Ειδικό Δικαστήριο: Στα χνάρια του Πενταμελούς… (που πέταξε στα βράχια τη Novartis…)

Γράφει η «Άγρια Μέλισσα» (*)

Θυμάστε τη χήρα Μήτση στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» του Λάκη Λαζόπουλου, η οποία σχολιάζοντας με τη φιλενάδα της στο τηλέφωνο αναφωνούσε «παράλογο»; Κάτι τέτοιο αναφωνούμε και εμείς κάθε τρεις και λίγο τα τελευταία χρόνια με τα όσα ακούμε να συμβαίνουν ένθεν και εκκείθεν, εκείθεν και εντεύθεν. Δυστυχώς σε αυτά τα ένθεν κακείθεν συμπεριλαμβάνονται άνθρωποι που θεωρητικά από του λειτουργήματός τους πρέπει να υπηρετούν το ελληνικό λαό (βλέπε πολιτικοί) και να απονέμουν τα του καίσαρος τω καίσαρι (βλέπε δικαστές).

Όπου «παράλογο» βάλτε «Νοβάρτις» και όπου «σκάνδαλο» βάλτε «κολοκύθια τούμπανα».

Θυμόμαστε όλοι το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου του Ειδικού Δικαστηρίου έτσι; Αυτό το αριστοτέχνημα της νομικής επιστήμης όπου απάλλαξε την Τουλουπάκη από τις κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος με την εν γνώσει της έκθεση σε δίωξη ή τιμωρία αθώου και τον Παπαγγελόπουλο για ηθική αυτουργία στο παραπάνω αδίκημα. Είχαν πει λοιπόν τότε τα μέλη του Συμβουλίου ότι η Τουλουπάκη ορθώς απέδωσε στους μάρτυρες την ιδιότητα του μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και ορθώς αυτοί τέθηκαν υπό καθεστώς προστασίας, γιατί η κρίση του δικαστή είναι ανεξάρτητη «…και συνεπώς δεν μπορεί να του αναζητηθεί για αυτήν ευθύνη, έστω και αν αυτή είναι αντίθετη με τη νομολογία και τη νομική διδασκαλία…».

Ταυτόχρονα δέχτηκε το Συμβούλιο ότι ο Παπαγγελόπουλος ασκούσε αφόρητες πιέσεις στην Ράικου, τουλάχιστον κατά τον Μάρτιο του 2017, προκειμένου να κατασκευάσει στοιχεία για να κατηγορηθούν τα 10 πολιτικά πρόσωπα (που εν τέλει στοχοποιήθηκαν) για την υπόθεση Novartis ενώ γνώριζε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία εναντίον τους με σκοπό να τους βλάψει και να τους καταστήσει άδικα ύποπτους και ότι ασκούσε επιρροή στην Τουλουπάκη, λόγω της ιδιότητάς του ως Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά και ως πρώην συνάδελφός της και Προϊστάμενός της στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών και της θέσης του στην ΕΥΠ.

Δέχτηκε επίσης αυτό το αριστούργημα ότι η Τουλουπάκη και οι εισαγγελείς που την επικουρούσαν κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης και «μετά από αξιολόγηση στοιχείων με βάση και την ανταλλαγή έγγραφων στα πλαίσια δικαστική συνδρομής με τις αρχές των ΗΠΑ» κατέληξαν ότι «προέκυψαν, κατά τις εκτιμήσεις τους, τρεις ουσιώδεις μάρτυρες» και ότι μετά την επιστροφή της δικογραφίας από τη Βουλή στην Εισαγγελία Διαφθοράς, επειδή με το από 26-4-2018 πόρισμά της η Βουλή κρίθηκε ως αναρμόδια για τις πράξεις ως προς τα πολιτικά πρόσωπα, οι εισαγγελείς επανεξέτασαν τους προστατευόμενους μάρτυρες και αρχειοθέτησαν εν τέλει τις δικογραφίες ως προς επτά πολιτικά πρόσωπα.

Και αφού έχει δεχτεί όλα τα παραπάνω καταλήγει το Δικαστικό Συμβούλιο ότι η Τουλουπάκη και Σια «κατά την έρευνά τους πριν την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή δεν τέλεσαν κατάχρηση εξουσίας με τις αποδιδόμενες στο κατηγορητήριο μορφές». Με αυτή τη τόσο δα μικρούλα λέξη, το «πριν», το Δικαστικό Συμβούλιο απάλλαξε τους πάντες από το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας επειδή κατέστησαν υπόπτους άτομα αθώα!

