Βρε, ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει…

Οι εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών σε Βρετανία και Συρία βάζουν τη σφραγίδα τους σε μια κατά τα άλλα υποτονική ειδησεογραφικά εβδομάδα.

Κατ’ αρχάς, η συμφωνία για το Brexit στην οποία (φαίνεται να) κατέληξαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Μεγάλη Βρετανία είναι επενδεδυμένη με όλο εκείνο το comme il faut λεκτικό που επιδιώκει να εκπέμψει το μήνυμα του βελούδινου διαζυγίου, όπου όλες οι πλευρές είναι ευχαριστημένες. Θα χρειαστεί, βέβαια, οι διαζευχθέντες και στις Βρυξέλλες και στο Νησί να κρατήσουν την… αναπνοή τους, αφού τον τελευταίο λόγο έχει πλέον η Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, που καλείται το μεσημέρι του Σαββάτου να αποφασίσει αν θα εγκρίνει ή όχι το σχέδιο που εξασφάλισε ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον.

Στο άλλο, κυριολεκτικά πολεμικό μέτωπο, αυτό της βόρειας Συρίας, είχαμε τις ανακοινώσεις μιας ειρήνευσης χωρίς ειρήνη. Απλώς για τις επόμενες 5 ημέρες τα όπλα μεταξύ των τουρκικών και κουρδικών δυνάμεων θα σιγήσουν, αλλά το ζητούμενο είναι τι θα συμβεί όταν εκπνεύσουν αυτές οι 120 ώρες της εκεχειρίας.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως βασικοί πρωταγωνιστές των δύο παραπάνω θρίλερ –που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν και ελληνικό ενδιαφέρον– είναι τρία πρόσωπα: ο Μπόρις Τζόνσον, ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Ντόναλντ Τραμπ. Για μεν τον Αμερικανό wannabe πλανητάρχη, που ανακάλυψε ότι οι ΗΠΑ και Ιταλία έχουν κοινή πολιτισμική και πολιτική κληρονομιά από την εποχή της αρχαίας Ρώμης και μπέρδεψε τον Ιταλό πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλα με τη… μοτσαρέλα, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Από την άλλη, ο γνώριμος γείτονας της Ελλάδας, Ερντογάν, απλώς επιβεβαιώνει ότι είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της πρόκλησης. Εισέβαλε σε ξένη επικράτεια, αποδεκατίζει το κουρδικό στοιχείο και ταυτόχρονα απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αν δεν χρηματοδοτηθεί επαρκώς με 3,5 δισ. ευρώ για το προσφυγικό, θα ανοίξει την κάνουλα και οι ροές των κατατρεγμένων θα πλημμυρίσουν τη «Γηραιά ήπειρο».

Όσο για τον Μπόρις με το άστατο μαλλί συνεχίζει να «πουλάει» τρελίτσα σε εχθρούς και συμμάχους με το προφίλ τού (δήθεν) αντισυμβατικού που δεν τον εμποδίζει να αποκαλεί τον πολιτικό του αντίπαλο Τζέρεμι Κόρμπιν «κοτόπουλο με χλώριο»!!!

Το είδαμε και στα μέρη μας αυτό το έργο τα προηγούμενα χρόνια. Κάποιοι έφυγαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων για τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σκίζοντας μνημόνια, κάνοντας μπλόφες και διαβεβαιώνοντας ότι οι εταίροι θα υποκύψουν στα δίκαια αιτήματα της αδούλωτης στους δανειστές Ελλάδας, αλλιώς θα τους το κάνουμε Κούγκι το μαγαζάκι. Άσχετα αν γύρισαν πίσω με πέντε πήχεις μνημόνιο, συμφωνημένο κι αυτό…

Δεν θα πρέπει να ξενίζει γιατί θέλγονται οι ψηφοφόροι από πολιτικούς σαν τον Τραμπ, τον Ερντογάν ή τον Τζόνσον, που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό έναν επικίνδυνο μεγαλοϊδεατισμό και εθνικο-λαϊκισμό, πασπαλισμένους με κακής ποιότητας χιουμοράκι και λεονταρισμούς γυμνασιόπαιδων.

Το είδαμε και στα μέρη μας αυτό το έργο τα προηγούμενα χρόνια. Κάποιοι έφυγαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων για τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σκίζοντας μνημόνια, κάνοντας μπλόφες και διαβεβαιώνοντας ότι οι εταίροι θα υποκύψουν στα δίκαια αιτήματα της αδούλωτης στους δανειστές Ελλάδας, αλλιώς θα τους το κάνουμε Κούγκι το μαγαζάκι. Άσχετα αν γύρισαν πίσω με πέντε πήχεις μνημόνιο, συμφωνημένο κι αυτό, που απέτρεπε το grexit.

Περίπου τα ίδια δήλωσε κι ο Τζόνσον την περασμένη Πέμπτη για το συμπεφωνημένο brexit. Ότι «είναι μια υπέροχη συμφωνία για τη χώρα μας», ότι «είναι μια καλή συμφωνία για τους φίλους μας στην Ε.Ε.» και ότι πλέον «μπορούμε να αποφασίσουμε το μέλλον μαζί, να επανακτήσουμε τον έλεγχο».

Βρε, ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει…