Πυρκαγιές-καμένα: Εσύ, τι έκανες τόσα χρόνια για να σώσεις το σπίτι σου;

Εγώ, δεν ζω στην Αθήνα. Για τις πυρκαγιές θα σου μιλήσω. Δεν ξέρω καλά την Αθήνα, τα Γιάννινα είναι η βάση μου. Πριν από κάνα-δυο χρόνια πήγα στην Αθήνα σ’ αυτά τα μέρη που κάηκαν στη Δροσοπηγή, στο Κρυονέρι, στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, τη Βαρυμπόμπη. Μάλιστα. Ωραία μέρη, τίγκα στο πράσινο. Δεν τα ζήλεψα, γιατί κι εμείς στα Γιάννινα τίγκα στο πράσινο είμαστε.

Του Χ. Τουμπιώτη

Και καθώς βολτάρουμε με τον Θανάση, τρώω μια φλασιά. Τι θα γίνει, ρε μάστορα, έτσι και πιάσει καμιά φωτιά εδώ πέρα; Πώς θα σβήσει; Πού είναι οι αντιπυρικές ζώνες; Την έδιωξα τη σκέψη, μάστορα. Στην Ελλάδα τού «ο Θεός να βάλει το χέρι του» ζούμε.

Κι άντε, εγώ επισκέπτης ήμουνα, σηκώθηκα κι έφυγα από την Αθήνα. Όλοι αυτοί οι κάτοικοι που μένανε εκεί, δεν το αναρωτήθηκαν ποτέ; Δεν τους απασχόλησε ποτέ; Κανένας δεν έκανε τη σκέψη ότι έτσι και πέσει καμία σπίθα θα τρέχουμε να φύγουμε και ο Θεός να βάλει το χέρι του;

Έτσι είναι. Οι ίδιοι οι κάτοικοι έπρεπε να το είχαν σκεφτεί αυτό το πράγμα. Και να κατέβαιναν σε πορείες κάθε μέρα στην Αθήνα με πλακάτ και πανό και ντουντούκες. «Φτιάξτε αντιπυρικές ζώνες, γιατί έτσι και γίνει το κακό, δεν γλιτώνει κανένας». Και να πεις ότι η Ελλάδα δεν ξέρει από φωτιές, πάει στον διάολο. Κάθε χρόνο αρπάζουνε τα δάση. Έθιμο έχει γίνει η φωτιά στην Ελλάδα. Και μετά, «έλα, Μητσοτάκη, να μας σώσεις», μόλις έγινε το κακό. Κι όχι μόνο στην Αθήνα. Παντού.

Πάμε παρακάτω. Οι κάτοικοι, σου λέω εγώ, δεν το σκέφτηκαν. Αυτές οι περιβαλλοντικές οργανώσεις γιατί δεν το σκέφτηκαν; Όλοι αυτοί που ακούνε για περιβάλλον και αρχίζουνε το μπλα-μπλα για την κλιματική αλλαγή και δεν σταματάνε με τις παπαριές τους, γιατί δεν το σκέφτηκαν; Δουλειά τους είναι το περιβάλλον, μ’ αυτό ασχολούνται κάθε μέρα και νύχτα. Πώς θα σώσουνε το περιβάλλον.

Τώρα, αν πέφτουνε τίποτα κονόμες εκεί, είναι άλλο θέμα. Και στους οικολόγους, βέβαια, που κάνουνε αναλύσεις για την τρύπα του όζοντος και την κλιματική αλλαγή και δώσ’ του νταβαντούρι. Κανένας δεν σκέφτηκε ότι εκείνα τα μέρη που κάηκαν δεν μπορούσε να τα σώσει κανένας; Αυτοί τι κάνουν τόσα χρόνια; Με τι ασχολούνται κάθε μέρα; Με το να βγάζουνε ανακοινώσεις για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, που κι εκεί έχει χοντρή κονόμα;

Ασχολήθηκαν ποτέ με τις ανεμογεννήτριες που στην Ελλάδα τις κοιτάμε σαν ξερολούκουμο και σε όλη την Ευρώπη με πρώτη τη Γερμανία τις ξεριζώνουνε, γιατί εμποδίζει ακόμα και στην τηλεπικοινωνία των αεροπλάνων με τον πύργο ελέγχου; Ξέφυγα, όμως.

Για τις καμένες περιοχές σού μιλούσα στην Αθήνα. Ούτε οι κάτοικοι ούτε οι οικολογικές οργανώσεις ασχολήθηκαν. Μάλιστα. Κι άντε, σου λέω εγώ, δεν πήγε το μυαλό τους. Είχαν τις δουλειές τους, την πίεση στην καθημερινότητα, δεν πήγε το μυαλό τους ότι, έτσι και πιάσει φωτιά, αντίο.

Οι δήμαρχοι; Δουλειά τους δεν είναι να προστατεύουνε τους πολίτες τους; Αυτοί θα έπρεπε να κάνουνε κουβέντες με την Περιφέρεια και το υπουργείο Γεωργίας για το πώς θα κάνουνε κάτι για την προστασία των πολιτών, των κατοικιών και του δάσους.