Αυτά έγιναν τον Ιούλιο. Πριν λίγες μέρες και ενώ η δίκη για την Τουλουπάκη και τον Παπαγγελόπουλο για τις «αστείες» κατηγορίες που τελικά τους αποδόθηκαν (οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶΦαρισαῖοι ὑποκριταί, – για να ικανοποιηθεί και ο κ. Σοφουλάκης που του αρέσουν αυτά), εμφανίστηκε ο κ. Μαντζουράνης, συνήγορος υπεράσπισης της Τουλουπάκη στον ραδιοφωνικό σταθμό Status 107,7 και έγινε ο παρακάτω καταπληκτικός διάλογος:

«Μαντζουράνης: Ναι, όπου εκεί παρά τις χυδαίες επιθέσεις, το συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου ομόφωνα έκρινε ότι δεν πρέπει να αποκαλυφθεί η ταυτότητα των προστατευόμενων μαρτύρων και ότι είπαν όλη την αλήθεια, είναι ξεκάθαρη.

Δημοσιογράφος: Η οποία όμως αλήθεια δεν έστειλε και κανέναν στη φυλακή, έτσι;

Μαντζουράνης: Ποιον να στείλει στη φυλακή;

Δημοσιογράφος: Αυτούς που πήραν με τις τροχήλατες βαλίτσες με τα λεφτά.

Μαντζουράνης: Μισό λεπτάκι τώρα, μισό λεπτάκι. Δεν έστειλε στη φυλακή γιατί αρχειοθετήθηκαν και οι δέκα υποθέσεις.

Δημοσιογράφος: Ως έγκριτος νομικός ξέρετε ότι μια υπόθεση αρχειοθετείται, αν δεχθούμε ότι η Θέμιδα είναι τυφλή για να σας βοηθήσω, αρχειοθετείται όταν δεν προκύπτουν ενοχοποιητικά στοιχεία…

Μαντζουράνης: Βεβαίως, αυτό λέω κι εγώ. Δεν προέκυψαν ενοχοποιητικά στοιχεία και μέσα σε χρόνο «dt» που λέμε, μέσα σε ταχύτατο χρόνο, η αρμόδια εισαγγελέας, η κυρία Τουλουπάκη, την οποία υπερασπίζομαι στο Ειδικό Δικαστήριο, έθεσε επτά υποθέσεις στο αρχείο. Και μετά από λίγο, από κάμποσο καιρό τέθηκαν και οι υπόλοιπες τρεις, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν εξαρχής αθώοι. Αυτό λέω κι εγώ.»

Τέλειο; Τέλειο! Τέλειο! Έρχεται δηλαδή ο υπερασπιστής της Τουλουπάκη και δηλώνει δημόσια ότι οι 10 πολιτικοί ήταν εξαρχής αθώοι και ότι ουδέποτε υπήρξαν ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον τους! Βρε συ Γιάννη! Το Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου έκανε τόσο κόπο να γράψει αυτές τις 7 γραμμές σε ένα βούλευμα 434 σελίδων για να απαλλάξει την Τουλουπάκη από την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας, επειδή εξέθεσε σε δίωξη αθώους ανθρώπους και εσύ έρχεσαι έτσι μία ωραία πρωία και τους ακυρώνεις έτσι; Κουλουβάχατα έχουν γίνει όλα και δυστυχώς πλέον κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη σε αυτούς που άδικα κατηγορήθηκαν, εξευτελίστηκαν και λοιδορήθηκαν επί χρόνια.

Επομένως, μετά και τη δήλωση «οι άνθρωποι αυτοί ήταν εξαρχής αθώοι»  αποδεικνύεται ότι στοιχειοθετείται πλήρως το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας τόσο για την Τουλουπάκη ως φυσική αυτουργό όσο και για τον Παπαγγελόπουλο ως ηθικό αυτουργό. Μικρή σημασία έχει, όμως, αυτό, αφού η κατηγορία αυτή απορρίφθηκε ως αναπόδεικτη.

Εξάλλου το βούλευμα δέχτηκε ότι ο Παπαγγελόπουλος ασκούσε αφόρητες πιέσεις στην Ράικου, τουλάχιστον κατά τον Μάρτιο του 2017, προκειμένου να κατασκευάσει στοιχεία για να κατηγορηθούν τα 10 πολιτικά πρόσωπα (που εν τέλει στοχοποιήθηκαν) για την υπόθεση Novartis ενώ γνώριζε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία εναντίον τους με σκοπό να τους βλάψει και να τους καταστήσει άδικα ύποπτους (δικάζεται για την πράξη αυτή άλλωστε).

