«Δεν βιάζομαι. Κάποτε βιαζόμουν να μεγαλώσω»
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Ορφέας Αυγουστίδης μιλάει για τα επαγγελματικά του βήματα, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ορισμένες καταστάσεις.
«Τώρα που κλείνω τα 30 με ρωτάνε πως νιώθω. Όταν ήμουν στη Λούφα, δεν είχα κλείσει καν τα 20. Σίγουρα νιώθω ότι ζω από αυτή τη δουλειά και θέλω να ζω για κάποια χρόνια ακόμη δεν λέω για όλη μου τη ζωή. Έχω πιο ξεκάθαροι στόχους. Κατά τ’ άλλα νιώθω 20 ετών. Δεν αισθάνομαι ότι κάτι πρέπει να μπει σε μια σειρά. Τα πράγματα περνούν από πάνω μου με τον χρόνο που τους αναλογεί. Δεν βιάζομαι. Κάποτε βιαζόμουν να μεγαλώσω. Τώρα θέλω να ρέουν φυσικά και να ζω. Στα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν στιγμές που κρύφτηκα, μαζεύτηκα, ανασκουμπώθηκα, αλλά έζησα σε σχέση με αυτό που είμαι και με αυτό που θέλω. Μακάρι να συνεχίσω έτσι, να μη χάσω χρόνο στο να με απασχολεί διαρκώς ο εαυτός μου και να θεωρώ ότι όλα έχουν να κάνουν με μένα. Θέλω να το αποφύγω. Μπορεί να έρθει αυτή η ισορροπία. Μπορείς να το κάνεις συνειδητά. Ένας τρόπος είναι με το να αντιμετωπίζεις τη δουλειά με χιούμορ. Δεν μπορεί να θεωρείς ότι κάνεις το πιο σοβαρό και σπουδαίο πράγμα στον κόσμο. Πρέπει να έχεις χιούμορ. Χιούμορ έχει η ζωή. Η ειρωνεία μας χτυπά την πόρτα όλη την ώρα. Δεν γίνεται να εξαφανίζεται όταν ασχολείται κανείς με την τέχνη και να θεωρεί ότι, αν ασχολούμαστε με αυτή, απαγορεύεται κάθε είδους αστεϊσμός και ελαφρότητα».