Αγωνία για το νέο ιδεολογικό στίγμα

Αυξάνονται οι βουλευτές και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, που θέτουν διάφορα «φιλοσοφικού» τύπου ερωτήματα όσο πλησιάζουμε προς την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και μπορεί την ίδια ώρα το Μαξίμου να διαρρέει την αισιοδοξία του, ότι θα βρεθούν οι 180 βουλευτές που θα ψηφίσουν τον διάδοχο του Κάρολου Παπούλια, όμως η ενεργή βάση της Ν.Δ. εκτιμά πως η χώρα θα οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές τον Μάρτιο…

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Υπό το παραπάνω πρίσμα είναι φυσικό να έχει φουντώσει η συζήτηση για το ποιο θα είναι το ιδεολογικό στίγμα τής Ν.Δ. και ποιο θα είναι το αφήγημα της ηγεσίας για την προεκλογική περίοδο. Διότι οι περισσότεροι εκτιμούν πως το άνοιγμα του Αντώνη Σαμαρά για τη νέα Κεντροδεξιά παράταξη με κορμό τη Ν.Δ. είναι μάλλον ασαφές. Αυτή την εποχή το Μαξίμου και ο πρωθυπουργός είναι προσηλωμένοι στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης από την τρόικα, και οι διαπραγματεύσεις για την προληπτική γραμμή στήριξης και για το χρέος δεν αφήνουν και πολύ χώρο στο πρωθυπουργικό επιτελείο για ευρύτερες συζητήσεις αυτή τη στιγμή περί της στρατηγικής της επόμενης περιόδου, όσον αφορά το ιδεολογικό σκέλος.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η συζήτηση δεν γίνεται στα άλλα επίπεδα της παράταξης, η οποία κινείται σε φάση εσωτερικής αναζήτησης, αν και για πολλούς οι ευρωεκλογές και το εκλογικό αποτέλεσμα που κατέγραψε η Ν.Δ. ήταν η αφετηρία να ξεκινήσει επί της ουσίας μια συζήτηση οργανωμένα και συντεταγμένα, όχι στα εστιατόρια, στα καφέ και στις ταβέρνες, αλλά στα θεσμικά όργανα του κόμματος. Όπως μάλιστα επισημαίνουν, την ίδια ώρα στην Αριστερά υπάρχει έντονη κινητικότητα. Όχι μόνο εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που αναζητεί νέους συμμάχους, αλλά και στη λεγόμενη Κεντροαριστερά, όπου πασχίζουν να βρουν ένα κοινό σημείο συνάντησης. Αντίθετα στη Ν.Δ., πέραν της πρόσκλησης Σαμαρά στις 4 Οκτωβρίου, οι περισσότεροι ασχολούνται με το πώς θα μπορέσει η κυβέρνηση να βρει τους 180 βουλευτές και όχι με το πώς θα στηθεί ένα νέο μπλοκ εξουσίας, που θα είναι ικανό να κερδίσει τις εθνικές εκλογές.

Συνολικά η Κεντροδεξιά, και όχι μόνο η Ν.Δ., έχει εισέλθει σε φάση εσωτερικής αναζήτησης και κυρίαρχο στοιχείο στις συζητήσεις που γίνονται είναι τι εκφράζει σήμερα το κόμμα, ποιους εκπροσωπεί, πού απευθύνεται, ποιο είναι το όραμά της για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, αν πρέπει να κινηθεί προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, ενώ για πολλούς είναι μείζον το θέμα της επανένωσης της παράταξης. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν πάρα πολλά στελέχη που θεωρούν ότι πρέπει να ξεκινήσει ένας εσωκομματικός διάλογος στην Κεντροδεξιά και λένε ότι «η ΝΔ πρέπει να συνομιλήσει με τον εαυτό της» και να χαράξει και έναν πολιτικό «οδικό χάρτη», όπως έπραξε και στην οικονομία, για τη μεταμνημονιακή περίοδο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν κυρίως στελέχη όπως οι Πάνος Παναγιωτόπουλος, Κώστας Μαρκόπουλος, Ευριπίδης Στυλιανίδης και Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.
Η Ντόρα Μπακογιάννη παραμένει υπερασπιστής της στροφής προς το Κέντρο και είναι από τους λίγους υπερασπιστές της γραμμής Καραμανλή που είχε χαραχθεί το 2004, περί «μεσαίου χώρου».