Στα χνάρια του 5μελούς και το Ειδικό Δικαστήριο

Δυστυχώς, όμως, το παράλογο συνεχίζεται, γιατί οι δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου συνεχίζουν ακλόνητοι στον δρόμο που χάραξαν οι συνάδελφοί τους στο Δικαστικού Συμβούλιο. Γιατί το παιχνίδι είναι πολύ ωραία στημένο και όσο περνούν οι μέρες των συνεδριάσεων γίνεται όλο και πιο προφανές. Σου λέει, λοιπόν, εμείς ως δικαστικό συμβούλιο θα σας δώσουμε λίγο «αίμα» έτσι για να αισθανθούν κάπως δικαιωμένοι και αυτοί οι καημένοι που κατηγορήθηκαν άδικα, κουκούλες δεν βγάλαμε, αλλά ας κατηγορήσουμε κάποιους μην μας πουν και παντελώς άχρηστους, εσείς στον Ειδικό Δικαστήριο όμως βρείτε έναν τρόπο να τους αθωώσετε. Ξέρετε εσείς.

Η γνωστή τακτική του δικαστής είμαι, ό,τι θέλω θα λέω, ό,τι θέλω θα αποφασίζω και μην πάτε μετά να μου ζητήσετε τα ρέστα, γιατί «η γνώμη του δικαστή για την ορθότερη νομική άποψη που ακολούθησε επί ορισμένου ζητήματος σε ορισμένη υπόθεση ανήκει στον πυρήνα της δικαστικής κρίσεως και συνεπώς δεν μπορεί να του αναζητηθεί για αυτήν ευθύνη, έστω και αν αυτή είναι αντίθετη με τη νομολογία και τη νομική διδασκαλία…Η δυνατότητα της εκ των υστέρων αναζήτησης ποινικών και πειθαρχικών ευθυνών για τη δικανική πεποίθηση του δικαστή καταλύει την ανεξαρτησία του» (τάδε έφη το Δικαστικό Συμβούλιο).

Είχαμε αναδείξει σε προηγούμενο άρθρο της «Α» με τίτλο «Ειδικό Δικαστήριο: Αθώος ο κύριος Μίμης…» ότι η πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου, Βασιλική Ηλιοπούλου, δεν είναι και τόσο αντικειμενική στις ερωτήσεις που θέτει στους εξεταζόμενους μάρτυρες. Υποβάλλει ερωτήματα σαν να έχει ήδη αποφασίσει για τα αδικήματα που εξετάζει, σαν να μην ψάχνει να βρει την αλήθεια, σαν να την ξέρει ήδη ρε παιδί μου. Πηγές μάλιστα αναφέρουν ότι έχει βρει ήδη και τη νομική σκέψη πάνω στην οποία στηρίζεται η ειλημμένη απόφασή της.

Οι πηγές, λοιπόν, αναφέρουν ότι στην απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, γίνεται αντιγραφή του σκεπτικού της με αριθμό 7/2008 απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Η απόφαση αυτή εκδόθηκε κατόπιν άσκησης αίτησης αναίρεσης του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κατά βουλεύματος, με βάση το οποίο απαλλάχθηκε της κατηγορίας παράβασης καθήκοντος κατά το άρθρο 259 ΠΚ ένας αρεοπαγίτης, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι εκμεταλλευόμενος τη θέση του άσκησε πιέσεις σε ανακριτές και μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου Πρωτοδικών, προκειμένου να ευοδωθεί ποινική υπόθεση που χειριζόταν ως δικηγόρος η σύζυγός του.