Έτσι είναι. Καμία πρωτοβουλία. Αραλίκι. Αν υπάρχει ένας δήμαρχος που έκανε επαφές με το κράτος και την περιφέρεια και τον γράψανε, να βγει να το πει ευθέως. «Κύριοι», να πει στα κανάλια, «εγώ πήγα στον τάδε Υπουργό ή στον κύριο Περιφερειάρχη και με γράψανε. Του είπαμε ότι θα καούμε σαν τα ποντίκια, έτσι και πιάσει καμιά φωτιά, και μας είπε αυτό κι αυτό, ότι θα το δούμε και άλλες παπαριές». Ποτέ δεν έγινε αυτό το πράγμα.

Είναι, βέβαια, και το Δασαρχείο στη μέση. Όλοι αυτοί που διορίζονται σε όλη την Ελλάδα δεν ανησύχησαν ποτέ μήπως πάρει καμιά φωτιά; Φυσικά και ανησύχησαν, από αυτοσυντήρηση. Το είπανε πουθενά; Αν το είπανε και τους έγραψαν, να βγούνε να το πούνε. Πώς να βγούνε να το πούνε, ρε. Να πάνε κόντρα σ’ αυτούς που τους διόρισαν για τα ψηφαλάκια;

ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΝΕ Ο ΜΗΤΣOΤΑΚΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Πάμε παρακάτω. Μέχρι εδώ, μηδέν εις το πηλίκον. Ουδείς ασχολήθηκε. Και μιλάμε ότι ο Μάτι ήτανε φρέσκο. Δεν πέρασαν καμιά εικοσαριά χρόνια για να το είχανε ξεχάσει. Δεν κουνήθηκε φύλλο, μιλάμε. Κι όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι, που δίνουν τη «μάχη της ενημέρωσης» και ρίχνουν και κανένα κουβάλημα στον κρουνό και καλά ότι βοηθάνε, αρχίζουνε τα σπαρακτικά. Τρεμάμενη φωνή και τα ρέστα. Μάλιστα.

Κι αυτοί που είναι στο στούντιο είναι έτοιμοι να βάλουνε τα κλάματα για την οικολογική καταστροφή και μιλάνε με τους ειδικούς για την κλιματική αλλαγή για να βγάλουνε την εκπομπή να μη ρουτινιάσει, και μετά από ’δώ πήγαν κι οι άλλοι. Ρωτάω τώρα εγώ. Πόσοι δημοσιογράφοι μένουνε σ’ αυτές τις περιοχές που κάηκαν; Δεν μπορεί, όλο και κάποιοι θα υπάρχουν.

Πήραν ποτέ ένα συνεργείο να πάνε σ’ αυτά τα μέρη, να καταγράψουν σε βίντεο το πράγμα και να πούνε ότι έτσι και πιάσει καμιά φωτιά εδώ, δεν την παλεύουμε με τίποτα; Για τα ίδια τους τα σπίτια μιλάμε και για τις ζωές του και τα παιδιά τους. Πας, κάνεις ένα ρεπορτάζ, πώς το λένε αυτό, και μετά τραβάς κατ’ ευθείαν για τον δήμαρχο και τον περιφερειάρχη, τον αρμόδιο υπουργό.

Κατ’ ευθείαν. Και ρωτάς, «πες μου, κύριε, τι θα γίνει αν πιάσει φωτιά το πράγμα αυτό». Τίποτα απολύτως. Έχω λάθος, μάστορα; Πριν τις φωτιές έπρεπε να κάνουνε ρεπορτάζ και να σπαράζουν, τώρα δεν έχει καμία αξία. Άσε που ο Αλαφούζος έχει κι εκπομπή για την οικολογία στο κανάλι του.

Σ’ το προχωράω. Η Ελλάδα ήταν πάντα τίγκα στο αυθαίρετο. «Αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις», έλεγαν τα ΠΑΣΟΚια, επί εποχής Λαλιώτη. Δηλαδή, κλείσανε δρόμους, μπάζωσαν ρέματα και μετά, αν το δηλώσεις, όλα καλά. Εμείς τα ψηφαλάκια σας θέλουμε. Και το δήλωσαν το αυθαίρετο και κονόμησαν. Πώς ν’ ανοίξουνε αντιπυρικές ζώνες, ρε, πλάκα κάνουμε τώρα; Θα έπρεπε να είχανε γκρεμίσει τα μισά σπίτια. Κι άπαξ αύριο ρίξει καμιά χοντρή βροχή, θα κατέβει το βουνό και μπορεί να καλύψει τα σπίτια που είναι χτισμένα στους πρόποδες. Ποιος να το συγκρατήσει το νερό, δηλαδή; Τα δέντρα που είναι καμένα;

