Στρατηγική μετωπικής με το ΠΑΣΟΚ και στο βάθος ΚΚΕ

Εδώ και λίγες ημέρες ο κομματικός μηχανισμός πλέον έχει περάσει σε θέση εγρήγορσης, καθώς όπως ανακοίνωσε και ο πρωθυπουργός από την εθνική συνδιάσκεψη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, «οι γαλάζιες μηχανές θα φουλάρουν από το πανηγυρικό Συνέδριο στις αρχές Απριλίου μέχρι τη νέα νίκη στις ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θέτει σταδιακά τα διλήμματα της κάλπης, στοχεύοντας στη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, με την οδό Πειραιώς να έχει στον ορίζοντα της όχι μόνο το τριήμερο των εργασιών του Συνεδρίου (5-7 Απριλίου) αλλά και την παρουσίαση της λίστας των υποψηφιοτήτων. Μία λίστα που θα παρουσιαστεί μέχρι τα μέσα του επόμενου μήνα και αποτελεί ένα από τα κορυφαία ζητήματα συζήτησης στις εσωτερικές συσκέψεις στην Ηρώδου Αττικού 19 και στα κεντρικά γραφεία της κυβερνητικής παράταξης.

Τα πρώτα διλήμματα επάνω στα οποία θα κληθούν να τοποθετηθούν οι πολίτες τη δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου διαμορφώνουν είναι ξεκάθαρα. «Ποιος μπορεί να υπερασπιστεί καλύτερα τις ελληνικές θέσεις και τα αιτήματα της κοινωνίας στις Βρυξέλλες», είναι το πρώτο και, συνάμα, καίριο ερώτημα που τίθεται στο προσκήνιο από κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, τονίζοντας ότι «οι ευρωεκλογές είναι η πρώτη κεντρική εθνική πολιτική μάχη μετά τις εθνικές εκλογές. Για τα άλλα κόμματα μπορεί τα ποσοστά να σημαίνουν απλά εσωτερικές ανακατατάξεις στην “επετηρίδα” της αντιπολίτευσης. Όμως για την πατρίδα οι εκλογές αυτές θα έχουν πολύ πιο σημαντικό αποτύπωμα».

Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πει πως «οι κάλπες αυτές δεν προσφέρονται για μηνύματα αδιαφορίας και ανέξοδης διαμαρτυρίας. Για να το πω διαφορετικά: οι επιλογές μας για την Ευρώπη θα έχουν μετάφραση ελληνική… Μπαίνουμε άπαντες σε προεκλογική επιφυλακή. Ξεχάστε το 41% της εμπιστοσύνης και της ευθύνης, το κοντέρ μηδενίζει ξανά. Και αυτές οι κάλπες του Ιουνίου θα είναι άδειες, αλλά θα πρέπει να γεμίσουν πάλι με πολλά γαλάζια ψηφοδέλτια».

Και φυσικά πέραν από τα διλλήματα που θα τεθούν θα πρέπει να βρεθεί κι ένας αντίπαλος που να φοβίσει στους ψηφοφόρους. Στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2019 και του 2023, η Νέα Δημοκρατία και το Επιτελικό κράτος του Μαξίμου χρησιμοποίησαν τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ως μπαμπούλες. Τώρα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον Κασσελάκη θυμίζει τσίρκο. Ενώ και ο πρώην πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, έχει αποστασιοποιηθεί από τα «δρώμενα» στην Κουμουνδούρου, που περισσότερο θυμίζουν το κλίμα των ημερών (απόκριες) και όχι πολιτικό κόμμα.

Μετωπικές μάχες

Έτσι μέχρι τις εκλογές οι ψηφοφόροι θα απολαύσουν ουκ ολίγες μετωπικές μάχες μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος θυμίζοντας τις καλές εποχές του παλαιού δικομματισμού. Ειδικά όσο υπάρχει η εχθρότητα μεταξύ των δύο σύντεκνων Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη, που όπως έλεγε παλιά καραβάνα της πολιτικής «περισσότερο θυμίζει κρητική βεντέτα εκ μέρους του προέδρου του ΠΑΣΟΚ». Μαξίμου και Πειραιώς θα επιδιώξουν να παρουσιάσουν ως οπισθοδρομικό τον Ανδρουλάκη, φοβικό στις μεταρρυθμίσεις με κύριο στόχο το κεντρώο κοινό. Και αυτό έγινε και με την ψήφιση του νόμου για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, ενώ υπάρχει είτε η ατζέντα της υγείας, της ασφάλειας και συνολικά των μεταρρυθμίσεων.

