότι αποτελεί πηγή «κακών», ενώ άλλοι το αντιμετωπίζουν ως μόδα. Όμως, τίποτα από τα δύο δεν θα έπρεπε στην πραγματικότητα να ισχύει. Το επιχειρείν είναι μία πολλή σοβαρή υπόθεση, κομβική για το μέλλον της χώρας μας. Ήρθε όμως η στιγμή να αντιληφθούμε όλοι ότι είναι βασικός άξονας της ανάπτυξης μιας χώρας και, ταυτόχρονα, κινητήριος μοχλός της οικονομίας της είναι οι υγιείς επιχειρήσεις.
Άρθρο του Βασίλη-Φοίβου Αξιώτη
Υποψηφίου βουλευτή Α΄ Αθηνών με τη Ν.Δ.
Πώς θα γίνει αυτό; Με την αξιοποίηση της έννοιας της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και την εισαγωγή της έννοιας των Πιστωτικών Μονάδων Φοροελάφρυνσης ή Πιστωτικών Μονάδων Κίνησης. Μπορούμε να διαχωρίσουμε τον γενικό συντελεστή φορολόγησης 15% ως εξής:
α) Πάγιο 10% για όλες τις εταιρείες και ανάλογα με τα κέρδη κλιμακούμενο έως 12-13%.
β) Το υπόλοιπο 2-3% να διαμορφώνεται ανάλογα με το πόσες Πιστωτικές Μονάδες Φοροελάφρυνσης συγκέντρωσε η οποιαδήποτε εταιρία, στα πλαίσια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της. Όταν αναφερόμαστε σε εταιρική κοινωνική ευθύνη, εννοούμε εν ολίγοις παροχές της εταιρείας στους εργαζομένους της, όπως π.χ. ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα για νοσήλια ακόμη και συνταξιοδοτικό προσωπικού έναντι υποχρεωτικής κρατικής ασφάλισης ή πληρωμή διδάκτρων σε ιδιωτικά σχολεία για τα παιδιά των υπαλλήλων της ακόμη και διδάκτρων σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και κολλέγια (εδώ χρειάζονται ιδιωτικά πανεπιστήμια άλλο ένα ταμπού της ελληνικής πραγματικότητας για το οποίο θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο). Στην τελική, αυτός δεν είναι ένας από τους λόγους που δίνουμε στο κράτος τα χρήματά μας; Γιατί όμως να τα περιμένουμε από τον κρατικό μηχανισμό και όχι από το κοινωνικό «πρόσωπο» μιας εταιρείας, η οποία θα θέλει συνεχώς να «χαμογελάει» γιατί θα φορολογείται λιγότερο.
Με αυτόν τον τρόπο θα εξυπηρετηθεί ο υγιής ανταγωνισμός, καθώς μέσα από την έννοια των μονάδων (δηλαδή της ποσοτικοποίησης των κινήτρων), θα επιτευχθεί ο τελικός στόχος της μείωσης του φορολογικού συντελεστή και ταυτόχρονα θα επεκταθεί και στην προώθηση της καινοτομίας, του εμπορικού προφίλ ακόμα και της μείωσης των τιμών μιας εταιρείας, κάτω από ένα συγκεκριμένο όριο. Γιατί άλλωστε μια εταιρεία, η οποία ανοίγεται σε άλλες αγορές του εξωτερικού και ουσιαστικά φέρνει συνάλλαγμα από το εξωτερικό, να μη κινητροδοτείται σχετικά;
Η πρώτη μας προτεραιότητα λοιπόν είναι να αντιληφθούμε που βρισκόμαστε ως προς την επιχειρηματική μας κουλτούρα. Για να αποσοβηθεί ο άμεσος κίνδυνος εκτροχιασμού της πορείας ανάκαμψης και να προστατευτεί η οικονομία από τις ακρότητες και τον ερασιτεχνισμό των ακραίων πρέπει να θωρακιστεί η επιχειρηματικότητα ως η μόνη ελπίδα σωτηρίας και προόδου από τα νύχια και τις διανοητικές εμμονές και ψυχώσεις των εντόπιων εχθρών της ή έστω υπό την αβέβαιη ασπίδα ευκαιριακών προασπιστών της.
Αν κάποιος φόβος οδηγεί τις επιλογές μας, ας είμαστε ξεκάθαροι, πως αυτός δεν είναι μόνο ο ρεαλιστικός φόβος εξόδου από το ευρώ. Είναι και ο πραγματικός και πιο ουσιαστικός φόβος των μακροπρόθεσμων καταστροφικών συνεπειών από μια νεοκομμουνιστική πολιτική εχθρική προς την επιχειρηματικότητα, που θα οδηγήσει την οικονομία σε μόνιμη και αναπότρεπτη παρακμή και τη χώρα στο περιθώριο των εξελίξεων.