Επίθεση της «Αυγής» σε «Athens Voice» και «Lifo»

Οι δημοφιλείς freepressεφημερίδες «Lifo και «Athensvoice» βρέθηκαν την Τρίτη στο στόχαστρο της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η «Αυγή» φιλοξενεί άρθρο με τον τίτλο «Τι ψηφίζει η Lifo Voice;».

«Οι δύο μεγαλύτερες δωρεάν εφημερίδες της Αθήνας θεωρούνται τα λιγότερο πολιτικοποιημένα έντυπα που κυκλοφορούν. Κι όμως ενόψει εκλογών αν και όχι μόνο τότε αποδεικνύουν μία στράτευση που θα ζήλευαν και οι εγκέφαλοι του γνωστού βίντεο της ΚΝΕ – αυτού που προ ημερών ενθουσίασε τον Στόχο», γράφει χαρακτηριστικά το άρθρο

Ο αρθρογράφος Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος, αφού αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα, υποστηρίζει ότι «η Lifo είναι ένα “φιλελεύθερο” φρι πρες που κάνει διμέτωπο αγώνα – εκλαϊκεύει δηλαδή την προεκλογική γραμμή της Ν.Δ.».

«Ενόψει δημοτικών εκλογών πρέπει να προσπαθήσει κανείς για να μην πει τίποτε για τους ανθρώπους που υποφέρουν μέσα στην κρίση. Για τους άστεγους και τα συσσίτια αλλά και για τα δίκτυα αλληλεγγύης, για τα λουκέτα που πολλαπλασιάζονται όσο οι μισθοί πέφτουν και οι τράπεζες πιέζουν, αλλά και για τους δημιουργικούς ανθρώπους που αντιστέκονται. Κι όμως για τους οργανικούς διανοούμενους της απέναντι πλευράς -οργανικούς, ακόμα κι αν (θεωρούν ότι) δεσμεύονται μόνο από τα καπρίτσια, τις «ενοράσεις» και τους μικρούς-μεγάλους ναρκισισμούς τους- προεκλογική ατζέντα είναι μόνο ό,τι συζητούν μεταξύ τους. Ή ό,τι παλεύουν να κατοχυρώσουν ως ατζέντα οι εκλεκτοί της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Μέχρι λοιπόν ο Αρης Σπηλιωτόπουλος να ασχοληθεί με την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα, το θέμα απασχολούσε μόνο τη Χρυσή Αυγή (…). Θέτοντας όμως ζήτημα τζαμιού από το τίποτε ο υποψήφιος της ΝΔ φάνηκε να κεντρίζει ευαίσθητες χορδές και πέραν της σεσημασμένης ακροδεξιάς», αναφέρεται μεταξύ άλλων.

Το άρθρο καταλήγει: «Μία σκηνή φιλελεύθερων εντύπων αλλά και των δημοσιολογούντων θαμώνων τους – αυτών που μέχρι πρότινος έβρισκαν την Αριστερά πολύ κομφορμιστική και συντηρητική για τα γούστα τους – αναζητά το χαμένο πάθος στην πολιτική, σε ό,τι παθιάζει τους ορκισμένους εχθρούς των φιλελεύθερων. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Όμως ακόμα και με πολιτισμικούς όρους το συρρικνούμενο Κέντρο δείχνει μία ροπή στον εξτρεμισμό – ενάς επιπλέον λόγος που πνέει τα λοίσθια».

Αναλυτικά η απάντηση της «Lifo»

«Λοιπόν…   Αντί να χρησιμοποιήσει η Αυγή πέντε δέκα -και παλιά αλλά κυρίως και καινούργια (σημερινά ας πούμε)- παραδείγματα τρομερής στράτευσής μας, θυμάται ότι κάποτε, το 2008… Κι ότι μια φορά, κάποτε είχαμε ένα πρωτοσέλιδο… Κι ότι πριν καν εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος ο Μιχαλολιάκος, είχαμε γράψει (ΤΙ;;;) που προώθησε μια ατζέντα…

