Ο Αντώνης ήθελε 10 Παπαστραύρου, ο Κυριάκος καπάρωσε τον πρώτο!

Για περισσότερα από έξι χρόνια υπήρξε ο… πρόσφορος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ. Το παράδοξο είναι ότι υπήρξε στόχος όχι για αυτά που έκανε, άλλα για εκείνα που ΔΕΝ διέπραξε ποτέ! Καθόλου παράδοξο δεν είναι, όμως, ότι ο περί ου ο λόγος Σταύρος Παπασταύρου επανέκαμψε δριμύτερος και αναδεικνύεται σε ιθύνοντα νους του Μεγάρου Μαξίμου.

Της Ευαγγελίας Τζαβάρα

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχτεί ότι οι τελευταίες εκλογές της 25ης Ιουνίου ανέδειξαν τον Σταύρο Παπασταύρου ως έναν νέο πρωταγωνιστή στην Ηρώδου Αττικού σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται πολύ κοντά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το «νέος» δεν αφορά, βεβαίως, τα παραταξιακά ένσημα του 56χρονου νομικού και πολιτικού, καθώς υπήρξε στέλεχος της «γαλάζιας» νεολαίας, της ΟΝΝΕΔ, από τη δεκαετία του ’90, διετέλεσε γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Ν.Δ. την πενταετία της πρωθυπουργίας Καραμανλή (2004-2009), ενώ όταν τα ηνία του κόμματος και της χώρας πέρασαν στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά ο Στ. Παπασταύρου αναδείχτηκε σε αιχμή του δόρατος του ελληνικού διαπραγματευτικού τιμ έναντι των τροϊκανών δανειστών.

Δεν είναι, επομένως, τυχαίο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να στελεχώσει την δεύτερη… βερσιόν του «γαλάζιου» Επιτελικού Κράτους με τον άνθρωπο που μοιάζει εξπέρ όταν απαιτείται (κάθε είδους) διαπραγμάτευση. Τελευταίο παράδειγμα το μασάζ που έκανε ο Στ. Παπασταύρου στον Νίκο Χαρδαλιά την περασμένη Κυριακή στην Ηρώδου Αττικού προκειμένου να κλειδώσει η υποψηφιότητα στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του νυν υφυπουργού Εθνικής Άμυνας για την Περιφέρεια Αττικής έναντι του «τιμωρηθέντα» Γιώργου Πατούλη.

Θυμίζεται ότι ο ρόλος του Στ. Παπασταύρου στο Μαξίμου είναι ευρύτερος και δεν αφορά μόνο τον έλεγχο του νομοθετικού έργου στις «εμβληματικές επενδύσεις» (σ.σ. τον είχε στο προηγούμενο σχήμα ο Γιώργος Γεραπετρίτης) ή τη διεθνή εκπροσώπηση του πρωθυπουργού, αλλά είναι επιφορτισμένος και με την εφαρμογή του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης.

 

Από τα «σαλόνια» στην μονταζιέρα της Κουμουνδούρου

Αυτή η πολιτικό-διπλωματική πορεία του Στ. Παπασταύρου από την ΟΝΝΕΔ και την τρόικα μέχρι την είσοδό του στο Μαξίμου τον Ιούνιο έχει ένα μεγάλο επώδυνο για τον ίδιο κενό έξι και πλέον ετών. Είναι τα χρόνια που χτυπήθηκε από το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ όσο λίγοι νεοδημοκράτες, καθώς οι… μοντέρ της πλατείας Κουμουνδούρου θεώρησαν ότι αν διαπομπεύσουν –όπως και έκαναν– τον Στ. Παπασταύρου με πρόσχημα τις υποθέσεις άλλοτε της λίστας Λαγκάρντ και άλλοτε των Panama και των Paradise Papers θα έπληγαν πολιτικά τον Αντώνη Σαμαρά.

