ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ:  Κάναμε πίσω. Γιατί;

Την ημέρα που στην Ελλάδα θα εορτάζεται η επέτειος των 200 ετών από την Επανάσταση κατά του Οθωμανικού ζυγού, στην οδό Rue de la Loi των Βρυξελλών, και συγκεκριμένα στο κτίριο «Europa» που είναι η κύρια έδρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ξεκινά η διήμερη σύνοδος των Ευρωπαίων ηγετών. Οι συμπτώσεις αρκετές. Οι προσδοκίες; Ελάχιστες…

Πρώτη σύμπτωση είναι ότι ανήμερα της 25ης Μαρτίου στην ατζέντα που θα επικυρώσει κατ’ αρχάς η σύνοδος θα είναι και η αξιολόγηση –για ακόμη μία φορά– της τουρκικής συμπεριφοράς στην ανατολική Μεσόγειο. Δεύτερη σύμπτωση είναι ότι ενόψει αυτής της συνόδου και εν αναμονή της συνέχισης των διερευνητικών η Άγκυρα επικαλέστηκε το «δικό» της 1821, κάνοντας λόγο για… γενοκτονία των Τούρκων στον Μοριά κατά τη διάρκεια της μάχης της Τριπολιτσάς!!!

Τρίτη σύμπτωση (σ.σ. επαναλαμβανόμενη, άρα παύει να είναι σύμπτωση), η αδιάλειπτα προκλητικές δραστηριότητες της Τουρκίας και στο πεδίο των δηλώσεων αλλά και στο στρατιωτικό-διπλωματικό πεδίο, οι οποίες όπως καταγράφονται στη συνέχεια του ρεπορτάζ γεμίζουν σελίδες ολόκληρες. Όλα αυτά, δε, συμβαίνουν σε μία περίοδο όπου:

α) Αναμένεται η απάντηση των διπλωματών του Ταγίπ Ερντογάν για το πότε θα ευαρεστηθούν να πουν «ναι» στη συνέχιση των διερευνητικών με τον 62ο γύρο των επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας να βρίσκεται για την ώρα στον αέρα.

 β) Ανακοινώθηκε επίσημα ότι το τριήμερο 27-29 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί στη Γενεύη άτυπη 5μερής συνάντηση για το Κυπριακό, με σκοπό τη διερεύνηση ύπαρξης ή μη κοινού εδάφους για μία διαρκή λύση στο Κυπριακό.

Οι παραπάνω δύο διερευνητικές διαδικασίες, που βρίσκονται σε εξέλιξη, είναι ακόμη μία «σύμπτωση» για το πώς αντιλαμβάνεται η Τουρκία τις διεθνείς σχέσεις και το δίκαιο που τις διέπει τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι όμως και το σημείο όπου γίνεται ακόμη προφανέστερο γιατί οι προσδοκίες για τα αποτελέσματα αυτών των διαδικασιών είναι στα Τάρταρα.

Όπως και στο Κυπριακό, έτσι και στα αμιγώς ελληνοτουρκικά η Άγκυρα βάζει στο τραπέζι το μάξιμουμ των παράλογων «θέλω» της χτίζοντας τη στρατηγική της βάσει του «δόγματος» Χότζα. Δηλαδή, παραγεμίζει μέχρι ασφυξίας το… καμαράκι των απαιτήσεών της, ώστε να έχει το περιθώριο να αδειάσει στο ελάχιστο και να εμφανιστεί διαλλακτική σε φίλους και συμμάχους, αναγκάζοντας με τη σειρά της την Ελλάδα να καταπατήσει μέρος των δικών της «κόκκινων» γραμμών.

Αν μάλιστα δεν αποδώσει το «κόλπο», θα κατηγορεί την Ελλάδα για αδιαλλαξία και θα ξαναξεκινήσει το γαϊτανάκι των εκβιασμών με τη «διπλωματία των κανονιοφόρων».

Ο τουρκικός χαβάς των προκλήσεων

Υπό αυτό το πρίσμα, οι απορίες που γεννιούνται δεν αφορούν τον λόγο που η τουρκική αλεπού τριγυρνάει στο παζάρι, αλλά το τι ακριβώς προσδοκούν τα «θύματά» της από αυτό το παζάρεμα, μη έχοντας μάλιστα στιβαρές συμμαχικές πλάτες να στηριχτούν. Θα πρέπει να το έχει αντιληφθεί αυτό πρώτος ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και νυν αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Στέλιος Πέτσας, που τον περσινό Αύγουστο διατράνωνε τη βεβαιότητά του ότι «οι κυρώσεις (κατά της Τουρκίας) θα δαγκώνουν».

Κυρίως θα πρέπει να το έχει καταλάβει η ελληνική διπλωματία και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάθε φορά που αναμένει τις κυρώσεις, αυτές δεν εμφανίζονται στο… ραντεβού, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται σε άκομψες αναδιπλώσεις σαν κι αυτή που έκανε μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου, δηλώνοντας ότι «για την Ελλάδα οι κυρώσεις αυτές καθ’ αυτές δεν είναι αυτοσκοπός, η απειλή όμως των κυρώσεων είναι το καλύτερο εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας για να ασκήσουμε πίεση στην Τουρκία, ακριβώς για να αλλάξει συμπεριφορά».

Δυστυχώς για τα γαλανόλευκα εθνικά συμφέροντα, αυτό το εργαλείο που περιέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 14 Δεκεμβρίου 2020 δεν έχει την παραμικρή αποτελεσματικότητα. Η Τουρκία συνεχίζει απτόητη την επίδειξη ισχύος πριν από κάθε σύνοδο, το ίδιο κάνει και μετά από αυτές. Δεν χρειάζεται υπενθύμιση ότι οι διερευνητικές είναι εν ισχύι, η επόμενη ευρωσύνοδος απέχει λίγες εβδομάδες, και όμως η Άγκυρα την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου έβγαλε για έρευνες στο κεντρικό Αιγαίο το υδρογραφικό «Τσεσμέ» και έκτοτε το αποσύρει και το επαναφέρει κατά το δοκούν, διαμαρτυρόμενη μάλιστα για παρενοχλήσεις από ελληνικά μαχητικά.

Επιπρόσθετα, ήδη από τις 25 Φεβρουαρίου και μέχρι τις 7 Μαρτίου το Αιγαίο και η Μεσόγειος θα γίνουν θέατρο διεξαγωγής της τουρκικής στρατιωτικής άσκησης «Γαλάζια Πατρίδα 2021», στην οποία συμμετέχουν 87 πλοία, 20 ελικόπτερα, 20 αεροσκάφη και drones.

Την ώρα, λοιπόν, που το πιστόλι είναι οπλισμένο πάνω στο τραπέζι, η Αθήνα καταδικάζει φραστικά τις τουρκικές προκλήσεις –και μάλιστα ανεπιτυχώς αφού το ελληνικό ΥΠΕΞ χαρακτήρισε ως «αχρείαστη»(!!!) την «εισβολή» του Τσεσμέ και όχι «προκλητική»…– ως άλλη… Πηνελόπη περιμένει την Άγκυρα να απαντήσει επί των ελληνικών προτάσεων για τις πιθανές ημερομηνίες συνέχισης των διερευνητικών με τον Τσαβούσογλου να έχει μια «ανεξήγητη» φαγούρα στα μπατζάκια του…

Αντιδράσεις στη Ν.Δ. και στα φίλια ΜΜΕ

Το ότι το «σύστημα» που παίζει η Ελλάδα στα εθνικά θέματα δεν τραβάει, έχει αρχίσει να προκαλεί μουρμούρες στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Μπορεί αυτές να μην είναι για την ώρα μεγαλόφωνες, ούτε να έχουν την ευθύτητα και το ειδικό βάρος των απόψεων του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, που είπε έγκαιρα, ξεκάθαρα και δημοσίως ότι οι Τούρκοι προσέρχονται προσχηματικά στις διερευνητικές επαφές και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει διάλογο με πειρατές.

Είναι όμως υπαρκτές αυτές οι μουρμούρες και εδράζονται γύρω από την απαξίωση που δείχνει εσχάτως το Μαξίμου σε όσους διαφωνούν με την κατευναστική πολιτική κατά της Άγκυρας, τσουβαλιάζοντάς τους ως «ακραίους». Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Α», δεν είναι λίγα τα «γαλάζια» στελέχη που… στράβωσαν ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δηλώνει στο πρόσφατο Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων ότι «ένα μέρος μίας χώρας που έχει αυτοπεποίθηση είναι να μπορεί να μιλάει και να υπερασπίζεται τα δίκαιά της και ενίοτε και στο εσωτερικό της χώρας να αντιπαλεύει φωνές, οι οποίες είναι τόσο ακραίες που να οδηγούν νομοτελειακά σε καταστάσεις, τις οποίες δεν θέλουμε ή δεν θεωρούμε προς όφελος των εθνικών συμφερόντων… Να μην παθιαζόμαστε από συναισθηματικές αντιδράσεις που, ειδικά, στα θέματα εξωτερικής πολιτικής κατά κανόνα δεν οδηγούν σε καλό. Σίγουρα δε μας οδήγησαν σε καλό τις φορές που επικράτησαν, κάνοντας μία σύντομη ανασκόπηση της ιστορίας μας τα τελευταία 200 χρόνια».

