ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: Απ’ την Κική (Ερντογάν) κι απ΄ την Κοκό (Κιλιτσντάρογλου) ποια να διαλέξω;

Σε μία εβδομάδα ανοίγουν οι ελληνικές εθνικές κάλπες της 21ης Μαΐου, αλλά στην γειτονιά μας διεξάγεται αύριο Κυριακή (14/5) μία άλλη εκλογική αναμέτρηση που μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να αφήσει το εγχώριο –και όχι μόνο– πολιτικό σύστημα.

Ο λόγος γα τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία που σύμφωνα με τον Economist είναι οι πιο σημαντικές εκλογές στον κόσμο για το 2023.
Ακόμη κι αν υπάρχουν ψήγματα υπερβολής σε αυτό τον χαρακτηρισμό του γνωστού βρετανικού εντύπου, η ουσία δεν αλλάζει: από τα γεννητούρια της κάλπης στην άλλη πλευρά του Αιγαίου θα κριθούν πολλά και για πολλούς.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ουάσινγκτον έσπευσε να υπογραμμίσει ότι η «η Τουρκία είναι μακροχρόνιος σύμμαχος και εταίρος των ΗΠΑ» συμπληρώνοντας ότι θα παρακολουθηθούν στενά οι εκλογές της γείτονος. Το ίδιο έκανε και το Βερολίνο υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων την ελπίδα της γερμανικής κυβέρνησης «ότι ο δρόμος της Τουρκίας ως σημαντικού δημοκρατικού εταίρου θα ενισχυθεί μέσω αυτών των εκλογών».

Αν και δεν διατυμπανίζεται για λόγους πολιτικής ορθότητας, δεν είναι μυστικό ότι η Δύση θα προτιμούσε να δει την αποκαθήλωση του επί 20ετία «Σουλτάνου» Ταγίπ Ερντογάν και την ανάδειξη στην τουρκική προεδρία του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Κι αυτό με την προσδοκία ότι ο υποψήφιος της συμμαχίας των 6 κομμάτων της τουρκικής αντιπολίτευσης θα επανασυντονίσει –εφόσον εκλεγεί– την Τουρκία στις «συχνότητες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, όπως συνέβαινε αρκετά χρόνια πριν, απομακρύνοντάς την έστω και με διακριτικό-διπλωματικό τρόπο από την αγκαλιά της Ρωσίας.

Για την χώρα μας, πάντως, η απάντηση στο δίλημμα «Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου» είναι απείρως δυσκολότερη. Όσο κι αν ο 71 ετών σοσιαλδημοκράτης ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος της Τουρκίας υπόσχεται ότι η εκλογή του θα φέρει στη χώρα του της δημοκρατία και την ειρήνη, η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει γειωμένη με την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό. Τι επιτάσσουν αυτές οι δύο παράμετροι;

Καταρχάς, πολιτική και στρατιωτική ετοιμότητα ώστε να αντιμετωπιστούν απειλές του τύπου «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ» στις οποίες νομοτελειακά θα διολισθήσει ο Ερντογάν, αν επανεκλεγεί. Κατά δεύτερον, διπλωματική προετοιμασία ώστε να αποκρουστούν απόπειρες πίεσης προς την Ελλάδα να τα βρει με τον νέο πρόεδρο, εφόσον εκλεγεί ο Κιλιτσντάρογλου.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αν η Τουρκία αλλάξει κυβερνητική σελίδα και «μαλακώσει» τη ρητορική της εναντίον της χώρας μας, την επόμενη ημέρα η Δύση θα ζητήσει από την Ελλάδα να επιδείξει (για ακόμη μία φορά) την «καλή θέλησή» της. Και η πίστη τους αυτή εδραιώνεται περισσότερο όταν ακούγονται δηλώσεις σαν κι αυτές που έκανε στο πρόσφατο Φόρουμ των Δελφών ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζορτζ Τσούνης, ο οποίος αναφερόμενος στα ελληνοτουρκικά και στη σχέση Τουρκίας-Ε.Ε. υποστήριξε ότι «κανείς δεν έχει το μονοπώλιο του σωστού και του λάθους», προσθέτοντας ότι και η Ευρώπη πρέπει να φερθεί με σεβασμό στην Τουρκία. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Αυτός ο «σεβασμός» προς την Τουρκία που υποδεικνύει ο Αμερικανός πρέσβης περνάει πιθανότατα μέσα από την «ασέβεια» προς την Ελλάδα. Διότι όπως ορθά επεσήμανε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς το βράδυ της Τρίτης στο Ζάππειο στο πλαίσιο της εκδήλωσης για την «Ημέρα της Ευρώπης» οι Βρυξέλλες αντί να στηρίζουν την Ελλάδα την πιέζουν για εθνικές παραχωρήσεις όπως έγινε με τη Συμφωνία των Πρεσπών ή με τις αποκαλούμενες «Πρέσπες του Αιγαίου» που όπως είπε «κάποιοι φαίνεται να ετοιμάζουν…».
Εν κατακλείδι: απ’ την «Κική» Ερντογάν κι απ΄ την «Κοκό» Κιλιτσντάρογλου, η Ελλάδα καλείται να ψηφίσει την… Ελλάδα!!!