ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – Κατερίνα Καρατζοπούλου: «Ενεργειακό πεδίο το θέατρο»

Η Κατερίνα Καρατζοπούλου είναι μια νέα, όμορφη και καλλιεργημένη ηθοποιός. Αυτήν τη σεζόν τη βρίσκουμε να συμμετέχει στην παράσταση «Χτυποκάρδια στο θρανίο», δίπλα σε σημαντικούς ηθοποιούς, τόσο της προηγούμενης γενιάς –Μάρω Κοντού, Νίκος Γαλανός, Κώστας Βουτσάς– όσο και της νεότερης. Προέρχεται από κινηματογραφική οικογένεια, καθώς ο παππούς της Ρωμύλος Καρατζόπουλος ήταν ιδιοκτήτης της εταιρείας παραγωγής ταινιών «Ι. Καρατζόπουλος», που έδωσε πολλές γνωστές ελληνικές ταινίες στο ελληνικό κοινό. Κι εκείνη, μετά τις σπουδές της, ξεκινά την καριέρα της κινηματογραφικά, με τη συμμετοχή της στην ταινία του Νίκου Ζαπατίνα «Στα καλά καθούμενα». Τηλεοπτικά την είδαμε να συμμετέχει στις σειρές «Συμμαθητές», «Μάλιστα Σεφ» και «Έλα στη θέση μου». Ωστόσο, το θέατρο είναι «το σημείο αναφοράς μου», όπως η ίδια μας λέει σε αυτήν τη συνέντευξη που με τόση ευγένεια μας παραχώρησε. Έχει σπουδάσει υποκριτική, φωνητική, τραγούδι, χορό, αλλά και διατροφή και διαιτολογία. Το όνειρό της; Να παίξει Λυσιστράτη και να δημιουργήσει ένα ίδρυμα για αδέσποτα ζώα!!!

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

⇒ Κατερίνα, είσαι μια νέα ηθοποιός, με μια καλή αρχή ωστόσο στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Πώς ξεκίνησε αυτή η διαδρομή;

«Είχα τη χαρά και την τύχη η πρώτη μου δουλειά να είναι κινηματογραφική. Ήταν στην ταινία του Νίκου Ζαπατίνα “Στα καλά καθούμενα” με τους: Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, Ζέτα Μακρυπούλια, Τζόυς Ευείδη, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου κ.ά. και είχα τον ρόλο της βοηθού σκηνοθέτη».

⇒ Κατάγεσαι από κινηματογραφική οικογένεια. Το όνομα του παππού σου θεωρείς ότι είναι βαρύ για σένα;

«Αισθάνομαι ένα βάρος όσων αφορά την ευθύνη αλλά και τις δυσκολίες που συναντώ καθημερινά στη δουλειά μου. Όμως είναι δικό μου, θέλω να το σηκώσω και πιστεύω ότι θα τα καταφέρω».

⇒ Ο Ρωμύλος Καρατζόπουλος, αν προλάβαινε να σε δει, θα χαιρόταν για την επιλογή σου να γίνεις ηθοποιός;

«Δεν μπορώ να γνωρίζω, γιατί, αφ’ ενός μεν, γνώριζε τις δυσκολίες του επαγγέλματος, αφ’  ετέρου δε, με αγαπούσε πολύ. Εικάζω όμως πως ό,τι και να αισθανόταν μέσα του θα μου έδινε όλη του την αγάπη και τη θετική του ενέργεια γι’ αυτό που θέλω και αγαπώ».

⇒ Ποια ήταν η σχέση σου με τον παππού σου;

«Η σχέση με τον παππού μου ήταν πολύ αγαπησιάρικη. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί, ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο πήγα για πρώτη φορά στο θέατρο και το σινεμά, μου αγόραζε εξωσχολικά βιβλία και φυσικά, όταν με έβγαζε φωτογραφίες, που αποτελούσε αγαπημένη του ενασχόληση, λάτρευε να με διορθώνει και μου φώναζε πάντα: “Να πηγαίνεις στο φως!”» 