Για τους πολιτικούς μη σου μιλήσω καλύτερα. Ξεκινάς από τον Κωστάκη τον Βαξεβάνη και τα μαθαίνεις όλα. Γράφει ο Κωστάκης ότι αδειάζουν τα σπίτια, για να μην υπάρξει νεκρός και τον χρεωθούνε. Όπως ο Αλέξης, σου λέει, χρεώθηκε 103 κι έπεσε, ο Μητσοτάκης δεν θέλει νεκρό. Τα είπε όλα. Τεράστια ανακάλυψη του Βαξεβάνη. Τι εννοούσε, δηλαδή; Ότι έπρεπε ο Μητσοτάκης να τους αφήσει μέσα να καούνε, για να έχει ο Βαξεβάνης να γράφει ότι έληξε ισόπαλο το ματς με το Μάτι κι ότι ο Αλέξης πρέπει να ξανακυβερνήσει; Φοβερά πράγματα, μάστορα. Σαν να λυπήθηκε ο Κωστάκης που δεν έγινε. Κι άπαξ είσαι ΣΥΡΙΖΑ και τον τόνο σ’ τον δίνει ο Βαξεβάνης, στην άλλη ζωή θα ξανακυβερνήσεις.

Εδώ μιλάμε για όλεθρο, μάστορα. Χέρι-χέρι έπρεπε να πάνε ο Μητσoτάκης με τον Τσίπρα στα καμένα και να κάνουνε κοινή δηλωση, πως μπορεί να σωθεί αυτό που απέμεινε από τις φωτιές. Μαζί. Αν το κάνανε αυτό, δεν θα υπήρχανε Βαξεβάνηδες, ούτε κάτι δικηγορίνες σαν τη Σταυρούλα Τομαρά που έγραψε «προσεύχομαι και κάνω βουντού να καούν Εκάλη και Καστρί για να πέσει η ανίκανη κυβέρνηση».

Και γιατί μόνο αυτές οι δυο περιοχές, κυρα-Σταυρούλα; Και το Άλσος στη Νίκαια, το Πεδίον του Άρεως, ο πάρκο Γουδή, να καούν κι αυτά. Γιατί να τη γλιτώσουν αυτά, δηλαδή; Αν είναι να φύγει αυτή η ανίκανη κυβέρνηση και να έρθει ο Αλέξης που είχε και 103 νεκρούς στο Μάτι, στάχτη να γίνουν όλα. Να πέσει κι η Ακρόπολη, αρκεί να έρθει ο Τσίπρας και να μην ξεχάσει να φέρει μαζί του και τον στρατηγό Τόσκα. Χαίρετε.

Οι χούλιγκαν θα ξανασώσουν τα καμένα σπίτια από το πλιάτσικο, όπως στο Μάτι

Όσον αφορά στις πυρκαγιές, το μαρτύριο δεν τελείωσε στη Βαρυμπόμπη και τα άλλα μέρη. Όπως δεν είχε τελειώσει και στο Μάτι όταν κάηκε το σύμπαν. Τότε άρχισε το πλιάτσικο στο Μάτι. Πηγαίνανε διάφορες παρέες και ό,τι καλό είχε απομείνει μέσα στο καμένο σπίτι το βουτάγανε. Γνωστό είναι αυτό. Και ποιοι προστάτεψαν το Μάτι και τις άλλες καμένες περιοχές; Τα χουλιγκάνια. Οι φανατικοί. Οι οργανωμένοι. Όπως το ακούς, μάστορα. Αυτοί δίνανε ραντεβού τα βράδια, όχι για να σκοτωθούνε, αλλά για να προφυλάξουνε τα σπίτια από το πλιάτσικο. Κι είχανε βουτήξει τους πλιατσικαδόρους και τους πλακώσανε στο ξύλο. Κι από ό,τι μαθαίνω, ξανασυστήνουν τις ομάδες «εργασίας» τα βράδια. Και καλά θα κάνουνε, δηλαδή.

Δεν ξαναφυτρώνουν οπωροφόρα και κηπευτικά όπου έριξαν νερό τα αεροπλάνα

Υπάρχει κι ένα άλλο σοβαρότατο θέμα με τα καμένα στην Αττική και τις άλλες περιοχές. Μιλάω για τις περιοχές όπου επιχείρησαν αεροπλάνα. Από πού παίρνανε το νερό τα αεροπλάνα; Από τη θάλασσα. Αλμυρό νερό, δηλαδή. Τίγκα στο αλάτι. Και το πετάγανε όπου το πετάγανε.

Το αλάτι, μάστορα, κάθεται στην επιφάνεια του εδάφους, άντε να πάει δέκα-δεκαπέντε εκατοστά κάτω. Τι σημαίνει αυτό; Να σ’ το ξηγήσω. Ότι σε τέτοιο έδαφος, φουλ στο αλάτι, δεν μπορεί ν’ ανθήσει ούτε ντομάτα, ούτε αγγουράκι, ούτε κολοκυθάκι. Θα πρέπει να περάσουν χρόνια, να βρέχει κάθε μέρα για να πάει το αλάτι στον υδροφόρο ορίζοντα.

Κι όχι μονάχα αυτά. Τα οπωροφόρα που μείνανε, αχλαδιές και τα ρέστα, θα μαραζώσουνε από το αλάτι, αν δεν έχουνε καεί. Μόνο συκιές, αμπέλια κι ελιές θ’ ανθίζουνε, που το γουστάρουνε το αλάτι. Φασόλια, πατάτες, μηλιές, αντίο σας.