Υπάρχουν στελέχη όπως οι Γιώργος Κουμουτσάκος, Ευάγγελος Αντώναρος, Γιώργος Βλάχος, Προκόπης Παυλόπουλος, που αναφέρουν ότι οφείλει η Κεντροδεξιά να ξανασυναντηθεί με την κοινωνία και να συσπειρώσει δυνάμεις γύρω από τον ισχυρό αξιακό κώδικα που εδραίωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Άλλοι, όπως οι Χρύσανθος Λαζαρίδης, Μάκης Βορίδης, Άδωνις Γεωργιάδης, Αργύρης Ντινόπουλος, Γεράσιμος Γιακουμάτος κ.λπ., τάσσονται υπέρ της δεξιάς στροφής, ενώ υπέρ της ενίσχυσης της κεντρώας φυσιογνωμίας τάσσονται οι Δημήτρης Σταμάτης, Νίκος Δένδιας, Κυριάκος Μητσοτάκης, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.

Ο παράγων Καραμανλής

Αναμφίβολα ένας από τους λεγόμενους βασικούς «παίκτες» αποτελεί ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Από το 2009 που παρέδωσε την εξουσία στον Γ. Παπανδρέου και λίγο αργότερα την ηγεσία τής Ν.Δ. στον Αντώνη Σαμαρά, αποφεύγει επιμελώς να πει οτιδήποτε. Αρκείται στις διαρροές των λεγόμενων «καραμανλικών», οι οποίοι υποστηρίζουν με πάθος και φανατισμό τη διακυβέρνησή του από το 2004-2009, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αποτελεί τη χρυσή εφεδρεία.

Όμως, τελευταία, ακούγεται εντονότερα ότι ο Κ. Καραμανλής ετοιμάζεται για αποστρατεία. Εξάλλου και η δήλωση της συζύγου του Νατάσας, ότι «είναι πολύ καλύτερα που δεν είναι στην ενεργό πολιτική ο Κώστας», άνοιξε νέα συζήτηση σχετικά με το πολιτικό μέλλον του πρώην πρωθυπουργού. Μάλιστα, προ ημερών γνωστή ιστοσελίδα δημοσίευσε πως ο Κ. Καραμανλής προσανατολίζεται να μην είναι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στις προσεχείς εκλογές. Αυτές οι πληροφορίες βέβαια προήλθαν από συζητήσεις που είχε ο ίδιος με πολιτικούς του φίλους και που κάποιοι φρόντισαν να τις διαρρεύσουν. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους πολιτικούς του φίλους, ο Κ. Καραμανλής «διατηρεί ισχυρές επιφυλάξεις για τη σημερινή πολιτική κατάσταση και θεωρεί ότι ο ίδιος δεν πρέπει να συμμετέχει σε μια εκλογική διαδικασία που γίνεται εν μέσω γενικευμένης απαξίωσης των πολιτικών και ευρύτερα της πολιτικής».
Οι σχέσεις Σαμαρά – Καραμανλή, παρά τα όσα λέγονται και έχουν γραφεί, δεν είναι και οι καλύτερες, αν και ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει προβεί σε κάποια επιθετική ενέργεια κατά του Αντώνη Σαμαρά. Αυτή τη φορά, όμως, ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να έχει σταθμίσει όλες τις πιθανές συνέπειες εάν δεν είναι υποψήφιος και, όπως λένε όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο, η όποια απόφασή του θα εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πολιτικό σχέδιο του ιδίου για την επόμενη μέρα στη Ν.Δ. Ο Κ. Καραμανλής επισημαίνει πολλά λάθη στη στρατηγική τής Ν.Δ. και θεωρεί ότι αυτή τη στιγμή η παράταξη βρίσκεται στη χειρότερη θέση της από την ημέρα ίδρυσής της. Ο ίδιος εκτιμά ότι δύσκολα θα βρεθούν οι 180 βουλευτές και πιστεύει ότι οι εκλογές θα δημιουργήσουν μια νέα κατάσταση την επόμενη μέρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Υπό αυτές τις συνθήκες και με παγιωμένη τη διαφορά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, και εν μέσω συζητήσεων για τον ρόλο του Κ. Καραμανλή, αλλά και επισημάνσεων πως μόνο ο ίδιος μπορεί να επανενώσει την Κεντροδεξιά, ο πρώην πρωθυπουργός θα σταθμίσει όλα τα δεδομένα. Πιο κοντά όμως είναι στην απόφαση να μην είναι υποψήφιος, αδιαφορώντας για τον πολιτικό αντίκτυπο, αν και μέχρι τώρα δεν ήθελε να δημιουργηθεί πρόβλημα.