Η απόλυτη «ομηρία» οδήγησε στην πλήρη ουδετερότητα

Την περασμένη εβδομάδα η «Α» επέλεξε να βγει με ένα πρωτοσέλιδο στο οποίο αποτυπωνόταν ανάγλυφα ο τρόπος με τον οποίο τα παραδοσιακά μιντιακά τζάκια «σπρώχνονται» στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, με το κυβερνητικό κόμμα να εκμεταλλεύεται τις ανοιχτές ποινικές υποθέσεις εκδοτών και καναλαρχών.

Του Σπύρου Παπαδάκη

Πριν, λοιπόν, στεγνώσει το μελάνι του τελευταίου φύλλου της εφημερίδας μας, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του Σταύρου Ψυχάρη και της οικογένειας Μπόμπολα που κρεμάστηκαν στα μανταλάκια το Σαββατοκύριακο 21/22 Ιανουαρίου ήρθαν να επιβεβαιώσουν πλήρως το ρεπορτάζ της «Α». Ότι δηλαδή οι πρώτες σελίδες π.χ. των «ΝΕΩΝ», του «ΒΗΜΑΤΟΣ», αλλά και του «ΕΘΝΟΥΣ» προσαρμόζονταν χαμαιλεοντικά στην πολιτική αναγκαιότητα της στιγμής, ειδικά από τον καιρό που εκδότες ή συγγενικά τους πρόσωπα έχουν προβλήματα με τη Θέμιδα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, λίγα 24ωρα μετά την «απόβαση» ΣΥΡΙΖΑ στον ΔΟΛ, τα πρωτοσέλιδα του δημοσιογραφικού οργανισμού αποπνέουν πλήρη ουδετερότητα.
Τα «ΝΕΑ», λόγου χάριν, δεν έχουν πλέον το συνήθως σκληρά επικριτικό προς την κυβέρνηση εξώφυλλο, αλλά θεωρούν ότι έχει βρεθεί «η φόρμουλα του συμβιβασμού» ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους δανειστές, τοποθετώντας εικαστικά –το ένα κάτω από το άλλο και όχι ολόκληρα– τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών (στην κορυφή ο Αλέξης Τσίπρας, από κάτω ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ενώ ακολουθούν οι Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Πολ Τόμσεν).
Στο ίδιο φύλλο των «ΝΕΩΝ» ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, και το σχόλιο της πάντα εύστοχης και καυστικής Έλενας Ακρίτα. Συγκεκριμένα, στο άρθρο της στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας και υπό τον τίτλο «Κουράσαμε λίγο “εμείς” του ΔΟΛ», η γνωστή αρθρογράφος σχολιάζει, μεταξύ άλλων, τα εξής για τον Βασίλη Μουλόπουλο:
«(…)Πάμε τώρα στον Βασίλη Μουλόπουλο. Τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά. Βλέπεις, εμείς οι εργαζόμενοι μάθαμε τα καθέκαστα ταυτόχρονα με τους αναγνώστες. Κι όσο να πεις, μια κεραμίδα τη φάγαμε, να, κοίτα, ακόμα έχω το καρούμπαλο.
»Σοβαρός κι αξιόλογος δημοσιογράφος ο Μουλόπουλος, με κοντά 30 χρόνια θητεία στο Βήμα ΜΕΝ, με μια αμιγώς κομματική πορεία τα τελευταία χρόνια ΔΕ. Γι’ αυτό ακόμα δεν έχει εντοπιστεί το… γεωπολιτικό του στίγμα, σε σχέση με εμάς εδώ. Που, παρεμπιπτόντως, δεν θα διευκρινιστεί όχι στο μιλητό, αλλά στις πράξεις. Γιατί, κακά τα ψέματα, είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως εδώ ο Σύριζα δεν έχει βάλει το χεράκι του. Μέχρι αγκώνα μη σου πω.
»Αυτή είναι η άποψη των περισσότερων από μας. Μια άποψη που το μέλλον ή θα τη διαψεύσει ή θα τη δικαιώσει. Γι’ αυτό τη γράφω κι εγώ εδώ. Στην εφημερίδα. Δεν την ψιθυρίζω πίσω απ’ την πλάτη του Μουλόπουλου. Όπως γινόταν πάντα εδώ μέσα. Από τα 18 μου χρόνια, που –με κάποιες διακοπές– δούλεψα στον Ταχυδρόμο, στο Βήμα και στα Νέα ποτέ κανείς δεν μου έκανε την παραμικρή λογοκρισία. Δεν μου άλλαξε ένα “και”. Κι απ’ ό,τι γνωρίζω –όρκο δεν παίρνω– σε κανέναν άλλο συνάδελφο».
To «BHMA», τώρα, επέλεξε κι αυτό τον δρόμο της ουδετερότητας, έχοντας στο πρωτοσέλιδό του την περασμένη Κυριακή μόλις 56 λέξεις κεντρικού άρθρου που υπογράφει όπως πάντα ο Σταύρος Π. Ψυχάρης, λέγοντας τα εξής… κομψά:
«Το “Βήµα” εισέρχεται από σήμερα σε µία νέα περίοδο, η οποία θα φέρει μεταβολές στο περιεχόμενο και στη διάταξη της ύλης του. Πρόκειται για αλλαγές που συνδυάζονται µε πολλαπλασιασμό των υπηρεσιών έντυπου και ηλεκτρονικού περιεχομένου. “Το Βήµα”, έτσι, επιβεβαιώνει και ενισχύει τη θέση του – πρώτο στη μάχη των ιδεών και πρώτο στη μάχη των ειδήσεων». Απλά, λιτά, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε…
Τέλος, το «ΕΘΝΟΣ» αγνόησε παντελώς στο πρωτοσέλιδό του τα συμβαίνοντα στον Τύπο κι αποφάσισε να ασχοληθεί με τις «5 ρυθμίσεις – φωτιά για τα μπλοκάκια».
Αλλά, τελικά, μάλλον δεν είναι για να απορεί κανείς με τα παραπάνω. Άλλωστε τι πιο λογικό από ένα καράβι που θαλασσοδέρνεται στον ωκεανό να αλλάξει ρότα και να ψάξει στον χάρτη να βρει ήρεμα νερά για να σωθεί από την καταιγίδα. Έτσι δεν προσπάθησε να σωθεί και ο μυθιστορηματικός Ροβινσώνας Κρούσος; Άλλο αν τελικά κατέληξε σε ένα έρημο νησί με μοναδική παρέα του τον… Παρασκευά.