Sokratis is the gunner

Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος έγινε «κανονιέρης» και με τα 19.000.000 ευρώ που θα εισπράξει από την Άρσεναλ για τα επόμενα τρία χρόνια, ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.

Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας στα 30 του χρόνια, συνεχίζει την ονειρική του καριέρα στο εξωτερικό, αγωνιζόμενος στα κορυφαία Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, εκεί όπου θαυμάστηκε, χειροκροτήθηκε, αποθεώθηκε. Από την Ιταλία και το Καμπιονάτο (Τζένοα, Μίλαν), στη Γερμανία και την Μπουντεσλίγκα (Βέρντερ Βρέμης, Μπορούσια Ντόρτμουντ), έκανε πλέον το άλμα στην πατρίδα του ποδοσφαίρου την Αγγλία όπου με τη φανέλα της Άρσεναλ με την εμπειρία, τις ικανότητες και τη σοβαρότητα που τον χαρακτηρίζει, αναμένεται στη δέκατη χρονιά του στο εξωτερικό να φθάσει στα… καλύτερά του.

Ο «Sokratis», πλέον έγινε «gunner». Μπορεί κανονιέρης να μην υπήρξε ποτέ του, όντας κεντρικός αμυντικός, αλλά φρόντισε τα 22 γκολ της καριέρας του σε συλλόγους και εθνική ομάδα, να είναι αυτά που μνημονεύονται λιγότερο σε σχέση με τις εξωαγωνιστικές του επιτυχίες.

Ο δικός μας Σωκράτης φρόντισε να βρει δίχτυα στην προσωπική του ζωή, στην εκτίμηση του κόσμου, στα προτερήματα του χαρακτήρα του, στο φιλανθρωπικό του έργο. Τόσα… γκολ δεν έχουν βάλει ούτε οι χαρισματικοί σκόρερ.

Ο 30χρονος (Καλαμάτα, 9 Ιουνίου 1988) στόπερ, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ομάδα του Αίαντα Καλαμάτας και έπειτα στον Απόλλωνα Πεταλιδίου, απ’ όπου το 2005 σε ηλικία 17 ετών τον απέκτησε η ΑΕΚ. Τον Ιανουάριο του 2006 αγωνίστηκε δανεικός στη Νίκη Βόλου για να επιστρέψει στην ΑΕΚ μετά από 6 μήνες.

Την 1η Αυγούστου 2008, μετεγγράφηκε έναντι 3,8 εκατομμυρίων ευρώ στην ιταλική Τζένοα, από την οποία τον απέκτησε η Μίλαν τον Ιούλιο του 2010 έναντι του ποσού των 4,5 εκατομμυρίων ευρώ και την παραχώρηση τριών παικτών από τις ακαδημίες της, με τη μορφή δανεισμού. Η ΑΕΚ εισέπραξε περίπου 700.000 ευρώ (το 15% του ποσού που κόστισε στη Μίλαν ο παίκτης) από την Τζένοα λόγω των δικαιωμάτων μεταπώλησης, όπως είχαν συμφωνήσει οι δύο ομάδες στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων της πρώτης μετεγγραφής του παίκτη.

Στους «ροσονέρι» δεν κατάφερε να καθιερωθεί, με αποτέλεσμα την αμέσως επόμενη χρονιά να επιστρέψει στην Τζένοα, ως αντάλλαγμα στο πλαίσιο της μετεγγραφής του Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ. Δεν παρέμεινε ωστόσο στην προηγούμενή του ομάδα και στη γνώριμή του Γένοβα, καθώς στη συνέχεια παραχωρήθηκε ως δανεικός στη γερμανική Βέρντερ Βρέμης, από την οποία και αποκτήθηκε με κανονική μετεγγραφή την επόμενη χρονιά, έπειτα από τις πολύ καλές του εμφανίσεις στον σύλλογο της Βρέμης.

