MΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Δεν γίναμε σοφότεροι…

Tην εβδομάδα που πέρασε, είχαμε τη γνωστή αντιπαράθεση της κυβέρνησης στη Βουλή με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρόσχημα τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και τη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για τον ίδιο λόγο.

Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια δύσκολη στιγμή για τη διακυβέρνησή του επεχείρησε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα μιλώντας για 13 κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ για την περίοδο 2012-2014. Προσοχή: Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν από το 2012 προφανώς δεν υπήρχε διαφθορά ούτε θεσμικές παρεμβάσεις οι οποίες έκαναν κάποιους επιχειρηματίες σαφώς πλουσιότερους, π.χ. στην ενέργεια οι παρεμβάσεις Φώλια το 2008 και Παπακωνσταντίνου το 2011 δεν ήταν σκάνδαλα, γιατί αν ο κ. Τσίπρας τα μνημόνευε στη Βουλή, οι σχέσεις του με Καραμανλή και Γιώργο Παπανδρέου από ομαλές θα έμπαιναν σε άλλο δρόμο.

Το πυροτέχνημα με την εξεταστική για τα θαλασσοδάνεια των τραπεζών σε κόμματα και ΜΜΕ μπορεί να είχε πέραση σε μια χώρα λωτοφάγων, αφού και οι πέτρες ξέρουν ότι δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για τα κόμματα –οι πολιτικές ευθύνες όταν τα κόμματα επιχορηγούνται τα τελευταία 30 χρόνια είναι μάλλον δύσκολο να αποδοθούν– λόγω υπάρξεως προγενέστερου νόμου, για δε τα ΜΜΕ είναι θέμα της Δικαιοσύνης εάν δόθηκαν ή όχι εξασφαλίσεις για τη σύναψη των σχετικών δανείων. Όσον αφορά τη Δικαιοσύνη, ακούστηκαν εκφράσεις για μακροβούτια στην επετηρίδα των δικαστών και βεβαίως εδώ και τώρα αίτημα να ξαναβγεί στην επιφάνεια η τεθείσα στο αρχείο υπόθεση Βγενόπουλου.

Η Ν.Δ. στάθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα –προσφυγικό, ασφαλιστικό, φορολογικό–, χαρακτήρισε ανίκανη την κυβέρνηση και αντιπαρήλθε τις θεσμικές παρεμβάσεις με τη φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη «έτσι αποφάσισε η Βουλή». Στον ίδιο ρυθμό τα υπόλοιπα κόμματα, με πιο αιχμηρό τον Σταύρο Θεοδωράκη, που είχε περισσότερο εντρυφήσει στα δικαστικά, προφανώς έχοντας καταλλήλως προετοιμαστεί από τον συνεργάτη του τέως δικαστικό κ. Μαρκή.

Επίσης θα πρέπει να αναφερθεί η κόντρα του Κυριάκου με τον Αλέξη για το εάν ήταν ή όχι συνεργάτης του πρωθυπουργού ο τρίτος της παρέας των εκβιαστών για τον οποίο, όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Ν.Δ., αν και ήταν στο κύκλωμα δεν έχει διαρρεύσει καμία συνομιλία του. Ο Τσίπρας αρνήθηκε κάθε σχέση μαζί του και ο… βουβός εκβιαστής έμεινε αιωρούμενος στη συνέχεια της συζήτησης.

Στην εξεταστική για τον έλεγχο των δανείων των τραπεζών προς τα ΜΜΕ, ο Κυριάκος επέμενε να ελεγχθεί η υπόθεση του Alter, υπονοώντας ότι ο τότε ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού, Γιώργος Κουρής, και σημερινός ιδιοκτήτης του άλλου τηλεοπτικού σταθμού Kontra Channel ήταν κι αυτός εμπλεκόμενος. Ακόμη ο πρόεδρος της Ν.Δ. έθεσε για πρώτη φορά θέμα εκλογών με τη βεβαιότητα, όπως κι έγινε, ότι η άρνηση του Τσίπρα για προσφυγή στις κάλπες θα ήταν απολύτως προβλέψιμη.

Όσον αφορά το στόρι Τσατάνη – Παπαγγελόπουλου μπορούσε να περιοριστεί στις εξής τρεις φράσεις:
Γ. Τσατάνη: «Μου τηλεφώνησε ο κ. Παπαγγελόπουλος, μου ζήτησε να συναντηθούμε, με πίεσε να επιστρέψω τη δικογραφία Βγενόπουλου στη Διαφθορά».
Δ. Παπαγγελόπουλος: «Η Τσατάνη μου τηλεφώνησε, μου ζήτησε να συναντηθούμε, δεν την πίεσα, προσπάθησε να με παγιδέψει».
Ν. Παρασκευόπουλος: «Ποιος τηλεφώνησε σε ποιον και τι είπαν το ξέρουν μόνο οι δύο που ήταν στο ίδιο δωμάτιο».

Αρκετοί βουλευτές προεξάρχοντος του Ευάγγελου Βενιζέλου προσπάθησαν να παίξουν ρόλο Ηρακλή Πουαρώ, θέλοντας να βρουν πατήματα σε φράσεις, σε ημερομηνίες, και διάφορα άλλα τα οποία βεβαίως δεν οδηγούσαν στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Ο Δ. Παπαγγελόπουλος ναι μεν δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα της εκλογής του Ισίδωρου Ντογιάκου αλλά άφησε αιχμές για την παραίτηση Καραγιάννη προ δύο ετών. «Ποιοι τον πίεσαν να παραιτηθεί;» ρωτούσε ο υπουργός, χωρίς ωστόσο να αναφέρει ονόματα. Και κανείς βέβαια δεν του είπε ότι ως προϊστάμενος της Εισαγγελίας δεν μπορούσε να προαχθεί.

Συμπέρασμα: Πολύ μπλα-μπλα για επικοινωνιακή αναθέρμανση, με επιχειρήματα του τύπου «κυβέρνηση 40 ετών που γιγάντωσε τη διαπλοκή» (ΣΥΡΙΖΑ), «διαλύσατε τη χώρα μέσα σ’ ένα χρόνο» (Ν.Δ.), «κυβέρνηση οικουμενική ή εθνικού σκοπού» (ΠΑΣΟΚ, Κεντρώοι), «εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης» (ΚΚΕ).

Πολλές αιχμές εκατέρωθεν και σαν τελικό συμπέρασμα οι πολίτες, αφού πρώτα μπερδευτούν, στο τέλος θα αποφασίσουν –από μέσα τους βέβαια– τι αποδέχονται και τι απορρίπτουν. Όσο για μας, σίγουρα μπορούμε να δηλώσουμε ότι δεν γίναμε σοφότεροι.