Εντολοδόχος πρωθυπουργός της Ιταλίας ο Πάολο Τζεντιλόνι
Εντολή σχηματισμού κυβέρνηση στον πρώην υπουργό Εξωτερικών, Πάολο Τζεντιλόνι, έδωσε ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, λίγες ημέρες μετά την παραίτηση του Ματέο Ρέντσι.
Ο 62χρονος πρώην υπουργός, που είναι βασικό στέλεχος στο Δημοκρατικό Κόμμα, διατηρεί καλές σχέσεις με τον τέως πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας. Σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ, ο κ. Τζεντιλόνι θα προσπαθήσει να σχηματίσει νέα κυβέρνηση μέχρι την ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης.
Ο Πάολο Τζεντιλόνι είναι εξήντα δυο ετών, πτυχιούχος πολιτικών επιστημών, και κατά τη διάρκεια της φοίτησής του σε γνωστό δημόσιο κλασικό λύκειο της Ρώμης δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της τότε εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Μετά την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών του σπουδών συνεργάσθηκε με το εβδομαδιαίο περιοδικό Pace e guerra (Ειρήνη και πόλεμος), εκ των ιδρυτών του οποίου ήταν η Λουτσιάνα Καστελίνα, από τις σημαντικότερες μορφές της ιταλικής Αριστεράς.
Το 1984 ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού La Nuova Ecologia (H Νέα Οικολογία). To 1993 επιλέγεται ως εκπρόσωπος του δημάρχου της Ρώμης, Φραντσέσκο Ρουτέλι, ο οποίος προέρχεται, επίσης, από τον χώρο της οικολογίας.
Το 2001 εκλέγεται βουλευτής με το κεντρώο κόμμα της Μαργαρίτας, στην ίδρυση του οποίου συνέβαλε και ο ίδιος, ενώ το 2006 αναλαμβάνει υπουργός τηλεπικοινωνιών της δεύτερης κυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι. Το 2007 συμπεριλαμβάνεται στα σαράντα πέντε μέλη που αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του Δημοκρατικού Κόμματος.
Το 2013 επανεκλέγεται βουλευτής και το 2014, έπειτα από τη «μετακίνηση» της Φεντερίκα Μογκερίνι στη θέση της ύπατης εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, ο Ματέο Ρέντσι ορίζει ως διάδοχό της -και επικεφαλής του ιταλικού υπουργού Εξωτερικών- τον στενό του συνεργάτη Πάολο Τζεντιλόνι.
Οι αναλυτές υπογραμμίζουν ότι διατηρεί καλές σχέσεις τόσο με τον Τζον Κέρι όσο και με τον Σεργκέι Λαβρόφ, και ότι γνωρίζει σε βάθος την πολυσύνθετη πολιτική πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής.
Επωφελούμενος μιας σειράς ευκαιριών, τέλος, αναφέρθηκε στην ανάγκη στενής συνεργασίας των μεσογειακών χωρών, μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο την εγκατάλειψη της πολιτικής της λιτότητας, η οποία δεν επιτρέπει να δοθεί η πρέπουσα ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη.