ΚΙΤΣΟΣ Ο ΚΟΡΙΟΣ: Απειλούσαν τον Καμίνη, σάστισαν μπροστά στον Πύρρο

Η Χρυσή Αυγή κατά τη διάρκεια των εγκληματικών δραστηριοτήτων της δεν δίστασε να επιτεθεί ακόμη και στο Κοινοβούλιο και να απειλήσει με ξυλοδαρμό βουλευτές και δημάρχους. Και όντως, λίγοι ήταν αυτοί που τόλμησαν να τα βάλουν ανοιχτά μαζί τους.

Ο πρώτος που τόλμησε να πάει κόντρα στη Χρυσή Αυγή ήταν ο Γιώργος Καμίνης, ο οποίος έζησε στο Δημοτικό Συμβούλιο το τι ετοίμαζε το συγκεκριμένο μόρφωμα, καθώς είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Μάλιστα, στα δημοτικά συμβούλια πήγαινε με τη συνοδεία χρυσαυγιτών που απειλούσαν τους πάντες. Τον Μάιο του 2013 η Χρυσή Αυγή, ήδη κοινοβουλευτικό κόμμα, αποφάσισε να μοιράσει δωρεάν συσσίτια μόνο σε Έλληνες στην πλατεία Συντάγματος, και ο Γιώργος Καμίνης ως δήμαρχος, πάτησε σε μία παράλειψη ότι δεν είχαν ζητήσει άδεια και τους το απαγόρευσε. Τότε ήταν που ο Γερμενής, γνωστός και ως «Καιάδας» και μεταξύ αυτών που μάλλον θα οδηγηθούν στη φυλακή, επιτέθηκε για να χτυπήσει τον Καμίνη, αλλά τον σταμάτησαν οι αστυνομικοί που συνόδευαν τον τότε δήμαρχο. Κι όμως, υπήρξαν φωνές από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ, που έλεγε πως ήταν λάθος η απόφαση του Καμίνη. Ουδείς από τους δικαιωματιστές της Κουμουνδούρου δεν σκέφθηκε ότι τα συσσίτια μόνο για Έλληνες ήταν μία ρατσιστική κίνηση. Κι όμως, κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ κακοχαρακτήριζαν τον Γιώργο Καμίνη, που όποτε έπαιρνε τον λόγο ο Μιχαλολιάκος, ή ο αναπληρωτής του, αποχωρούσε επιδεικτικά από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.

Και φυσικά, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον ολυμπιονίκη μας, τον Πύρρο Δήμα. Τον Ιούνιο του 2014 ο Νίκος Μίχος κινείται απειλητικά με πρόθεση να δείρει τον Πέτρο Τατσόπουλο (τότε ανεξάρτητος βουλευτής). Ο Πύρρος Δήμας, τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, σηκώνεται, μπαίνει μπροστά από τον Μίχο και του λέει να κάνει πίσω και να μην τολμήσει άλλο βήμα. Ο χρυσαυγίτης σαστίζει, μέχρι να τον τραβήξει στα οικεία του έδρανα ο Κασιδιάρης. Έστω και για λίγα λεπτά, ένας άνθρωπος που έζησε το (αλβανικό) απολυταρχικό καθεστώς στο πετσί του, ο Δήμας, λειτούργησε ως δημοκρατικό ανάχωμα, όχι για τον Πέτρο Τατσόπουλο, αλλά για όλο το πολιτικό σύστημα.