Με την απόφαση αυτή κρίθηκε ότι αξιόποινο χαρακτήρα, κατά το άρθρο 259 ΠΚ (παράβαση καθήκοντος), δεν έχουν όλα τα πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά μόνο όσα ενέχουν παραβάσεις συγκεκριμένων υπηρεσιακών καθηκόντων κατά την άσκηση υπηρεσιακής δραστηριότητας. Έγινε δεκτό επίσης ότι «…ως καθήκον, η παράβαση του οποίου καθιστά αξιόποινη τη συμπεριφορά του υπαλλήλου, δεν νοείται οποιοδήποτε υπαλληλικό καθήκον, το οποίο προκύπτει από τον νόμο ή από διοικητική πράξη κανονιστικού χαρακτήρα ή από ιδιαίτερες οδηγίες της προϊσταμένης αρχής ή από τη φύση της υπηρεσίας και αναφέρεται στη γενική συμπεριφορά κάποιου ως υπαλλήλου, αλλά μόνο το καθήκον εκείνο που συνδέεται με την άσκηση συγκεκριμένης υπηρεσιακής δραστηριότητας στο πλαίσιο της καθ` ύλην και κατά τόπον αρμοδιότητας του υπαλλήλου, εκείνο δηλαδή που ανάγεται στην εκτέλεση του ανατεθειμένου σ`αυτόν υπηρεσιακού έργου. … Η διάταξη συνεπώς του άρθρου 19 § 3 του ν. 1756/1988 (Κ.Ο.Δ.Κ.Δ.Λ.), κατά την οποία “οποιαδήποτε οδηγία, σύσταση ή υπόδειξη σε δικαστικό λειτουργό για ουσιαστικό ή δικονομικό θέμα σε συγκεκριμένη υπόθεση ή κατηγορία υποθέσεων είναι ανεπίτρεπτη και συνιστά πειθαρχικό αδίκημα”, καθιερώνει ένα γενικό υπαλληλικό καθήκον, η παράβαση του οποίου εκ μέρους του δικαστικού λειτουργού δεν μπορεί καθεαυτή να συγκροτήσει την αντικειμενική υπόσταση του υπηρεσιακού εγκλήματος του άρθρου 259 ΠΚ, παρά μόνο αν συνδέεται με την άσκηση συγκεκριμένης υπηρεσιακής δραστηριότητας και ειδικότερα με την εκ μέρους των αναφερόμενων στο άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 1756/1988 δικαστικών λειτουργών άσκηση της εποπτείας, όπως αυτή εξειδικεύεται στην παράγραφο 2 αυτού του άρθρου….».

Οπότε, με συγχωρείτε, αν σας το χαλάω, αλλά η απόφαση αυτή, την οποία έχουν αρχίσει να αντιγράφουν ήδη τα μέλη του Ειδικού Δικαστηρίου, δεν έχει εφαρμογή ρε παιδιά στην περίπτωση του Παπαγγελόπουλου.

Ο Παπαγγελόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος δημόσιος υπάλληλος που διέπραξε ένα πειθαρχικό παράπτωμα, ήταν Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης με αρμοδιότητα την καταπολέμηση της διαφθοράς όταν ασκούσε πιέσεις στη Ράικου, ασκούσε εποπτεία, είχε συγκεκριμένη υπηρεσιακή δραστηριότητα και εξουσία, είχε ειδικά καθήκοντα και υποχρεώσεις και έκανε κακή χρήση της εξουσίας που είχε καθ΄ υπέρβαση των αρχών της υπεροχής του δημοσίου συμφέροντος, της χρηστής διοίκησης, της καλή πίστης, της αμεροληψίας, της ισότητας και της εξυπηρέτησης του σκοπού του νόμου, ενεργούσε προς εξυπηρέτηση σκοπών ξένων προς τα καθήκοντα του Αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης και είχε ιδιοτελή κίνητρα και ελατήρια.

Ο Παπαγγελόπουλος δεν ήταν ένας τυχαίος αρεοπαγίτης που πήρε τηλέφωνο ιεραρχικά κατώτερους του να τους τραμπουκίσει για να γίνει η δουλειά της γυναίκας του, όπως κατηγορούνταν ο αρεοπαγίτης στην περίπτωση έκδοσης της με αριθμό 7/2008 απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Η σχέση του Παπαγγελόπουλου με τους υφιστάμενους του εισαγγελικούς λειτουργούς, στο έργο των οποίων παρενέβη, είναι ουσιαστικά αμιγώς διοικητικής φύσεως και αποτελεί σχολικό παράδειγμα πλήρωσης της αντικειμενικής τουλάχιστον υπόστασης του αδικήματος της παράβασης καθήκοντος κατά το άρθρο 259 ΠΚ.

Οπότε, αγαπητοί κύριοι δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου, σβήστε ό,τι έχετε γράψει. Δεν εφαρμόζεται. Άντε να δούμε τι άλλο θα βρείτε στην πορεία. Έχω αγωνία.

(*) Η «Άγρια Μέλισσα» είναι αρθρογράφος δικηγόρος