Από το καλοκαίρι του 2013 μέχρι και το 2018 αγωνίστηκε με τα χρώματα της Μπορούσια Ντόρτμουντ, η οποία τον απέκτησε έναντι 9,9 εκατομμυρίων ευρώ και αποτέλεσε τότε τη δεύτερη ακριβότερη μετεγγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, μετά από αυτήν του Γιούρκα Σεϊταρίδη στην Ντιναμό Μόσχας το 2005. Τον Ιανουάριο του 2017 αναδείχτηκε κορυφαίος αμυντικός της Μπουντεσλίγκα για το πρώτο μισό της περιόδου 2016-17 και πλέον έγινε Λονδρέζος.

Ο οικογενειάρχης

Πίσω από κάθε πετυχημένο άνδρα, βρίσκεται μια δυναμική γυναίκα, σύμφωνα με τη ρήση. Και το όνομα αυτής; Ξανθίππη. Το 2006, όταν αγωνιζόταν δανεικός στη Νίκη Βόλου, προπονητής ήταν ο Βαγγέλης Σταμουλάκης, παλαιός παίκτης της Νίκης, αλλά και του Ολυμπιακού. Εκεί ο 17χρονος τότε Σωκράτης γνώρισε την κόρη του Βαγγέλη, την Ξανθίππη, με την οποία παντρεύτηκαν το 2013 με πολιτικό γάμο στον Βόλο και μετά με θρησκευτικό στο Σούνιο τον Ιούλιο του 2014.

Ο θρησκευτικός γάμος έχει μείνει στην ιστορία όχι γιατί συνδυάστηκε με τα βαφτίσια της τότε 4 μηνών κόρης του, αλλά γιατί κινδύνεψε με… αναβολή λόγω της πορείας της Εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ. Αν η Ελλάδα είχε επικρατήσει της Κόστα Ρίκα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, την ώρα του γάμου η Εθνική με τον Σωκράτη στην ενδεκάδα της θα βρισκόταν αντιμέτωπη με την Εθνική Ολλανδίας, διεκδικώντας την πρόκρισή της στα ημιτελικά. Η Κόστα Ρίκα…. αποκατέστησε όμως την τάξη στην οικογένεια Παπασταθόπουλου που τότε ήταν τριμελής, αλλά σήμερα τετραμελής καθώς προέκυψε και ο Σωκράτης τζούνιορ.

Τα χρόνια που είναι μαζί η Ξανθίππη με τον Σωκράτη, είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, στήριγμα ο ένας για τον άλλον. Η όμορφη Βολιώτισσα η οποία σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή με ειδίκευση στις ιχθυοκαλλιέργειες πήγε στην Ιταλία για μεταπτυχιακό, θέλοντας έτσι να είναι πιο κοντά στον αγαπημένο της, ενώ στη συνέχεια τον ακολούθησε  στη Γερμανία και πλέον στην Αγγλία.

 

Επιστροφή στην ΑΕΚ

«Εάν δεν είχα δική μου οικογένεια, μπορεί να μην επέστρεφα στην Ελλάδα για να ξαναπαίξω μπάλα. Τώρα σκέπτομαι ότι σε 4-5 χρόνια, πρώτα ο Θεός, θα γυρίσω πίσω για να κλείσω την καριέρα μου. Αγαπάω πολύ την πατρίδα μου και την Καλαμάτα και δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να μην επιστρέψουμε για να ζήσουμε εκεί».

Ο Σωκράτης έχει ήδη κάνει την επιλογή της ομάδας που θα κλείσει την καριέρα του, με την αφοπλιστική ειλικρίνεια που τον διακατέχει:

«Μικρός ήμουν Παναθηναϊκός, λόγω του πατέρα μου που με πήγε κιόλας στην Παιανία. Πέρασα και από του Ρέντη, αλλά μόλις μπήκα στα αποδυτήρια της ΑΕΚ μαγεύτηκα και ξέχασα όλα τα άλλα. Έκανα κιόλας το χατίρι του Αεκτζή παππού μου. Εάν ξαναπαίξω στην Ελλάδα η ΑΕΚ θα έχει τον πρώτο λόγο διότι εκεί αναδείχθηκα, εισέπραξα αγάπη και δέθηκα συναισθηματικά».

Ελληνική λατρεία

Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος δεν έχει κρύψει τη λατρεία του για την Ελλάδα. Αποτελεί την ευαίσθητη χορδή του. Και δεν είναι μόνο περήφανος όταν φορά τη φανέλα με το εθνόσημο, αλλά δηλώνει πως:

«Είναι ευλογία να είσαι Έλληνας, για την Ιστορία, για τον πολιτισμό, για το φιλότιμο για την ομορφιά αυτής της χώρας, τουλάχιστον εγώ γαλουχήθηκα σε αυτό το πνεύμα από τους γονείς μου…»

Στη Γερμανία ελάχιστες φορές δέχθηκε bullying για την καταγωγή του. Όταν τον έθιγαν όμως… ποιος είδε τον Σωκράτη και δεν τον φοβήθηκε. Ήταν Δεκέμβριος του 2012. Στην αναμέτρηση της Νυρεμβέργης με την Βέρντερ Βρέμης που έληξε ισόπαλη 1-1, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος και ο τερματοφύλακας της Νυρεμβέργης, Ράφαελ Σέφερ, λίγο έλειψε να πιαστούν στα χέρια.

Ο Γερμανός τερματοφύλακας υποστήριξε σχετικά με το επεισόδιο: «Ήταν εκνευρισμένος από τον τρόπο που παίξαμε και είπε ότι δεν μας άξιζε η νίκη. Εγώ του είπα, όμως, ότι δεν μπορώ να ακούω κάτι τέτοιο από έναν Έλληνα. Έγιναν πρωταθλητές με μόλις 4 σουτ στο EURO».

Ο Έλληνας αμυντικός μίλησε στην εφημερίδα «BILD» και απάντησε ορθά κοφτά στον Σέφερ: «Αυτό που είπε ο τερματοφύλακας της Νυρεμβέργης ήταν ρατσιστικό. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ περισσότερο με ρατσιστές και παίκτες κατώτερου επιπέδου από εμένα. Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας. Πολλοί από εσάς θα θέλατε να έχετε την ιστορία μας».

Πέρυσι ο Σωκράτης κέρδισε τον σεβασμό των Κύπριων αδελφών μας. Στο ματς ΑΠΟΕΛ – Μπορούσια Ντόρτμουντ στο ΓΣΠ της Λευκωσίας, ο Παπασταθόπουλος πέτυχε γκολ με τη φανέλα της γερμανικής ομάδας. Αντί να το πανηγυρίσει όμως, έβαλε το κεφάλι κάτω, έσκασε ένα μικρό χαμόγελο στον συμπαίκτη που έτρεξε να τον προλάβει και να… σκαρφαλώσει πάνω του και στη συνέχεια σήκωσε να χέρια με σκυμμένο κεφάλι σαν να έλεγε στους Κύπριους φιλάθλους «Συγγνώμη».

Ζήτησε συγγνώμη για γκολ που πέτυχε ως επαγγελματίας σε βάρος ομάδας που δεν έχει αγωνιστεί, μόνο και μόνο γιατί ήταν Κυπριακή.

Στις 5 Φεβρουαρίου 2008 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ελλάδα σε φιλικό αγώνα εναντίον της Τσεχίας (1-0) που έγινε στη Λευκωσία, όταν υπό τις οδηγίες του Ότο Ρεχάγκελ ξεκίνησε ως βασικός και αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου από τον Αβραάμ Παπαδόπουλο.

Παρά το γεγονός ότι μετείχε στην προετοιμασία της ομάδας για την τελική φάση του Euro 2008, δεν επιλέχθηκε από τον Γερμανό προπονητή στην τελική 23άδα που ταξίδεψε στα γήπεδα της Αυστρίας.

