Αυτοδίκαιη αργία των δημοσίων υπαλλήλων που ελέγχονται για πειθαρχικά παραπτώματα
Προσυπεγράφη και επισήμως από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η νέα διάταξη του υπαλληλικού κώδικα που αφορά στην αυτοδίκαιη αργία των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι ελέγχονται για πειθαρχικά παραπτώματα. Βάσει της νέας διάταξης η αυτοδίκαιη αργία εφαρμόζεται άμεσα με άσκηση της πειθαρχικής δίωξης σε βάρος του υπαλλήλου ή με την παραπομπή του σε πειθαρχικό συμβούλιο.
Σε πιλοτική δίκη, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε συνταγματική και σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τη διάταξη και απέρριψε προσφυγή εκπαιδευτικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ο οποίος τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία τον Δεκέμβριο του 2012. Όπως επισημαίνουν στο σκεπτικό της απόφασης (1900/2014) οι σύμβουλοι Επικρατείας το μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας είναι επιβεβλημένο για λόγους δημοσίου συμφέροντος και εύρυθμης λειτουργίας της υπηρεσίας. Συν τοις άλλοις, δεν αποτελεί πράξη απόλυσης από την υπηρεσία, καθώς δεν επιφέρει τη λύση της υπαλληλικής σχέσης, ούτε την απώλεια της οργανικής θέσης.
«Συνιστά προσωρινό διοικητικό μέτρο, το οποίο συνεπάγεται την για λόγους δημοσίου συμφέροντος διακοπή της ενεργού ασκήσεως των υπηρεσιακών καθηκόντων του υπαλλήλου κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της πειθαρχικής ή ποινικής υποθέσεως», αναφέρεται στην απόφαση της Ολομέλειας η οποία υπογραμμίζει ότι η αυτοδίκαιη αργία «δεν ισοδυναμεί από πλευράς εννόμων αποτελεσμάτων προς απόλυση ή υποβιβασμό».
Πάντως οι δημόσιοι υπάλληλοι «προστατεύονται» καθώς όντας σε αργία εξακολουθούν να λαμβάνουν το 75% του μισθού τους, ενώ ο πειθαρχικός έλεγχος σε βάρος τους θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το πολύ εντός τεσσάρων μηνών. Ως εκ τούτου, καταλήγουν οι δικαστές, η νέα διάταξη του άρθρου 103 του Υπαλληλικού Κώδικα δεν παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, ούτε το άρθρο 20 του συνταγματικού χάρτη που κατοχυρώνει το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεως. Η αυτοδίκαιη θέση σε αργία «δεν πλήττει τον υπάλληλο σε τέτοια σφοδρότητα, ώστε να προσλαμβάνει ποινική χροιά και να λογίζεται ως ποινική κύρωση, κατά την έννοια του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ».