«Χρυσή τομή» με τέσσερα κριτήρια

Σε τέσσερα κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια δείχνουν να καταλήγουν τα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομικών σχετικά με την προστασία των ακινήτων των δανειοληπτών ενόψει της σχεδιαζόμενης άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών.

Η κυβέρνηση αναζητά τη «χρυσή τομή» προκειμένου να μη «χτυπηθούν» οι κοινωνικά αδύναμοι, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ παράλληλα θέλει να μη θιγεί η στεγαστική πίστη. Στο πλαίσιο αυτό και έχοντας να αντιμετωπίσει από τη μία πλευρά την πίεση της τρόικας για οριζόντια άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών και από την άλλη τις αντιδράσεις βουλευτών της συγκυβέρνησης, τα δύο υπουργεία είναι υποχρεωμένα να προχωρήσουν σε λεπτούς χειρισμούς ώστε να καταστεί δυνατή η υλοποίηση του σχεδιασμού της κυβέρνησης. Θέλοντας, λοιπόν, να βρουν την καλύτερη δυνατή λύση, υιοθετούν τέσσερα κριτήρια βάσει των οποίων θα γίνει η μερική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία των δανειοληπτών που δεν εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους.

Το πρώτο κριτήριο, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, έχει να κάνει με το χρόνο κατά το οποίο το ακίνητο εντάχθηκε σε καθεστώς προστασίας. Το μέτρο της απαγόρευσης των πλειστηριασμών έχει τεθεί σε εφαρμογή από το 2008, με τις κυβερνήσεις να δίνουν κάθε χρόνο ετήσιες αναστολές. Το οικονομικό επιτελείο φαίνεται πως έχει βάλει στο «στόχαστρο» τα σπίτια που προστατεύονται από το 2008 και το 2009. Και αυτό γιατί εκτιμούν πως για να μπει ένα ακίνητο στο καθεστώς τις δύο συγκεκριμένες χρονιές, σημαίνει πως ο ιδιοκτήτης του δεν πλήρωνε το δάνειό του για δύο με τρία χρόνια πριν. Τότε, όμως, η οικονομία δεν ήταν σε κρίση. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται περίπου 15.000 με 20.000 σπίτια.

Το δεύτερο κριτήριο είναι η αντικειμενική αξία, το όριο της οποίας στη δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκεται στις 200.000 ευρώ. Το υπουργείο Ανάπτυξης εξετάζει το ενδεχόμενο να το μειώσει στις 150.000 ή στις 120.000 ευρώ. Με τον τρόπο αυτό θεωρεί πως προστατεύονται ακίνητα σε περιοχές με χαμηλές τιμές ζώνης όπου βρίσκονται οι λαϊκές κατοικίες.

Από εκεί και πέρα, ως τρίτο κριτήριο θα οριστεί το ύψος του ανεξόφλητου δανείου. Είναι προφανές πως εκείνος που έχει καταβάλλει μεγάλο μέρος της οφειλής του προς τις τράπεζες θα έχει πιο ευνοϊκή αντιμετώπιση από κάποιον που έχει πληρώσει ελάχιστα ή και καθόλου χρήματα.

Το τελευταίο κριτήριο αφορά αποκλειστικά και μόνο τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες. Πρόκειται, δηλαδή, να υπάρξει ρύθμιση μέσω της οποίας θα προστατεύεται η κύρια κατοικία των ανέργων, των πολύτεκνων καθώς και των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Παράλληλα, πιθανή θεωρείται και η θέσπιση εισοδηματικών κριτηρίων που θα είναι χαμηλά.