Στην απέναντι πλευρά του λόφου
Επί 15 και πλέον μήνες στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας για πρώτη φορά θα βρεθεί στην απέναντι πλευρά του λόφου. Όχι με τους διαδηλωτές, όπως έκανε από τα μαθητικά του χρόνια, ή ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τώρα θα είναι μέσα στο κτίριο ψηφίζοντας σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και στην απέναντι πλευρά οι πολίτες, που τον εμπιστεύθηκαν και στήριξαν τις ελπίδες τους στις όμορφες υποσχέσεις του, να τον λοιδορούν.
Αναμφίβολα αυτό το Σαββατοκύριακο θα είναι το δυσκολότερο για τον Έλληνα πρωθυπουργό που μπορεί να βιώσει όσα πέρασαν και οι προκάτοχοί του. Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακότατο το πόσο γρήγορα οι άνθρωποι που θριάμβευσαν σε τρεις απανωτές κάλπες απώλεσαν κάθε αίγλη, κάθε κύρος, κάθε πειθώ. Πώς ξέφτισε ο στόμφος τους και η επαναστατική ρητορική τους και απέμεινε ένα άδειο κέλυφος.
Με βάση τα μέχρι σήμερα ισχύοντα, ο πρωθυπουργός είναι στριμωγμένος στα σχοινιά. Από τη μία, οι δανειστές που τον κατηγορούν ότι ενώ ψήφισε το 3ο μνημόνιο αρνείται να το υλοποιήσει, τρενάροντας την αξιολόγηση στο μη παρέκει, με τα ταμεία να στερεύουν εκ νέου. Και από την άλλη, τώρα να έχει απέναντί του όχι μόνο τους απλούς πολίτες, αλλά και το σύνολο της συνδικαλιστικής τάξης, που ο ίδιος είχε φροντίσει να περιθάλψει ως αρχηγός κόμματος αντιπολίτευσης και μετά το 2012 ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ποια είναι η λύση μπροστά στο αδιέξοδο που βρίσκεται πλέον ο Αλέξης Τσίπρας; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι θα πάει σε ρήξη και θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης. Η απόφασή του να ψηφίσει άρον-άρον ασφαλιστικό και φορολογικό την Κυριακή μάλλον θα πρέπει να αποκλείσει αυτό το σενάριο. Η δεύτερη επιλογή του Αλέξη Τσίπρα είναι να επωμιστεί και να εφαρμόσει ό,τι ακριβώς του παραγγείλουν οι θεσμοί. Έτσι όμως θα χάσει τις κοινωνικές ομάδες που ακόμα τον ακολουθούν. Μετά τον ιδιωτικό τομέα και τους αγρότες, θα έχει απέναντί του και τους καλύτερους πελάτες του, τους δημόσιους υπάλληλους. Και φυσικά και τους συνταξιούχους, οι οποίοι ακόμη περιμένουν τη σίγουρη 13η σύνταξη που τους είχε υποσχεθεί, ενώ με το νέο φορολογικό και τις αλλαγές σε αφορολόγητο και κλίμακες τους παίρνει από τη τσέπη και τη 12η. Όσο κι αν προσπαθήσει να χρυσώσει το χάπι, οι άνθρωποι που πίστεψαν τις απατηλές υποσχέσεις του θα ξεχειλίζουν από οργή.
Αντέχει και λόγω ηλικίας (μόλις 42 χρόνων) να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας όπως οι προκάτοχοί του, Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς; Διότι όλοι αντιλαμβανόμαστε πως εάν αποφασίσει να αλλάξει τη μοίρα των κυβερνήσεων σε χώρες που σοβεί οικονομική κρίση, τότε το πιθανότερο είναι να αποτελέσει τον παρία του συστήματος για το υπόλοιπο του πολιτικού του βίου. Οπότε σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μίας απόδρασης μέσω μελοδραματικών διαγγελμάτων, που θα κρατήσουν ζωντανό τον πρωθυπουργό στο πολιτικό σκηνικό έχοντας μία καλή προίκα ψηφοφόρων για τη συνέχεια.