«Δεν έπρεπε να κλείσει η ΕΡΤ»

Ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ, Ροδόλφος Μορώνης, δεν είναι χθεσινός στην ελληνική τηλεόραση. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, γενικός διευθυντής τής ΕΤ1 και ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων, συντονιστής Ειδήσεων στην EBU, μέλος τού Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, καθώς και πρόεδρος και γενικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων.

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Με την εμπειρία τού «περπατημένου» δημοσιογράφου, δεν κρύβεται πίσω από τη σκιά του στη συνέντευξη που παραχωρεί στην «Α»: χαρακτηρίζει λανθασμένο το κλείσιμο της ΕΡΤ το περασμένο καλοκαίρι, ενώ υπογραμμίζει πως ο διαγωνισμός για την πρόσληψη 650 ατόμων εντός ή κι εκτός ΑΣΕΠ (οι λεγόμενες «καλλιτεχνικές» κατηγορίες, όπως σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας και δημοσιογράφοι) δεν είναι ο καλύτερος δυνατός.

Η διαδικασία των προσλήψεων, ύστερα από την εξέταση των τυπικών εφοδίων, φτάνει στην τρίτη φάση της, αυτή των συνεντεύξεων. Την ίδια ώρα, έχουν εγκριθεί τηλεοπτικές εκπομπές κόστους περίπου 2.500.000 ευρώ. Ο κ. Μορώνης δηλώνει πως δεν έχει δεχθεί πιέσεις από καμία πλευρά και πως, για την ώρα τουλάχιστον, λειτουργεί με «λευκή επιταγή».

Δεν είναι, όμως, όλα ρόδινα στο «βασίλειο» του Ραδιομέγαρου της Αγίας Παρασκευής: «Κακώς έκλεισε η ΕΡΤ. Δεν διστάζω να σας πω πως δεν ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Υπήρχαν αρκετές εναλλακτικές πολιτικές οι οποίες δεν λήφθηκαν υπόψη. Πριν αναλάβω, εξάλλου, κυκλοφορούσαν κάποια επιχειρησιακά σχέδια, τα οποία όμως δεν ήταν ούτε επίσημα ούτε τα καλύτερα.

Δεν υπήρχε καν στρατηγικό σχέδιο, το οποίο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύνταξη επιχειρησιακού. Υπάρχουν τόσο πολλά να γίνουν στη θεμελίωση αυτού του φορέα, τα οποία δεν έγιναν μέχρι τώρα, που απορροφούν περίπου όλη μας τη δραστηριότητα. Ακόμα και το νομοθετικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί, χρειάζεται παρεμβάσεις», τονίζει ο κ. Μορώνης.

Αιχμές για Προκοπάκη

Ο ίδιος, εξάλλου, αφήνει αιχμές για τον αποπεμφθέντα πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της ΝΕΡΙΤ, Γιώργο Προκοπάκη: «Το αν λειτουργούσε λανθασμένα η εταιρεία ήταν δική του ευθύνη κι όχι δουλειά των απ’ έξω. Θα έπρεπε ο ίδιος να είχε αντιμετωπίσει τα κακώς κείμενα. Το ότι δεν το έπραξε, κάτι σημαίνει. Βεβαίως και υπάρχουν δυσλειτουργίες, αλλά γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να τις επιλύουμε. Μια δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν είναι μια οποιαδήποτε εταιρεία. Έχει τις ιδιαιτερότητες και τις απαιτήσεις της, κι αυτό δεν το έχει καταλάβει η ελληνική κοινωνία».

Αναφορικώς με τον διαγωνισμό για την πρόσληψη εργαζόμενων, ο κ. Μορώνης επισημαίνει πως στην προκήρυξη υπάρχει μια πολύ ασαφής περιγραφή αρμοδιοτήτων και τομέων. Για παράδειγμα, δεν υφίσταται ξεχωριστή πρόβλεψη για τα διάφορα είδη ρεπορτάζ ή γι’ αυτούς που θα μπορούσαν να κάνουν παραγωγή τηλεοπτικών εκπομπών: «Έχουν μπει όλοι σε ένα τσουβάλι. Με τα σημερινά δεδομένα, κάποιος με προϋπηρεσία σε Γραφείο Τύπου έχει πάρει τα μόρια που χρειάζεται.