Δύο χρόνια αργότερα όμως αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής Εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ 2010 που διεξήχθη στη Νότια Αφρική, ενώ το ίδιο συνέβη και με προπονητή τον Πορτογάλο Φερνάντο Σάντος στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας για το Euro 2012.

Υπήρξε μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία, αγωνιζόμενος και τις τέσσερις φορές ως βασικός, ενώ ήταν ο σκόρερ εναντίον της Κόστα Ρίκα στη φάση των 16.

Μετά το τέλος της διοργάνωσης και την αποχώρηση του Γιώργου Καραγκούνη, εξελέγη ως ένας από τους τέσσερις αρχηγούς της ομάδας, μαζί με τους Δημήτρη Σαλπιγγίδη, Βασίλη Τοροσίδη και Γιώργο Σαμαρά, έπειτα από ψηφοφορία μεταξύ των ποδοσφαιριστών, όντας ο νεότερος ηλικιακά των τεσσάρων.

Τη φανέλα με το εθνόσημο τη φόρεσε από την Εθνική παίδων το 2003 (11 συμμετοχές, 2 γκολ), την Εθνική Νέων (13 συμμετοχές, 2 γκολ) με την οποία έφθασε στον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2007, την Εθνική ελπίδων (7 συμμετοχές, 2 γκολ) και πλέον την Εθνική ανδρών(79 συμμετοχές, 3 γκολ).

Η Εθνική μας ομάδα είναι η μεγάλη απούσα από το Μουντιάλ της Ρωσίας. Όχι γιατί είναι καλύτερη σχολή απ’ αυτή της Ιταλίας ή της Ολλανδίας που δεν κατάφεραν να προκριθούν στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά γιατί μπορούσε να κάνει την υπέρβαση κόντρα στην εξαιρετική Κροατία. Ο Σωκράτης τη βραδιά του αποκλεισμού στα μπαράζ είχε πει ότι: «Εάν αποκλειστούμε και από το Euro 2020, τότε δεν θα υπάρχει συγγνώμη για κανέναν μας και εγώ θα αποσυρθώ το ίδιο βράδυ. Είναι κρίμα που δεν καταφέραμε να προκριθούμε στο Μουντιάλ διότι είχαμε φτάσει σχεδόν στον πάτο και ύστερα από μια ολέθρια διετία ξανασηκώσαμε κεφάλι, αλλά μας το έκοψαν οι Κροάτες εκείνο το βράδυ στο Ζάγκρεμπ»!

Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχε ποτέ ο Σωκράτης, είναι ο…. Νίκος Γεωργέας! Βλέπετε, είχε όλο το πακέτο, Καλαματιανός και ΑΕΚτζής. Οι δύο κουμπάροι του ωστόσο, Αβραάμ Παπαδόπουλος και Βασίλης Τοροσίδης, μεσουράνησαν στον Ολυμπιακό.

Θεωρεί τυχερό τον εαυτό του μια και αξιοποίησε τα προσόντα, την ποιότητα, το μυαλό του, αλλά και γιατί είχε μέντορα τον Τραϊανό Δέλλα, με τον οποίο έπαιξε στην ΑΕΚ.

Μικρός ο Σωκράτης είχε ως αθλητικό ήρωα τον Ρονάλντο, τον οποίο χαρακτηρίζει αληθινό φαινόμενο.

Στο δίλημμα Μέσι ή Ρονάλντο, αποφαίνεται… Μέσι για το ταλέντο και Ρονάλντο για το πώς τελειοποίησε το ποδόσφαιρο και για το ότι σε μια ευκαιρία βάζει δύο γκολ.

Για τον Σωκράτη κορυφαίος στόπερ στον κόσμο είναι ο Σέρχιο Ράμος, χωρίς συζήτηση.

