Η Αδελφότητα των Ενώσεων

Άρθρο του Ανδρέα Καραγκιόζη
Η λέξη «αδελφότητα» παράγεται από τη λέξη «αδελφός». Μια λέξη σύνθεση, η οποία αποτελείται από δύο μικρότερα τμήματα. Από το στερητικό άλφα «α» και τη λέξη «δελφός». Η λέξη «δελφός» σημαίνει εκείνος ο οποίος φέρει μια ολοκληρωμένη πληροφορία.

Κι ενώ «δελφός» σημαίνει αυτός που έχει την ικανότητα να μεταφέρει μέσα του μια ολοκληρωμένη πληροφορία, ο «α-δελφός» είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι δηλαδή εκείνος ο οποίος, για να ολοκληρωθεί η πληροφορία που φέρει, χρειάζεται και κάποιον άλλον ή κάτι άλλο. Παύει δηλαδή να είναι αυτόνομος και αυτοδύναμος αλλά, για να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί, χρειάζεται πάντα και κάτι άλλο. Αδελφότητα, δηλαδή, είναι η μυστική λέξη «α-δυναμία», η οποία δείχνει την ανάγκη να ενωθεί ένας «α-δελφός» με κάποιον άλλο, ώστε να μπορέσουν να συνθέσουν μια ολοκληρωμένη πληροφορία σε ενιαία εικόνα. Αλλιώς, είναι εντελώς ανίκανος να κάνει το οτιδήποτε.

Έτσι κάθε αδελφός, μέλος κάθε σύγχρονης αδελφότητας, είναι εκείνο το άτομο που θεωρεί τον εαυτό του ως αυτόνομη μονάδα, εντελώς αδύναμο και ανίσχυρο. Θεωρεί δηλαδή ότι είναι αδύνατον να τα καταφέρει μόνος του, διότι του λείπουν σημαντικές πληροφορίες για τα πάντα. Πιστεύει ότι, για να μπορέσει να επιβιώσει, να αναπτυχθεί ή να κυριαρχήσει, χρειάζεται πάντα και κάποιον άλλον μαζί του, τον οποίο και θα χρησιμοποιεί για τον σκοπό του. Κάποιον που να κατέχει τις υπόλοιπες πληροφορίες που απουσιάζουν από εκείνον. Κάποιον όμως που, μόλις τον βρει, θα πρέπει να του αποκρύπτει συνεχώς εκείνο το κομμάτι των πληροφοριών που κατέχει, διότι, όπως πιστεύει, αν το χάσει, τότε θα απομείνει πάλι ανίσχυρος και εγκαταλελειμμένος όπως πριν.

Σας θυμίζει κάτι ή κάποιους όλο αυτό;
Πολλές φορές σε αρκετά άρθρα οι αναγνώστες διαβάζουν σχετικά με τους διοικούντες το ποδόσφαιρο και τις δραστηριότητές τους. Για τα άτομα, δηλαδή, που απαρτίζουν και συμμετέχουν στο ποδοσφαιρικό σύστημα εξουσίας και έχουν δημιουργήσει ένα εντελώς χαοτικό σύστημα, αδιαφορώντας παντελώς για τις οποιεσδήποτε συνέπειες. Απλοί άνθρωποι, με ειδικά εσωτερικά προβλήματα αστάθειας του «Εγώ», με τη συνείδησή τους και τη συμπεριφορά τους είτε της δημιουργίας είτε της αποδοχής της κατάστασης αυτής, έχουν βάλει την υπογραφή τους σ’ ένα ψέμα και το αναπαράγουν και το ζουν. Κι όπως συμβαίνει πάντα, όταν κάποιος μπει και ζει μέσα σε μια ιστορία τέτοια, χάνει πού είναι η αρχή και πού το τέλος. Ανήμποροι να αντιληφθούν αυτό που συμβαίνει, μετέτρεψαν την ποδοσφαιρική κοινωνία και την ανάγκη των απλών ανθρώπων για αυτό που αγαπούν, σε φόβο και ψέμα. Προσκολλημένοι στη στενή ανάγκη για φήμη κι επιβίωση, συμμετέχουν στη δίνη ενός δικτύου ανθρώπων, οι πιο αδίστακτοι των οποίων το μετατρέπουν σε μαφία άκρατου υλισμού που λυμαίνεται τα πάντα γύρω απ’ το ποδόσφαιρο διότι απλά κι αδίστακτα αποφάσισαν να εστιάσουν σε οτιδήποτε υπάρχει πέρα απ’ αυτό.

