Πάνω από ενάμιση χρόνο μείωσε o κορωνοϊός το μέσο προσδόκιμο ζωής

Η παγκόσμια επέλαση της πανδημίας του κορωνοϊού μπορεί να αποτελεί παρελθόν σε ό,τι αφορά το επίπεδο της φονικής έντασης με την οποία μας προωτοσυστήθηκε τον Δεκέμβριο του 2019, παραμένει ωστόσο απολύτως παρούσα σε ό,τι αφορά ο υγειονομικό αποτύπωμα που έχει αφήσει ο ιός SARS-coV-2 στους πληθυσμούς. Κι αυτό το αποτύπωμα δεν είναι άλλο από την μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων ανά την υφήλιο.

Η εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη καταγράφηκε σε σχετική ερευνητική μελέτη που διενεργήθηκε σε περισσότερες από 200 χώρες και περιοχές του πλανήτη και σύμφωνα με τα ευρήματά της που δημοσιεύθηκαν στην ψηφιακή έκδοση της επιστημονικής επιθεώρησης Lancet τη διετία 2020-2021 το προσδόκιμο ζωής συρρικνώθηκε σε μέσους όρους κατά ενάμισι και πλέον χρόνο (-1,6 έτος) κατά κεφαλήν για το 84% των περιπτώσεων που μελετήθηκαν.

Για να υπάρχει μία τάξη μεγέθους της νέας πραγματικότητας με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι, αξίζει να σημειωθεί ότι επί πολλές δεκαετίες το μέσο προσδόκιμο ζωής είχε σταθερά αυξητική τάση σε παγκόσμια κλίμακα αλλά από το 2020 που ξεκίνησε η υγειονομική περιπέτεια μέχρι και το 2021 που η διασπορά της πανδημίας έφτασε στην (φονική) κορύφωσή της αυτή η τάση μειώθηκε απότομα, με αποτέλεσμα η συρρίκνωση του προσδόκιμου να μεταφράζεται σε πλεονάζουσα θνησιμότητα 15,9 εκατομμυρίων θανάτων, μέγεθος που ξεπερνά εμφανώς τον αριθμό αναφοράς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) που είναι τα 15.000.000 θάνατοι.

Αν και υπάρχει ο αστερίσκος ότι αυτού του είδους η μελέτη δεν επιτρέπει τη σαφή διάκριση μεταξύ των θανάτων που οφείλονταν άμεσα στην ασθένεια Covid-19 αι σε εκείνους που επήλθαν ως συνέπειά της και λόγω των περιορισμών που επιβλήθηκαν για τον περιορισμό της εξάπλωσής της, ο βασικός συγγραφέας της επίμαχης έρευνας Όστιν Σουμάχερ, που είναι επίκουρος καθηγητής Μετρικών Επιστημών Υγείας στο Ινστιτούτο Μετρήσεων και Αξιολόγησης Υγείας (IHME) στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Πληθυσμού, Γονιμότητας και Θνησιμότητας, ισχυρίζεται ότι τα τελευταία 50 χρόνια η πανδημία της ασθένειας Covid-19 είχε ασύγκριτο αντίκτυπο στην ασφάλεια των ζωών των ενηλίκων παγκοσμίως, ακόμη κι αν ληφθούν υπόψη πόλεμοι και φυσικές καταστροφές.

Αν υπάρχει ένα εύρημα της μελέτης που γεννά χαμόγελα και αισιοδοξία, αυτό είναι ότι στην δύσκολη πανδημική περίοδο, η παιδική θνησιμότητα συνέχισε να μειώνεται. Ειδικότερα, το 2021 καταγράφτηκαν 500.000 λιγότεροι θάνατο παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών από ό,τι το 2019. Σύμφωνα με την ερευνήτρια του IHME, Χμουέ Χμουέ Κιου, το παραπάνω δεδομένο αποτελεί «εξαιρετική πρόοδο», ωστόσο η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην αποτροπή «της επόμενης πανδημίας» και «στη μείωση των μεγάλων ανισοτήτων από τη μια χώρα στην άλλη ως προς την υγεία».