Προεκλογική περίοδος στο κόκκινο

Με οδηγό την προεκλογική περίοδο του 1985 είναι έτοιμος να πορευθεί ο Αλέξης Τσίπρας σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανατρέψει τα δεδομένα και να περιορίσει τη… χασούρα. Ήδη από την Ιθάκη, επί της ουσίας εγκαινίασε σε υψηλούς τόνους την πορεία έως την επόμενη αναμέτρηση, φροντίζοντας να επιτεθεί σε όλους από το 2009 έως και το 2015 με εξαίρεση – όπως πάντα– τον Κώστα Καραμανλή ο οποίος απολαμβάνει μια ιδιότυπη ασυλία.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Θα περίμενε κανείς πως στο διάγγελμα για την έξοδο από τα μνημόνια ο πρωθυπουργός θα επιχειρούσε να εμφανιστεί ενωτικός. Όχι όμως ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία για να δείξει το πώς θα κινηθεί μέχρι τις κάλπες. Και οι παλαιότεροι κατευθείαν θυμήθηκαν τη μεγάλη μάχη του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1985. Με τη διαφορά ότι ο σημερινός πρωθυπουργός δεν μπορεί να ελπίζει στα ίδια αποτελέσματα που είχε ο ιστορικός ηγέτης της κεντροαριστεράς, ο οποίος αν και με απώλειες κέρδισε με αυτοδυναμία.

Από την Ιθάκη λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας έβαψε το άσπρο – μαύρο και παρουσίασε μια εικόνα πολύ διαφορετική από την πραγματική ως αν η Ελλάδα από την Τετάρτη δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Και αν αυτό ανήκει σε μια ευρύτερη τακτική, το γεγονός ότι κάρφωσε όσους προσπάθησαν τα προηγούμενα χρόνια να βγάλουν τη χώρα από την άβυσσο, προκάλεσε έντονα σχόλια.

«Η Ελλάδα βίωσε από το 2010 τη σύγχρονη Οδύσσειά της. Μέσα σε πέντε χρόνια συνέβησαν πρωτοφανή πράγματα για μια χώρα σε καιρό ειρήνης. Χάθηκε το 25% του εθνικού μας πλούτου. 3 στους 10 έμειναν άνεργοι.  6 στους 10 νέους, επίσης. Υλοποιήθηκαν μέτρα λιτότητας 65 δισ. Η βία και η καταστολή έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας. Η δημοκρατία ευτελίστηκε. Τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες. Φασιστικές συμμορίες βγήκαν από τις κρυψώνες τους μετά από 60 χρόνια. Μια χώρα σε διαρκή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης», υποστήριξε για να αναδείξει τον εαυτό του ως σωτήρα: «Κι ένας λαός, όμως, που ποτέ δεν αποδέχτηκε τη μοίρα που του επιφύλασσαν οι ισχυροί. Και έγραψε νέες σελίδες αντίστασης. Αυτός ο λαός, πριν από τριάμισι χρόνια, πήρε μια ιστορική απόφαση. Να πάρει το τιμόνι της χώρας από αυτούς που την οδήγησαν στα βράχια. Και να το δώσει σε νέους καπετάνιους. Αναλάβαμε αυτήν τη βαριά ευθύνη. Με σθένος, αποφασιστικότητα, αλλά και σεβασμό στις θυσίες του λαού μας». Ακόμα και η επιλογή της λέξης «καπετάνιος» έγινε για να ερεθίσει τα αντανακλαστικά των κεντροαριστερών και αριστερών, θυμίζοντας τους αρχηγούς των ανταρτών. Είναι προφανές πως ο Αλέξης Τσίπρας θα ακολουθήσει μια διχαστική τακτική για να αναδείξει τις διαφορές της δεξιάς με την αριστερά.

Μάλιστα, προειδοποίησε τους πολιτικούς του αντιπάλους για τα όσα θα ακολουθήσουν: «Δεν θα αφήσουμε τη λήθη να μας παρασύρει. Δεν θα γίνουμε λωτοφάγοι. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις αιτίες και τα πρόσωπα που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια.

»Οι σύγχρονοι μνηστήρες είναι εδώ και στέκονται ακόμα απέναντι. Είναι όσοι επιθυμούν να δουν το καράβι ξανά να θαλασσοδέρνεται και τον λαό ξανά στα αμπάρια. Όσοι έφτιαξαν, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους, την Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της εξουσίας των λίγων. Αυτοί που θέλουν να μπορούν ανενόχλητοι να φοροδιαφεύγουν, να παρασιτούν εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, έχοντας τις offshore τους και τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Αυτοί που θεωρούν εαυτούς υπεράνω κάθε νόμου και κανόνα ενός κράτους δικαίου».

1985: Ο Σαρτζετάκης, ο Καραμανλής, οι Ναζί και ο Κάστρο

Θυμίζεται πως οι εκλογές του 1985 διεξήχθησαν σε κλίμα έντονης πολιτικής πόλωσης, με το φαινόμενο των «πράσινων και γαλάζιων καφενείων» να βρίσκεται στην κορύφωσή του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στήριξε την εκλογική επικράτησή του στην απομάκρυνση του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την Προεδρία της Δημοκρατίας και την ανατροπή του «Προεδρικού» Συντάγματος του 1975, που είχε επιτύχει τον Μάρτιο του 1985. Η εκλογή του αρεοπαγίτη Χρήστου Σαρτζετάκη (γνωστού από τη στάση του στην υπόθεση Λαμπράκη, όταν είχε διατάξει την προφυλάκιση ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής και παρακρατικών) στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα στόχευε στη συσπείρωση των αντιδεξιών και εν γένει αντικαραμανλικών ψηφοφόρων, με ιδιαίτερη έμφαση στην άντληση ψήφων από την παραδοσιακή Αριστερά. Από τη μεριά της, η Νέα Δημοκρατία κατήγγειλε τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προειδοποίησε ότι απώτερος στόχος του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ ήταν να εγκαταστήσουν ένα καθεστώς τύπου Φιντέλ Κάστρο ή Μουαμάρ Καντάφι στην Ελλάδα. Έδωσε επίσης έμφαση στο νέο φιλελεύθερο πρόγραμμά της, που περιλάμβανε κατάργηση φόρων και απελευθέρωση της οικονομίας.

Η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίστηκε επίσης και από «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη». Η εφημερίδα «Αυριανή» δημοσίευσε σε πρωτοσέλιδό της, στις 10 Μαΐου, φωτογραφία του Μητσοτάκη αγκαλιά με Γερμανούς Ναζί, κατηγορώντας τον ευθέως ως δωσίλογο, ενώ στον αντίποδα η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» δημοσίευσε συνεντεύξεις της Χριστίνας Ρασσιά, Ελληνοαμερικανίδας ψυχιάτρου και πρώτης συζύγου του Ανδρέα Παπανδρέου, που ισχυρίστηκε ότι ο πρώην άντρας της ήταν επικίνδυνος και ανεύθυνος, καθώς και ότι υπέφερε από διάφορα ψυχικά τραύματα.