Πλέον είναι ξεκάθαρο, ότι η Νέα Δημοκρατία αφήνει στην άκρη την αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν θα απαντούν στα όσα λέει ο Στέφανος Κασσελάκης. Όμως όπως ανέφερε κυβερνητικό στέλεχος «σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Μπορεί αύριο το πρωί να τους διώξει όλους και να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως επιχείρηση». Τουναντίον τα πράγματα με το ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικά. Παρά την τεράστια πτώση του από το 44% στο 4%, εν τούτοις το ΠΑΣΟΚ κράτησε τις δυνάμεις του σε συνδικαλισμό, σε φορείς και πλέον προβάρει τη στολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιπλέον έχει κυβερνητική πείρα και αυτό το γνωρίζουν και οι ψηφοφόροι. Η εμφανής «γαλάζια επιχείρηση» ταύτισης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την προσδοκία ότι στα μάτια των μετριοπαθών κεντρώων θα αναδειχθεί μια… πράσινη εξώθηση προς τα αριστερά, προσκρούει στην απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να «χτυπά» την κυβέρνηση με σκληρές θέσεις.

Ταυτόχρονα η στρατηγική της Ν.Δ. είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη «εκσυγχρονιστική δύναμη», καλλιεργώντας την εικόνα ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κινείται με θολές θέσεις έως με αναντιστοιχία ανάμεσα σε όσα διαμηνύει η ηγεσία για τη μεταρρυθμιστική ατζέντα και όσα προσδοκούν οι ψηφοφόροι της παράταξης. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές κυβερνητικών παραγόντων σε προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς με θετικές θέσεις για το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια, όπως είναι Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Νίκος Αλιβιζάτος.

Και ο παράγοντας ΚΚΕ

Πάντως στην Πειραιώς υπάρχουν πολλές φωνές που ισχυρίζονται πως η Νέα Δημοκρατία δεν πρέπει να ασχοληθεί μόνο με το ΠΑΣΟΚ, αλλά να βάλει στο κάδρο και το ΚΚΕ, το οποίο πρωτοστατεί στην λεγόμενη «επαναστατική γυμναστική». Η δυναμική που αποκτά το ΚΚΕ και έχει αρχίσει να αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις έχουν αρχίσει να δημιουργούν στη Ν.Δ. το ερώτημα «και τι θα γίνει αν είναι αυτό το τρίτο κόμμα»; Η προοπτική αυτή όπως όλα δείχνουν έχει αρχίσει να απασχολεί το κόμμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Η ενίσχυση ενός πόλου αντιπολίτευσης από τα αριστερά, που θα είναι στους δρόμους και θα βρίσκεται σε διαρκή σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδανικό σενάριο. Κι αυτό διότι στο παρελθόν πολλάκις το ΚΚΕ έκανε όλη την δουλειά στους δρόμους, αυξάνοντας την δυσαρέσκεια των πολιτών και στο τέλος οι ψηφοφόροι στρέφονταν προς το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα κάποιοι εντός του κυβερνώντος κόμματος επικρατεί η άποψη ότι «η ενδυνάμωση του ΚΚΕ για το σύστημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαφώς πιο ενοχλητική ακόμα και από την ενίσχυση ενός ακροδεξιού πόλου, ο οποίος δεν μπορεί να μπει μπροστά σε διεκδικήσεις και σίγουρα δεν μπορεί να αντιπαλέψει την κυβερνητική πολιτική».

Το ιδανικό για το Μαξίμου θα είναι να παραμείνουν στην 2^η και 3^η θέση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (με βάση τις δημοσκοπήσεις), ώστε να είναι πιο διαχειρίσιμη η κατάσταση. Κι αυτό διότι όλοι αντιλαμβάνονται πως εάν το ΚΚΕ είναι 3^ο, τότε από εδώ και στο εξής οι διαδηλώσεις θα πολλαπλασιαστούν. Ειδικά όσο είναι ανοιχτά διάφορα ζητήματα πρώτης γραμμής για την καθημερινότητα του πολίτη, όπως είναι η ακρίβεια, η υγεία, οι αγρότες, η παιδεία.