Από πολιτικός μηχανικός …ποδοσφαιριστής

Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος είναι ο δευτερότοκος γιος μιας εύπορης οικογένειας. Οι γονείς του σχεδίαζαν να τον κάνουν πολιτικό μηχανικό. Ευτυχώς το… κενό κάλυψε ο αδελφός του Γιώργος που δουλεύει μαζί με τον πατέρα τους. Ο «μικρός» έπεσε με τα μούτρα στον αθλητισμό.

«Πήγαινα σε αθλητικό σχολείο και παράλληλα έκανα στίβο και μάλιστα έξαθλο. Μου άρεσαν πολύ τα 200 μέτρα, ο ακοντισμός και η σφαιροβολία, αλλά από ένα σημείο και πέρα κόλλησα με την μπάλα».

Από τα 13 του, έπεσε με τα μούτρα στο ποδόσφαιρο ακολουθώντας μια ονειρική πορεία στο κέντρο της άμυνας.

«Δεν ξέρω εάν έχουμε σχολή, αλλά υπάρχει πρόσφορο έδαφος επειδή ως ποδοσφαιρικός λαός είμαστε αμυντικογενείς». Όσον αφορά τον παρτενέρ του στην Εθνική;

«Ο Μανωλάς είναι ο Μανωλάς και εγώ είμαι ο Παπασταθόπουλος. Δεν νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ανταγωνισμό, ίσα-ίσα που πολύ συχνά πάνω στην κουβέντα ευχόμαστε να αξιωθούμε να παίξουμε στην ίδια ομάδα, πέρα από την Εθνική. Μακάρι να γινόταν κάτι τέτοιο, ώστε να παντρέψουμε περισσότερο τη δική του τρέλα με τη δική μου λογική. Ο Κώστας ως νεαρότερος έχει μια ωραία τρέλα που του δίνει ενέργεια και άγνοια κινδύνου, ενώ εγώ από την πλευρά μου είμαι πιο λογικός, πιο συγκρατημένος και διυλίζω περισσότερο τα πράγματα».

Πρεσβευτής… Σωκράτης

Με τη σοβαρότητα που τον διακρίνει και την αγάπη του για την Καλαμάτα, ο Σωκράτης φρόντισε ν’ ανοίξει επιχειρηματικούς δρόμους στη Μεσσηνία.

Εγκαινίασε τον περασμένο Οκτώβριο το νέο του εστιατόριο στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, μία επένδυση που, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα, ξεπερνά τα 3.000.000€ μαζί με το κόστος του προσωπικού. Το PLATEA ήδη αποτελεί στέκι για καφέ, ποτό και φαγητό στην πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, έχοντας παριζιάνικο στυλ διακόσμησης που έλκει και τον πιο απαιτητικό πελάτη.

Αυτή δεν είναι η μοναδική επένδυση του Καλαματιανού αμυντικού της Άρσεναλ. Ο Σωκράτης αγόρασε μεγάλο αριθμό αλεξίσφαιρων γιλέκων και τα παρέδωσε στην Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας, η οποία τον τίμησε με ειδική πλακέτα για την προσφορά του.

Στο περιοδικό «Aegean Olympic» του Μαΐου, ο Σωκράτης γίνεται… πρεσβευτής της Μεσσηνίας στο εξωτερικό:

«Το καταπράσινο του κάμπου, που έρχεται και ενώνεται αρμονικά με το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, με φόντο έναν ζωογόνο ήλιο, που λάμπει 300 ημέρες τον χρόνο. Αυτή είναι η πρώτη, ανεξίτηλη εικόνα της Μεσσηνίας που αντικρίζει ο επισκέπτης κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του αεροσκάφους, καθώς προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας. Μια εικόνα η οποία, σε συνδυασμό με την πανταχού παρούσα μυρωδιά της ελιάς την εποχή που βγαίνει το λάδι και τον ήχο του κύματος που σκάει νωχελικά στην παραλία της Καλαμάτας (και με νανουρίζει όταν κοιμάμαι στο πατρικό μου, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα), συνθέτει και το δικό μου προσωπικό μωσαϊκό χαρακτηριστικών εμπειριών από την περιοχή όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα…»