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική -και καταγεγραμμένη: Κατακρίναμε όσο κανένα άλλο μέσο (ούτε καν η Αυγή) τον Κακλαμάνη, και όπως ήμασταν υποχρεωμένοι, δημοσιεύαμε αναγκαστικά και ΔΩΡΕΑΝ το τετρασέλιδό του -αυτή ήταν η εκβιαστική απαίτησή του Δήμου για να μπορούν να εγκατασταθούν stands σε δημοτικούς χώρους για όλα τα free press αδιακρίτως- χωρίς να τον υποστηρίξουμε φυσικά, για το αντίθετο εξάλλου κατηγορηθήκαμε (προς τιμήν μας). Και παρατηρούσαμε τα φαινόμενα των αντιπάλων ιδεολογιών, πολύ πριν γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός (η Αυγή μπέρδεψε τις ημερομηνίες) και για διαφορετικούς λόγους -ήδη από τις επιφυλλίδες του Κωστή Παπαγιώργη για τα Δεκεμβριανά

Έχουμε μάλιστα ζητήσει συγγνώμη απ’ όσους παρεξήγησαν την εικονογράφηση ενός εξωφύλλου μας -γιατί ούτε πιστεύουμε ούτε υποστηρίζουμε με τη στάση μας τη θεωρία των δύο άκρων.]   Κι όσο για την την Χρυσή Αυγή, ήταν απ’ την πρώτη στιγμή απόφαση δική μας να μη δημοσιεύουμε φιλοχρυσαυγίτικα σχόλια (σε αντίθεση πχ. με τα άπειρα φιλοσυριζαϊκά, τα οποία συχνά βρίθουν από απλοϊκότητες και στρεψοδικίες) κι ας μας κατηγορεί ο Μιχαλολιάκος για λογοκρισία, κι ας μας έχουν μηνύσει μέλη της Χ.Α. για όσα έχουμε γράψει εναντίον τους. [Αλήθεια πάντως, έχει προσέξει κανείς ότι όχι μόνο το Πρώτο Θέμα, αλλά και κεντρώες εφημερίδες και σάιτ, πχ. Τα Νέα ή Το Βήμα είναι γεμάτα με σχόλια χρυσαυγίτικης προπαγάνδας; Κι έχει προσέξει κανείς την απουσία τους απ’ το δικό μας σάιτ; Είναι νομίζετε τυχαίο ή ότι έγινε από μόνο του ως δια μαγείας;]   Τέλος πάντων.    Επειδή η δικαιολογία της Αυγής προφανώς είναι ότι “Εμείς είμαστε φανερά στρατευμένοι, εσείς κρυφά, γι’ αυτό και πιο επικίνδυνοι”, μου κάνει εντύπωση που θυμήθηκε διάφορα άκυρα πράγματα απ’ το παρελθόν [πώς ξέχασε την αποκάλυψη-φιάσκο της δήθεν συνεργασίας με την Αμερικανική Πρεσβεία;!] και που δεν μιλά και τόσο για το πιο πρόσφατο παρελθόν ή το παρόν.    Θα μιλήσω εγώ.

Στη LIFO αυτή τη στιγμή έχουμε δύο βασικούς πολιτικούς σχολιαστές, δύο και μόνο δύο αρθρογράφους που κάθε εβδομάδα στο έντυπό μας γράφουν για την οικονομία, την πολιτική, και τα κόμματα.   Θέλετε να σας τους πω, για να καταλάβετε το εύρος της αντισυριζαϊκής μας προπαγάνδας και της αντιαριστερής μας στράτευσης που λέει η Αυγή;

Είναι ο Στέλιος Κούλογλου. Και ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Οι δύο βασικοί πολιτικοί σχολιαστές της εφημερίδας μας, -αξιόλογοι δημοσιογράφοι ασχέτως των κομματικών τους τοποθετήσεων, γι’ αυτό και είναι τιμή μας που συνεργάζονται μαζί μας, και είναι η φωνή μας σε πολλά ζητήματα- είναι δύο πρόσωπα ταυτισμένα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κούλογλου είναι μάλιστα υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαρουφάκης ακούστηκε πολύ για υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο κατά καιρούς έχει υποστηρίξει.   Η πολιτική γραμμή της εφημερίδας μας εκφράζεται εβδομαδιαίως απ’ τους πολιτικούς αρθρογράφους μας, οπότε ακόμα ξύνω το κεφάλι μου με απορία για το πώς κατόρθωσε ο ερευνητής της Αυγής να καταδικάσει ως στρατευμένους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και εμάς άρα και τον Κούλογλου και τον Βαρουφάκη.