⇒ Ποια ήταν η πρώτη σου εμφάνιση και τι ακολούθησε;

«Ήταν μια μουσικοθεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία της Μπέσσυς Μάλφα με τραγούδια από τη δεκαετία του ’60. Ακολούθησε η κωμωδία “Toc Toc”, του Laurent Baffie σε σκηνοθεσία του Κώστα Σπυρόπουλου, όπου πρωταγωνιστούσε ο ίδιος και η Ματθίλδη Μαγγίρα, κι έπειτα “Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ” σε σκηνοθεσία της Βάσιας Παναγοπούλου». 

⇒ Αυτήν τη σεζόν σε βρίσκουμε στη θεατρική παράσταση «Χτυποκάρδια στο θρανίο». Πώς προήλθε η πρόταση συμμετοχής σου;

«Μου τηλεφώνησαν από την εταιρεία παραγωγής όπου είχα στείλει βιογραφικό και ζήτησαν να με δουν για την ακρόαση που θα έκανε ο Λάκης Λαζόπουλος για τις κοπέλες που θα πλαισίωναν τη Λίζα Πετροβασίλη. Βρέθηκα λοιπόν στην ακρόαση και μετά από λίγες μέρες μου ανακοίνωσαν τη συμμετοχή μου». 

⇒ Λίγοι γνωρίζουν ότι τα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» πρώτα ανέβηκε στο θέατρο, το 1962, και τον επόμενο χρόνο γυρίστηκε κινηματογραφικά. Τώρα, μισό αιώνα και κάτι μετά, οι νέες γενιές αλλά και οι παλαιότερες μπορούν να απολαύσουν και πάλι στο θέατρο τη συγκεκριμένη παράσταση. Ποια είναι τα συναισθήματά σου;

«Χαίρομαι πολύ που μέσα από την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής βιώνω την αίγλη και τη νοσταλγία, όπου ταυτόχρονα τη μεταφέρουμε στον κόσμο που έχει τόσο πολλή ανάγκη να νιώσει αυτό το συναίσθημα». 

⇒ Θεωρείς ότι σωστά ανεβαίνουν θεατρικά ταινίες του παλιού καλού κινηματογράφου, με δεδομένο ότι αυτό στο εξωτερικό συνηθίζεται;

«Το θέατρο είναι ένα ενεργειακό πεδίο, όπου δοκιμάζονται οι πάντες και τα πάντα, ο κινηματογράφος είναι η επισφράγιση της ενέργειας αυτής που έχει δοκιμαστεί στο θέατρο. Ναι, λοιπόν! Οποιαδήποτε κινηματογραφική  παραγωγή, αν έχει ουσία και δεν στηρίζεται στα εφέ, μπορεί να παιχτεί στο θέατρο». 

⇒ Πώς είναι οι σχέσεις σου με τον Λάκη Λαζόπουλο, τον σκηνοθέτη της παράστασης;

«Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι ένας σκηνοθέτης, ηθοποιός και περσόνα που θαυμάζω από την παιδική μου ηλικία και μου έχει χαρίσει αμέτρητες, ανέμελες και χαρούμενες στιγμές. Τη σχέση μου μαζί του τη διατηρώ σε ένα τυπικό και επαγγελματικό επίπεδο, με πολύ σεβασμό, όπου εγώ καλούμαι να αντεπεξέλθω στις προσδοκίες του αλλά και να πάρω τη μέγιστη γνώση και εμπειρία από τη συνεργασία μου αυτή». 

⇒ Πώς αισθάνεσαι που συνεργάζεσαι με ηθοποιούς που έχουν διαγράψει σημαντική διαδρομή και που τώρα ενσαρκώνουν τους κύριους ρόλους;

«Προφανώς θα αναφέρεστε στον Κώστα  Βουτσά, τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Γαλανό. Μόνο ευγνωμοσύνη αισθάνομαι που τους γνωρίζω προσωπικά και μέσα στη δουλειά, παίρνω την ενέργειά τους, με συμβουλεύουν, με περιεργάζονται με πολύ χιούμορ και μου μαθαίνουν πώς είναι να μη φοβάσαι τον χρόνο». 