Έρχονται, επίσης, κάποιοι ακόμα και με μεταπτυχιακά οι οποίοι δεν έχουν σοβαρή εμπειρία, ενώ άλλοι ικανότεροι μένουν εκτός. Την ίδια στιγμή, κάποιος παίρνει μόρια με πτυχίο ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιέργειας. Εδώ δεν είμαστε, όμως, ΙΕΚ. Είναι λογικό να έχεις έναν ή δύο εκπαιδευόμενους στην ομάδα που εργάζεται για τις ειδήσεις. Δεν μπορεί, όμως, από τους 15 οι 12 να θέλουν εκπαίδευση και να βγάζουν τη δουλειά οι τρεις».

«Το πρώτο που μας ενδιαφέρει είναι η ποιότητα»

Αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, το άρθρο 15 παρ.2 του Συντάγματος: «O άμεσος έλεγχος του Κράτους, που λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας, έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας».

Τις παραπάνω επιταγές θέτει στο επίκεντρο της διαμόρφωσης του νέου προγράμματος της ΝΕΡΙΤ ο κ. Μορώνης, τονίζοντας πως θα πρέπει να περιμένουμε εκπομπές προσανατολισμένες στον πολιτισμό, μολονότι δεν είναι ακόμα σε θέση να δημοσιοποιήσει λεπτομέρειες αφού δεν έχει ολοκληρωθεί ο εσωτερικός διάλογος: «Το πρώτο που μας ενδιαφέρει είναι η ποιότητα. Αν μπορεί να συνδυαστεί με την εμπορικότητα, ακόμα καλύτερα. Αυτό βεβαίως δεν είναι εύκολο να το πετύχεις.

Η ΝΕΡΙΤ δεν είναι για να χαϊδεύει αφτιά. Δεν θα κάνουμε μια έρευνα αγοράς για το τι θέλει ο κόσμος. Από το Σύνταγμα έχουμε να επιτελέσουμε έναν συγκεκριμένο ρόλο. Είναι να προβάλλουμε στους τηλεθεατές αυτό που θεωρούμε πως αξίζει και τους καλούμε να το ενστερνιστούν. Η τελική διαμόρφωση εξαρτάται από παράγοντες που είναι ναι μεν δεδομένοι αυτήν τη στιγμή, υπάρχει όμως μία επιδίωξη να αλλάξουν», υπογραμμίζει ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος σαν άλλη Πυθία.

«Απολύτως άδικη η κριτική για τα δελτία ειδήσεων»

Ταυτοχρόνως, ο κ. Μορώνης χαρακτηρίζει απολύτως άδικη την κριτική που δέχονται τα δελτία ειδήσεων του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα: «Πολλοί επικρίνουν το ειδησεογραφικό προϊόν τής ΝΕΡΙΤ χωρίς να το έχουν παρακολουθήσει προσεκτικά και, πολύ περισσότερο, συγκριτικώς. Από κεκτημένη ταχύτητα ισχυρίζονται πως κάνει κυβερνητική προπαγάνδα. Κι όμως, για παράδειγμα, ασχολούμαστε συχνότερα με τις ανακοινώσεις των κομμάτων και τις δηλώσεις όλων των πολιτικών αρχηγών σε σύγκριση με τα ιδιωτικά κανάλια.

Φτάσαμε στο σημείο στην επέτειο του κλεισίματος της ΕΡΤ ο μόνος τηλεοπτικός σταθμός που είχε ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτήν την ιστορία να ήταν η ΝΕΡΙΤ. Πάντοτε κι ανεξαρτήτως της γκρίνιας, όλοι ήξεραν ότι τις ειδήσεις χωρίς φτιασίδι στη δημόσια ραδιοτηλεόραση θα τις άκουγαν, ακόμα κι αν μερικές φορές γίνονταν αστοχίες, είτε εσκεμμένως είτε κατά λάθος».

«Δεν είμαστε και για πέταμα»

Η θητεία τού κ. Μορώνη τελειώνει τον προσεχή Οκτώβριο, όταν θα πρέπει να έχει συγκροτηθεί το Εποπτικό Συμβούλιο το οποίο, με τη σειρά του, θα κληθεί να επιλέξει το νέο Διοικητικό Συμβούλιο: «Ελπίζω να έχουμε προφτάσει να θεμελιώσουμε έναν εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα που θα εμπνέει σεβασμό. Γενικότερα, στην ελληνική τηλεόραση υπήρχαν καλά και μέτρια προγράμματα παλαιότερα, όπως και τώρα. Δεν υπήρχαν ίσως στο παρελθόν τόσο κακά προγράμματα. Σε σύγκριση, ωστόσο, με την ιταλική, τη βελγική ή την ολλανδική τηλεόραση, για παράδειγμα, η δική μας δεν είναι ανιαρή. Έχει τα προβλήματα και τις παθογένειές της η τηλεόρασή μας, αλλά δεν είναι και για πέταμα…»