Αν για κάτι κατηγορείται η LIFO είναι για φιλοΣυριζαίικη στάση, πράγμα που επίσης δεν ισχύει γιατί, τουλάχιστον στο σάιτ μας που διαβάζεται καθημερινά από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους υπάρχουν σχεδόν όλες οι απόψεις. Και λέω σχεδόν γιατί φιλοχρυσαυγίτικες δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και ακραίες νεοφιλελεύθερες για τις οποίες μας κατηγόρησε επίσης η Αυγή. [Τσουβαλιάζοντάς μας με την A.V. στην οποία πολιτικός αρθογράφος είναι και ο Θάνος Τζήμερος – ένα τσουβάλιασμα Αυριανικής εμπνέυσεως.]   Ο Κούλογλου κι ο Βαρουφάκης μπορεί να πουν “καλά έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στο τάδε θέμα”, εγώ μπορεί να πω “όχι, κάνει λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο θέμα” κάποιος άλλος αρθρογράφος μας μπορεί να πει “μισό λεπτό, η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ έχει και τα καλά και τα στραβά της”.

Αυτό θα πει πολυφωνία.

Το πρόβλημα της Αυγής δεν είναι μόνο ότι δεν ξέρει τι θα πει πολυφωνία (ή μάλλον ξέρει πολύ καλά απλώς κάνει τα πάντα για να την αποφύγει στις σελίδες της), ή ότι έχει το θράσος να κατηγορεί -στρουθοκαμηλιζοντας- τους άλλους για “πολιτική στράτευση”. Το πρόβλημα της Αυγής είναι ότι ενώ κάποτε ήταν υπόδειγμα αριστερής ευμένειας, αξιοπρέπειας και στοχαστικού κύρους, υπό τη λαχτάρα της εξουσίας έχει γίνει ένα όργανο τυχοδιωκτικής προπαγάνδας, άλλοτε με κιτς γλώσσα και άλλοτε με ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον όποιου δεν τους κάνει τη δουλειά.

Δεν είναι καν μόνο ότι δεν ερεύνησε καθόλου το θέμα πριν το γράψει (παμπάλαια στοιχεία, άγνοια των πολιτικών αρθρογράφων μας, ταύτιση μας με έντυπο στο οποίο γράφει ο Τζήμερος κλπ).

Το βασικό πρόβλημα με αυτού του είδους τη δημοσιογραφία είναι ότι ότι καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες κάποιους (εμάς – ακόμα κι αν ανάμεσά μας είναι πχ. ο Κούλογλου και ο Βαρουφάκης) επειδή θεωρεί ότι δεν ταυτίζονται 100% με την επιθυμητή κομματική γραμμή. Θα είναι ικανοποιημένοι μόνο αν γίνουμε κι εμείς ακριβώς ίδιοι μ’ αυτούς.

Έλα όμως που δεν έχουμε καμία όρεξη να ικανοποιήσουμε κανέναν. Οι γνώμες που δημοσιεύουμε είναι συχνά αντικρουόμενες -όμως πάντα προς την προοδευτική πλευρά των πραγμάτων-, γράφουμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε κι ας τρώμε και τις μηνύσεις μας καμιά φορά, οι απόψεις μας μπορεί να εξελίσσονται ή να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου ή μπορεί να μένουν σταθερές.

Μας ρωτάτε τι θα ψηφίσει η LIFO;    Θα μπορούσατε να μας πάρετε τηλέφωνο να σας πούμε:   Και Καμίνη θα ψηφίσει.Και Σακελλαρίδη θα ψηφίσει. Και Σπηλιωτόπουλο θα ψηφίσει. Ο καθένας θα ψηφίσει αυτό που πιστεύει.   Σας φαίνεται τρελό, έ;

Απευθυνθείτε σε εκείνα τα μέσα στα οποία μπορείτε να τάξετε δάνεια, θέσεις, διαφημίσεις και διευκολύνσεις. Ποτέ κανένα κόμμα ή πολιτικός  δεν μας ενδιέφερε επί του προσωπικού. Είμαστε δημοσιογράφοι, όχι υπήκοοί σας. Ούτε πελάτες σας.

Υ.Γ. (Ωστόσο, στο άλλο μας περιοδικό, το ΓΚΡΕΚΑ, βιάστηκε ο Σακελλαρίδης να παίρνει να ζητάει συνέντευξη. Και εμείς, οι “στρατευμένοι”, δεχτήκαμε και την πήραμε (τον μόνο από τους υποψηφίους).  ‘Ωρες είναι να γράψει η Αυγιανή ότι μάς έχει στρατεύσει …εκείνη!)»