Τον πόλεμο της λάσπης ο Στ. Παπασταύρου δεν τον ακολούθησε και συνειδητά δεν βγήκε ποτέ να απαντήσει στα πυκνά πυρά την αντιπολίτευσης που τότε βρισκόταν σε ανοδική τροχιά τάζοντας στους πολίτες λαγούς με… σεισάχθειες. Μόνο μία φορά το άνοιξε το στόμα του ο νυν υπουργός Επικρατείας κι αυτή ήταν τον Ιούνιο του 2021, όταν μετά από το αμετάκλητο βούλευμα που τον απάλλαξε για την λίστα Λαγκαρντ δήλωσε έξω από τον Άρειο Πάγο:

«Στοχοποιήθηκα βάναυσα, αδίστακτα, λόγω της πολιτικής δράσης μου με τη Νέα Δημοκρατία και της συνεργασίας μου με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Η υπόθεσή μου είναι ο ορισμός της πολιτικής δίωξης. Η Δικαιοσύνη όμως μίλησε, παρά την προσπάθεια χειραγώγησής της. Χρειάστηκαν έξι δύσκολα χρόνια για να δικαιωθώ. Και δικαιώθηκα. Πλήρως, με σειρά από αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις για όλα όσα με κατηγορούσαν».

Η αναφορά Παπασταύρου στον Αντώνη Σαμαρά δεν ήταν τυχαία. Όπως προαναφέρθηκε, ο νυν επιτελάρχης του Μαξίμου ήταν μόνιμος συμπαραστάτης του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της Ν.Δ. στα δύσκολα πρώτα χρόνια των μνημονίων, χειριζόταν με επιδεξιότητα τους επίμονους εκπροσώπους των δανειστών και τις απαιτήσεις τους στον δύσβατο δρόμο ανάκαμψης της χώρας από την χρεωκοπία. Η αντιπολίτευση τότε στην ουσία δεν μπορούσε να φανταστεί πως εκτός από άνθρωπος του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος (σ.σ. γεγονός από μόνο του πρόσφορο προς σπίλωση χαρακτήρων) ο Στ. Παπαναστασίου ως διπλωματικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά, παρείχε υψηλού επίπεδου υπηρεσίες για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, ισορροπώντας τις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών με την ελληνική πραγματικότητα.

 

Η δικαίωση του Αντώνη, η… τύχη του Κυριάκου

Στην κορύφωση της πολιτικής διαμάχης μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ για την λίστα Λαγκάρντ τον Απρίλιο 2015, ο Μεσσήνιος πρώην πρωθυπουργός είχε κάνει μια δήλωση που αποτελεί σημείο αναφοράς: «Μακάρι η Ελλάδα να είχε 10 Παπασταύρου», είχε πει για να υπερασπιστεί τον συνεργάτη του. Τα ίδια λόγια επανέλαβε και τον Ιούνιο 2021, μετά το απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών. «Χρειάστηκαν 6 ολόκληρα χρόνια για να κερδίσει πίσω τη ζωή του ο Σταύρος Παπασταυρου» είχε δηλώσει τότε ο Αντ. Σαμαράς και απευθυνόμενος δημοσίως στον Αλέξη Τσίπρα ρώτησε ευθέως τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ:

«Γιατί ενώ γνώριζε από την πρώτη στιγμή την αθωότητα του Παπασταύρου κατασκεύασε, μαζί με το παρακράτος του, κατηγορίες χωρίς ντροπή;

»Ρωτάω τον κ. Τσίπρα, γιατί αφού εξευτέλισαν δημόσια έναν αθώο άνθρωπο, του ζήταγαν μετά κι ανταλλάγματα για να τον… αποκαταστήσουν;

»Ρωτάω τον κ. Τσίπρα, γιατί αντί να συγκρουσθούμε πολιτικά προτίμησε τη συκοφαντία και τη διαπόμπευση εμένα και των συνεργατών μου;

»Λυπάμαι τον κ. Τσίπρα, γιατί επιδίωξε μια Ελλάδα-μπανανία αντί για Πολιτεία και Κράτος Δικαίου.

»Όμως, ευχαριστώ τον κ. Τσίπρα, γιατί απέδειξε ότι στην πολιτική δικαιώνονται οι αρχές, οι αξίες, η σοβαρότητα και όχι η λάσπη. Ναι, λοιπόν, κ. Τσίπρα, όπως σας είχα πει και τότε “μακάρι η Ελλάδα να είχε 10 Παπασταύρου”».

Η ιστορία απέδειξε ότι ο Αντώνης (για άλλη μία φορά) δεν λάθεψε και ο Στ. Παπασταύρου αναγεννήθηκε ως φοίνικας από τις στάχτες του. Απλώς είναι άτυχη η Ελλάδα που δεν έχει «10 Παπασταύρου» και τυχερός ο Κυρ. Μητσοτάκης που… καπάρωσε τον έναν που υπάρχει!