Συστημικότεροι των συστημικών

Στη σφαίρα της δημόσιας κουβέντας υπήρχε ανέκαθεν το δίλημμα αν ο σχολιασμός ατόμων και συμπεριφορών που κινούνται στις παρυφές της αήθειας και της πολιτικής βαρβαρότητας ξεμπροστιάζει τους θύτες τέτοιων «ατοπημάτων», ή αντιθέτως τους θεριεύει, τροφοδοτώντας τους με τζάμπα δημοσιότητα που τόσο έχουν ανάγκη.

Ούτε η στήλη έχει παγιωμένη απάντηση στο ερώτημα ποιο από τις δύο επιλογές –η ανάδειξη ή η αδιαφορία– είναι αποτελεσματικότερη «μέθοδος» αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων. Και δυστυχώς ένα τέτοιο φαινόμενο είναι ο Παύλος Πολάκης, που όλες τις προηγούμενες ημέρες απασχολεί την επικαιρότητα με το θέμα του ιδιωτικού δανεισμού του από την Attica Bank.

Τα… διαδικαστικά τού πώς χορηγήθηκε το «επίδικο» δάνειο είναι ίσως το λιγότερο  στην όλη συμπεριφορά του εκτροχιασμένου υφυπουργού Υγείας, που έγινε η αφορμή να μείνει γυμνός από πολιτικό λόγο και επιχειρήματα ο Αλέξης Τσίπρας και να καταδειχτεί πόσο η κυβέρνησή του τείνει τελικά να μοιάσει σε αυτήν του «φίλου» του Κώστα Καραμανλή.

Μάλιστα, σαν από ειρωνεία της τύχης, ακόμη και γι’ αυτό το αμφιβόλου νομοτυπίας δάνειο, οι κυβερνητικοί υπερασπιστές του Πολάκη επιστράτευσαν το «βουλγαράκειον» επιχείρημα ότι αφού είναι νόμιμος ο δανεισμός είναι και ηθικός.

Ξαναλέμε ότι το δάνειο είναι το έλασσον μπροστά στο μείζον του πολιτικού βαρβαρισμού που επιδεικνύεται… πολλάκις από την πρώτη φορά Αριστερή διακυβέρνηση. Μόλις χθες, για παράδειγμα, η αντιπολίτευση κατηγόρησε ευθέως τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, Νίκο Παππά, για εκπρόθεσμη και προκλητικά ρουσφετολογική τροπολογία, σύμφωνα με την οποία δίνεται η δυνατότητα στην «Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε.» να προσλαμβάνει όποιον θέλει, για όσο διάστημα θέλει και να του δίνει όσα θέλει, παρακάμπτοντας τον υφιστάμενο περιορισμό για την αναστολή προσλήψεων.

Είχε προηγηθεί μερικά 24ωρα πριν η «εξέγερση» της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το υπό κατάθεση νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που μέσω της σχεδιαζόμενης σύστασης Συντονιστικών Γραφείων Ελέγχου Στρατιωτικής Υπηρεσίας εκτιμάται ότι θα οδηγήσει σε τοποθέτηση κομματικών κομισάριων στο στράτευμα και στη δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος διοίκησης που υποσκάπτει τα θεμέλια των Ενόπλων Δυνάμεων.

Για να μη μιλήσουμε για τις κρίσεις στην Ελληνική Αστυνομία, όπου έντονη είναι η αίσθηση ότι καρατομήθηκαν άξιοι αξιωματικοί, με κριτήριο ότι δεν ήταν αρεστοί.

Ας μας συγχωρήσουν οι «σύντροφοι» της Ηρώδου Αττικού και της πλατείας Κουμουνδούρου, αλλά αυτές οι πρακτικές δεν αποτελούν τα νέα «υλικά» που θα αντικαθιστούσαν –όπως ευαγγελιζόταν ο Αλέξης Τσίπρας– το τοξικό πολιτικό προσωπικό του παρελθόντος, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω πήρε μεταγραφή και μία  χαρά θαλπωρή απολαμβάνει στα κομματικά και κυβερνητικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμη και η πολυδιαφημιζόμενη (τυπική και ημερολογιακή επιμένουμε εμείς) έξοδος από το μνημόνιο έγινε με τις δήθεν «συστημικές» συνταγές που ακολουθούσαν οι προκάτοχοι του σημερινού πρωθυπουργού, όμως εκείνοι διαπομπεύονταν τότε από τους κομματικούς στρατούς ως οσφυοκάμπτες.

Αλλά μάλλον το έχουν οσμιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ζουν τις τελευταίες ημέρες της δικής τους Πομπηίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα των μυστικών δημοσκοπήσεων, το κλίμα που επικρατεί στη χώρα χαρακτηρίζεται από τη διάθεση των πολιτών να υπάρξει το γρηγορότερο δυνατόν αλλαγή κυβέρνησης.

Διότι δεν αντέχουν άλλο την υπερφορολόγηση, διότι δεν μπορούν να καταπιούν την εθνική υποχώρηση στο Μακεδονικό, και φυσικά γιατί δεν είναι πλέον ανεκτές οι καθεστωτικού τύπου συμπεριφορές αυτοδιαφημιζόμενων επαναστατών, που τους πήρε μόλις 48 μήνες εξουσίας για να γίνουν συστημικότεροι των συστημικών.