«Υπάλληλος του Έθνους» με… οδοιπορικά και εκτός έδρας!

Οι εκάστοτε παρεμβάσεις του βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, συνήθως δημιουργούν ποικίλες αντιδράσεις, όπως χαρακτηριστικά συνέβη με τη φράση «ραντεβού στα γουναράδικα» που είπε προ καιρού στη Βουλή.

Σήμερα φαίνεται ότι είναι η επόμενη φορά που ο για δεύτερη συνεχόμενη θητεία βουλευτής με τον κυβερνητικό –πλέον– ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει αντικείμενο συζητήσεων. Ο λόγος; Το τουλάχιστον περίεργο μεταφορικό σχήμα λόγου που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ο Β. Διαμαντόπουλος προκειμένου να εξηγήσει γιατί δεν… απαρνήθηκε το προνόμιο της χρήσης βουλευτικού αυτοκινήτου παρά τη ρητό «αίτημα» του προέδρου του κόμματος και πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Όλα ξεκίνησαν όταν η τοπική εφημερίδα της Καστοριάς «ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» φιλοξένησε ένα επικριτικό άρθρο του δημοσιογράφου Κ. Μπατσόπουλου στο οποίο στηλιτευόταν η συγκεκριμένη επιλογή του βουλευτή. Της δημοσίευσης του άρθρου ακολούθησε όπως ήταν φυσικό η απάντηση του Β. Διαμαντόπουλου που όμως ξένισε, καθώς ο βουλευτής παρομοίασε τον εαυτό του και τη βουλευτική ιδιότητα με αυτήν ενός υπαλλήλου ιδιωτικής εταιρείας που όταν περιοδεύει εκτός έδρας, ο εργοδότης του πρέπει να του παρέχει στέγη, τροφή και αυτοκίνητο!

Μάλιστα, ο κ. Διαμαντόπουλος δεν σταμάτησε εκεί, καθώς στη συνέχεια εξαπέλυσε αιχμηρές βολές κατά των πρωθυπουργικών παραινέσεων (σ.σ. «προσωπικές εντολές» τις χαρακτήρισε) λέγοντας τα εξής: «Δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα…».

Ειδικά για την κριτική περί χρήσης του βουλευτικού αυτοκινήτου, ο Β. Διαμαντόπουλος χρησιμοποίησε τα παρακάτω επιχειρήματα:
«(…)Η εσωτερική υποτίμηση που έλαβε χώρα τα μνημονιακά χρόνια και μετουσιώθηκε σε “κόψιμο” μισθών και συντάξεων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στραγγαλισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, που εκτόξευσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα ειδικά στο νομό μας, δεν έγιναν εξαιτίας της διατήρησης των βουλευτικών προνομίων (σύμφωνα με εσάς), διευκολύνσεων (σύμφωνα με την δική μου άποψη), αλλά για την διατήρηση της κερδοφορίας των λίγων και δεν θα αντιστραφεί με την κατάργηση τους. Έτσι λοιπόν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και την προστασία που παρείχαν, εργοδότες επέβαλαν μισθούς πείνας, απειλούσαν με απόλυση και το πάρτι της ανασφάλιστης εργασίας οργίασε, αλυσίδες supermarket επέβαλαν στους εργαζόμενους των 586 euro να “πληρώνονται” μέρος του μισθού τους με προϊόντα του καταστήματος σε τιμές ραφιού, και πολλά άλλα με μόνο σκοπό την κερδοφορία του κεφαλαίου
»(…) Αναλογιστήκατε άραγε για ποιο λόγο επέμεινε ένας άνθρωπος σαν εμένα, που τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης και του υπερκαταναλωτισμού, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου επέλεγαν να αποκτήσουν ένα σύγχρονο Ι.Χ. σε εκατό δόσεις και έμπαιναν στην παγίδα του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τα Μ.Μ.Μ και απέκτησα έν τέλη στα 31 μου χρόνια ένα Ι.Χ. της δεκαετίας του 80´, 600 κ.ε το οποίο διατηρώ ακόμη; Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν δραστικά τη ζωή μου έτσι ώστε να χρειάζομαι ένα σύγχρονο όχημα μεταφοράς; Προφανώς οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη θέση που ανέλαβα, για δεύτερη φορά με την ψήφο των συμπολιτών μου.
»Εδώ θα κάνω μια αδόκιμη σύγκριση του θεσμού του βουλευτή είμαι όμως αναγκασμένος. Έχετε μήπως υπόψη σας κάποιον εργαζόμενο-υπάλληλο που η εργασία του προϋποθέτει την περιοδεία στον νομό ή στην πόλη να το κάνει με δικό του μέσο ή κάποιον που αναγκάζεται να περιοδεύει “εκτός έδρας” να μην του παρέχεται από την εταιρία του, στέγη, τροφή και μέσο μετακίνησης;».