«Δεν ξέρω αν δεν ήθελε, δεν γνώριζε ή δεν πρόλαβε να εξηγήσει ο πρωθυπουργός ποιες ήταν εκείνες οι φορές που παθιαστήκαμε από συναισθηματικές αντιδράσεις και κάναμε κακό στα εθνικά μας θέματα. Ξέρω όμως ότι την τελευταία φορά που κυβερνούσαν οι υπερασπιστές του δόγματος “νυν υπέρ πάντων ο διάλογος” φύγαμε από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το… φέσι των Πρεσπών», σχολίασε στην «Α» απόστρατο της πολιτικής, αλλά μπαρουτοκαπινσμένο στα εθνικά θέματα, στέλεχος της παράταξης. Ας σημειωθεί δε ότι και τα φίλια στη Νέα Δημοκρατία έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν είναι πλέον «σιωπηλά» ως προς την κατευναστική αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων. Και η αλήθεια είναι πως όλο και πληθαίνουν τέτοια δημοσιεύματα.

Κατ’ αρχάς σχεδόν όλος ο φιλοκυβερνητικός Τύπος (βλ. «Πρώτο Θέμα», «Real News», «Βραδυνή» κ.ά.) φιλοξενεί τις τελευταίες ημέρες ρεπορτάζ που προειδοποιούν για τον τορπιλισμό των διερευνητικών επαφών εκ μέρους της Τουρκίας, για τον κίνδυνο ενός θερμού επεισοδίου, αλλά και τις πιέσεις που ασκεί το ΝΑΤΟ επ’ ωφελεία των θέσεων της Άγκυρας.

Ακόμη πιο ηχηρό είναι το καμπανάκι που χτυπούν αρθρογράφοι και αναλυτές. Παράδειγμα ο Σάββας Καλεντερίδης που έγραψε πρόσφατα στην εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» (21/2/2021) για την ευρωπαϊκή «επινόηση» των διερευνητικών ώστε καταστούν ανενεργές οι κυρώσεις στην Τουρκία, αλλά και για την Ελλάδα «που ακυρώνει τον εαυτό της». Μέχρι και ο αδικοχαμένος Σήφης Βαλυράκης σε ένα από τα τελευταία άρθρα του (εφημερίδα «AXIA NEWS», 23-24/1/2021) εξηγούσε μεταξύ άλλων ότι η ελληνική κυβέρνηση «εξακολουθεί να εθελοτυφλεί για τη σαφή φιλοτουρκική εξωτερική πολιτική της Γερμανίας».

Ακόμα και πριν αρχίσουν οι διερευνητικές το 2021, προϋπήρχαν οι αντιρρήσεις για τη μελλοντική αυτή «εξυπηρέτηση» της Τουρκίας και των φιλικών προς τον Ερντογάν ευρωπαϊκών κρατών.

Χαρακτηριστικότερες όλων, όμως, είναι οι δημοσιογραφικές παρεμβάσεις των «ΝΕΩΝ» και του Γιάννη Πρετεντέρη. Από τη στήλη του «ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ», ο γνωστός δημοσιογράφος συχνά-πυκνά στηλιτεύει τις επιλογές της ελληνικής διπλωματίας. Παράδειγμα το άρθρο του με τίτλο «Ερντογανοποίηση» (31 Αυγούστου 2020), στο οποίο κάνει λόγο για «“ερντογανοποίηση” της Ελλάδας», δηλαδή τη «μετατροπή της σε κράτος περιορισμένης ή τυπικής προσωπικότητας, το οποίο θα τελεί υπό την πατρωνία της Άγκυρας» διά της μεθόδου του «διαρκούς εκβιασμού και εκφοβισμού».

Είχε προηγηθεί άλλο άρθρο του ιδίου στις 17 Ιουλίου, όπου υπό τον τίτλο «Βερολίνο» αναρωτιόταν μεταξύ άλλων: «Όταν ο Ερντογάν κάνει επίδειξη τσαμπουκά και σε φτύνει την Παρασκευή μετατρέποντας την Αγία Σοφία σε τζαμί, για ποιον λόγο να τρέξεις τη Δευτέρα να συζητήσετε σαν να μη συνέβη τίποτα;»

Δεδομένου ότι κανείς από τους παραπάνω δεν είναι ακραιφνής ΣΥΡΙΖΑίος που θέλει να εκδικηθεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθεί ο πρωθυπουργός –κι εμείς μαζί του– ποιο είναι τελικά αυτό που δεν ξέρουμε για τα ελληνοτουρκικά και αναγκάζει την ελληνική διπλωματία να επιμένει εμμονικά σε αυτό που περιγράφει εύγλωττα χρόνια τώρα ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιωάννης Μάζης: ότι η Ελλάδα αυταπατάται όταν πιστεύει ότι αποφεύγει τον τουρκικό επεκτατισμό «θωπεύοντας τον τίγρη κατά την φορά του πέλους».

Πιο σκληρή ήταν η τοποθέτηση του βουλευτή Καιρίδη, με μεγάλη εμπειρία στα διεθνή θέματα, που με σχόλιό του για τα τεκταινόμενα είπε ότι «η Τουρκία μάς φτύνει…».