Η ανοησία αποδείχτηκε ισχυρότερη της ανθρώπινης φαντασίας στην περίπτωση αυτή και το σύστημα που δημιούργησαν, τελικά πέρασε στη συνείδησή τους, έκανε τους απαραίτητους κύκλους και πλέον αναπαράγεται μόνο του. Έτσι, ο κάθε ένας απ’ αυτούς έχει το δυναμικό να το δημιουργεί, απλά με την αποδοχή της ιστορίας αυτής. Βέβαια, ένα τέτοιο σύστημα διοίκησης είναι επικίνδυνο για το σύνολο του ποδοσφαίρου και οφείλει να τροποποιηθεί. Αυτό όμως δεν γίνεται από εκείνους που βύθισαν μέσα τους τα εσωτερικά τους συμπλέγματα και τα έκαναν οργή και μίσος για την κοινωνία. Στη μάχη της κυριαρχίας άρχισαν να δημιουργούνται άγριες συνθήκες αντιπαλότητας και η κατάσταση έγινε πολύ σκληρή. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία, η οποία τροφοδοτείται μέσω της εργασίας των ποδοσφαιριστών, έχει ήδη μετατραπεί σε δυνάστη τους, μετατρέποντας την εργασία σε υποταγή και την άσκηση διοίκησης σε ατομικό έλεγχο. Κι όπως ο άνθρωπος χάνει τη μεγάλη εικόνα όταν βρίσκεται στο κέντρο ενός βουνού από πληροφορίες, έτσι τη χάνουν κι εκείνοι, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί το ανήθικο χάος που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Αρκετοί από αυτούς είναι άνθρωποι που έχουν πραγματική διάθεση να βοηθήσουν. Όμως ο δρόμος που κάποιοι τους έδειξαν έχει ναρκοπέδιο και τώρα έφτασαν σε ένα σημείο ευθύνης που είναι αδύνατον να κλείσουν τα μάτια. Φυσικά, αρκετοί είναι άσχετοι από όλο αυτό το πανηγύρι. Όμως είναι σχετικοί με την αδιαφορία για αυτό που συμβαίνει όσο εξακολουθούν να επιδεικνύουν την ίδια αναισθησία και ασυνειδησία, μετά από όλα αυτά που βγαίνουν στο φως πλέον σήμερα. Με όση δύναμη και θάρρος έμεινε, καλούνται να το ξεριζώσουν και να πάρουν πάλι το ποδόσφαιρο στα χέρια τους. Κι αυτό ισχύει για όλους.

Τόσο για τον απλό φίλαθλο που μέχρι σήμερα πίστεψε όλα αυτά που έβλεπε, όσο και για τον ποδοσφαιριστή, τον προπονητή αλλά και τον ηγέτη όλων αυτών των τάσεων.
Όταν οποιοδήποτε σύστημα διοίκησης αδυνατεί να διασφαλίσει στους ίδιους τους ανθρώπους το αυτοδιοίκητο, κρίνεται επικίνδυνο ως σύνολο και επιβάλλεται η κατάργηση, η αλλαγή ή ο διαχωρισμός του, από εκείνους οι οποίοι επιλέγουν την ελευθερία τους. Ήδη έχει αναπτυχθεί μια δυναμική τέτοια η οποία οδηγεί με ακρίβεια στην ανάγκη για ανάδειξη ενός ηγέτη, και η άρνηση μιας τέτοιας διαπίστωσης μονάχα δυσλειτουργία μπορεί να φέρει. Ο κάθε ένας θέλει να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά της χειραγώγησης, αλλά η διάσπαση και ο κατακερματισμός αυτόματα δημιουργεί και αναδεικνύει την ανάγκη για έναν αρχηγό. Είναι αδύνατον να συνεχίσουν να οδηγούνται ανεύθυνα στην απόγνωση, ολόκληρα πλήθη ανθρώπων που διψασμένοι τρέφονται με ένα τίποτε… Ας δουν την αρχή αυτού του νέου κύκλου που ανοίγει μπροστά μας, πριν μετατραπεί σε φυλακή…