⇒ Κινηματογράφος, θέατρο, τηλεόραση. Πού θα προτιμούσες να σε δούμε στο μέλλον;

«Το θέατρο είναι ο φυσικός χώρος όπου ο ηθοποιός μπορεί να έχει επικοινωνία με το κοινό χωρίς καμία παρέμβαση. Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος είναι σημαντικά για την καριέρα, αφού σε βάζουν στα σπίτια και τις καρδιές του κόσμου. Εμένα το σημείο αναφοράς μου είναι σταθερά το θέατρο και, αν έρθει πρόταση για τη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη, θα είναι καλοδεχούμενη».

⇒ Προτιμάς κωμωδία ή δράμα;

«Η κωμωδία μου αρέσει γιατί προσφέρεις χαρά και γέλιο στον κόσμο και εξασκείς το λύσιμο στα κωμικά-εκφραστικά σου μέσα. Προσωπικά, όμως, το δράμα μού αρέσει περισσότερο, διότι οι ρόλοι έχουν τέτοιες απαιτήσεις στην προσέγγισή τους όπου με βοηθούν να ανακαλύπτω το βάθος της ψυχής μου». 

⇒ Ως νέα ηθοποιός, έχεις κάποια πρότυπα είτε από τον ελληνικό είτε από τον ξένο πολιτιστικό χώρο;

«Πρότυπα δεν έχω, αλλά έχω πολύ αγαπημένους ηθοποιούς που με εμπνέουν και με έχουν επηρεάσει». 

⇒ Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες να παίξεις κάποτε;

«Ναι. Τη Λυσιστράτη, ένα από τα πιο αντιπολεμικά αριστουργήματα του θεάτρου μας». 

⇒ Στην Ελλάδα της κρίσης, το θέατρο είναι πολυτέλεια ή τρόπος ψυχαγωγίας με την αρχαιοελληνική σημασία;

«Η σύγχρονη κοινωνία αγχώνει τον άνθρωπο και την προσωπικότητά του, έτσι τον σπρώχνει στο θέατρο για πνευματική αναζήτηση, χαρά και συγκίνηση. Το θέατρο δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη». 

⇒ Ένα μεγάλο της ζωής σου «γιατί»;

«Το μεγάλο γιατί το ένιωσα σε πολύ τρυφερή ηλικία, όταν αισθάνθηκα ότι ο άνθρωπος έχει κυριευτεί από τον φόβο και έχει περιορίσει την ανιδιοτελή αγάπη». 

⇒ Ένα μεγάλο της ζωής σου «θέλω»;

«Θέλω να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, να γνωρίσω διαφορετικές κουλτούρες και επίσης θέλω να δημιουργήσω ένα ίδρυμα για αδέσποτα ζώα».

Θέατρο Ήβη (Σαρρή 27, Αθήνα, τηλ.: 210-3213112, 210-3216382)

«Χτυποκάρδια στο θρανίο» του Αλέκου Σακελλάριου

Σκηνοθεσία: Λάκης Λαζόπουλος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

 

Πρωταγωνιστούν: Κατερίνα Γερονικολού, Ορέστης Τζιόβας, Σοφία Βογιατζάκη, Νίκη Παλληκαράκη, Μάρω Κοντού, Νίκος Γαλανός, Κώστας Βουτσάς

Παίζουν ακόμα: Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Ιζαμπέλα Μπαλτσαβιά, Ελευθερία Παρασκευά, Κατερίνα Καρατζοπούλου, Υρώ Μακρή, Ζένια Μπονάτσου, Ελεάννα Φινοκαλιώτη, Αναστασία Σκοπελίτη, Βασίλης Γιακουμάρος, Διονύσης Λάνης