ΣΥΡΙΖΑ εκτός κοινωνίας και… ιδιώνυμου

Του Νίκου Συνοδινού

 

Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού, από μια καλά οργανωμένη και αδίστακτη εγκληματική οργάνωση για οπαδικούς λόγους, αφύπνισε την κοινωνία. Όχι μόνο τους ενεργούς πολίτες, αυτούς που λάμβαναν τα μηνύματα πως το κακό έρχεται και πρώτοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά ακόμη και όσους βρίσκονταν εν υπνώσει.

Η στυγερή δολοφονία του 19χρονου Άλκη την 1η Φεβρουαρίου, στην οδό Θεόδωρου Γαζή στη Θεσσαλονίκη συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Ακούστηκε πέρα από τα σύνορα της χώρας. Οπαδοί ομάδων ανά την Ευρώπη έβαλαν πανό για τον Άλκη.

Παρήγορο είναι πως η Ελληνική Αστυνομία συνέλαβε τους δράστες της καταδρομικής επίθεσης των 12 χούλιγκαν. Η Δικαιοσύνη τούς προφυλάκισε και πλέον καλείται να τους επιβάλει τις ποινές που θα δικαιώσουν την οικογένεια του Αλκιβιάδη, και κυρίως το κοινωνικό σύνολο. Αυτό που αρνείται να δεχτεί πως ένα παιδί φεύγει από το σπίτι του να πάει μια βόλτα με φίλους του και βρίσκεται δολοφονημένο ή τραυματισμένο επειδή είναι φίλαθλος μιας ομάδας.

Η οργή έχει ξεχειλίσει και η ΑΠΑΙΤΗΣΗ να ληφθούν μέτρα, εδώ και τώρα, προκειμένου να μπει ένα στοπ στην οπαδική βία, αποτελεί εντολή για την κυβέρνηση που καθυστέρησε ν’ αντιληφθεί τα μηνύματα που έρχονταν από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εκεί όπου τα επεισόδια για οπαδικούς λόγους ήταν καθημερινό φαινόμενο και οι νταήδες μαχαιροβγάλτες αλώνιζαν και σκορπούσαν τον τρόμο.

Απέναντι σε αυτή την εικόνα ήλθαν οι εξαγγελίες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να στήσουν μπλόκο στις συμμορίες των χούλιγκαν. Οι περίφημοι σύνδεσμοι, τα οπλοστάσια των οπαδών, σφραγίστηκαν. Και μπαίνει ένα πλαίσιο που θα χτυπήσει το κακό στη ρίζα του. Η Πολιτεία επιτέλους παίρνει ουσιαστικά μέτρα. Και δρα άμεσα. Στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας, ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης και ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου ανακοίνωσαν πακέτο μέτρων κατά της οπαδικής βίας. Το φαινόμενο δεν πρόκειται να εξαλειφθεί, καθώς έχει ρίζες κοινωνικές, αλλά θα χτυπηθεί στη ρίζα του.

Δυστυχώς, στο παρελθόν έγιναν πισωγυρίσματα. Και όχι μόνο λόγω της εναλλαγής των κομμάτων που έμπαιναν στην κυβέρνηση. Οι πολιτικές άλλαζαν ακόμη και με υπουργούς που προέρχονταν από τον ίδιο κομματικό σχηματισμό. Χρόνια τώρα, είχε επισημανθεί η αναγκαιότητα τα αδικήματα της οπαδικής βίας να χαρακτηριστούν ιδιώνυμα. Το είχε τολμήσει ο Γιώργος Ορφανός. Δυστυχώς, ο διάδοχός του στο υφυπουργείο Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης κατήργησε τη σχετική διάταξη, ως ατελή.

Τι είναι ιδιώνυμο αδίκημα

Ιδιώνυμο χαρακτηρίζεται το αδίκημα εκείνο το οποίο προβλέπεται και τιμωρείται από έναν ειδικό ποινικό νόμο. Είναι αυτοτελές και δεν εντάσσεται στις γενικότερες κατηγορίες αξιόποινων πράξεων, οι οποίες προβλέπονται και τιμωρούνται από τον ποινικό κώδικα με πιο αυστηρή ποινική αντιμετώπιση. Παραδείγματα ιδιώνυμων εγκλημάτων είναι η σωματική βλάβη ανηλίκου, η οποία αποτελεί ένα πολύ διαφορετικό έγκλημα από την απλή σωματική βλάβη και τις παραλλαγές της, αλλά και ο γνωστός ως «κουκουλονόμος», ο οποίος επιφέρει μεγαλύτερες ποινές σε όσους διαπράττουν αδικήματα καλύπτοντας το πρόσωπό τους.

Ποιοι όμως είναι αυτοί που έχουν… αλλεργία στην επιβολή ιδιώνυμων αδικημάτων κι επιχειρούν ν’ αναδείξουν πως αποτελούν μέρος μια γενικότερης λογικής κατασταλτικών δράσεων που προέρχονται από τον χώρο της δεξιάς;

Επειδή πρέπει να ξεκαθαρίσει και αυτό, το ιδιώνυμο για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία ανέδειξε ένας από τους μεγαλύτερους δημοκράτες του τόπου, μια από τις σπουδαιότερες πολιτικές μορφές, ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Ο όρος «ιδιώνυμο» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο νομικό μας σύστημα το 1929 με τον νόμο 4229, ο οποίος ψηφίστηκε ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου. Ήταν ένας νόμος περί «μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών», ο οποίος είχε ως στόχο την ποινικοποίηση ιδεών που κρίνονταν «ανατρεπτικές» ή «αναρχικές».

Δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα ο ΣΥΡΙΖΑ

Εκεί λοιπόν που η κοινωνία έδειξε ιδιαίτερες ευαισθησίες, έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ν’ αναδείξει πως είναι πολύ μακριά απ’ αυτήν. Αιχμή του δόρατος; Το ιδιώνυμο.

Ο τομεάρχης Αθλητισμού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Θάνος Μωραΐτης, μίλησε αναφορικά με τις εξελίξεις στην οπαδική βία και το νομοσχέδιο το οποίο έρχεται από την κυβέρνηση και αφορά το ιδιώνυμο αλλά και τις ποινές που θα υφίστανται, με τον ίδιο να αναφέρει χαρακτηριστικά πως ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «όχι».

Ο Θάνος Μωραΐτης αποτελεί τρανό παράδειγμα, γιατί το κόμμα του σε αυτές τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες δεν ανακάμπτει.

Αρχικά ανέφερε: «Θεωρώ ότι έχει χαθεί η μπάλα, ειλικρινά θεωρώ ότι έχουμε ένα επικοινωνιακό κρεσέντο ποινικού λαϊκισμού για μία πρόσκαιρη ικανοποίηση της κοινής γνώμης. Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε έξαρση της βίας με ραντεβού θανάτου και η κυβέρνηση κινητοποιήθηκε όταν είχαμε τη δολοφονία του Άλκη. Και τώρα τι έχουμε; Την επαναφορά του αποτυχημένου ιδιώνυμου, αλλά και τον νόμο για την κουκούλα. Γιατί έφυγε ο κόσμος από τα γήπεδα; Γιατί έχει απαξιωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και γιατί πρέπει η κυβέρνηση να πει τα πράγματα όπως είναι. Να πει για τις υπόγειες διαδρομές, για τους οπαδικούς στρατούς, τη διαφθορά και άλλων…

»Δεν ψηφίσαμε το ιδιώνυμο, δεν είναι αυτή η λύση. Είναι ένα αρκετά σοβαρό ζήτημα για να το αντιμετωπίσει η πολιτεία έτσι και θα έπρεπε να μιλήσει για τις αιτίες, να μιλήσει για την πρόληψη που πρέπει να υπάρχει. Πλέον υπάρχει κοινωνική βία και δεν γίνονται τα επεισόδια εντός γηπέδου, δίνουνε πλέον ραντεβού εκτός γηπέδου. Νέα παιδιά 15χρονα πλέον πιάνουν μαχαίρια στα χέρια τους».

 

Γ. Ορφανός:

«Ναι στους υγιείς συνδέσμους. Όχι στην ατιμωρησία!»

«Όχι», λοιπόν, στο ιδιώνυμο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον τα στελέχη που χαράσσουν πολιτική στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να είχαν ακούσει τα λόγια του Γιώργου Ορφανού, ο οποίος αναφέρθηκε στην αυστηροποίηση των ποινών που αφορούν αδικήματα αθλητικής βίας

«Εκείνα που φαίνονται τώρα, πέρα από την επαναφορά του ιδιώνυμου, είναι αυτά που προέβλεπε και ο νόμος ο δικός μου, να περάσουν οι σύνδεσμοι υπό τον έλεγχο των ομάδων.

»Εγώ είμαι υπέρ της λειτουργίας των συνδέσμων. Έχω ζήσει με παιδιά που χαίρονταν και πήγαιναν με την παρέα τους στο γήπεδο. Δεν τους ένοιαζε τίποτα άλλο. Είναι άλλο, όμως, με αυτούς που μπαίνουν και κρύβονται στον σύνδεσμο.

»Αυτοί που είναι επικεφαλής των ομάδων στην Ελλάδα θα πρέπει να το πάρουν απόφαση, να μη χρησιμοποιούν τον κόσμο σαν εργαλείο. Εκείνοι που είναι κοντά στην ομάδα θα πρέπει να καταλάβουν ότι πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα και όχι ο εαυτός τους.

»Μου αρέσει μία ομάδα που φωνάζει τις οπαδούς της να την ακολουθούν, να μη χωρίζονται στη μέση τα συμφέροντα της ομάδας με του καθενός.

»Έβλεπα μία συνέντευξη που είχα δώσει στο ξεκίνημα αυτής της διαδικασίας. Πριν τον χαμό του Άλκη. Και κατέληγα ότι το κυρίαρχο στοιχείο είναι η Πολιτεία, πόσο αποφασισμένη είναι να τα εφαρμόσει. Πρέπει να περάσει το μήνυμα “όχι ατιμωρησία”. Να βλέπουν ότι το αδίκημα οδηγεί σε μία κατεύθυνση όλους. Έχει σημασία αυτό να είναι σταθερό. Το θέμα της παιδείας στη χώρα μας είναι ένα δύσκολο κομμάτι.

»Οι κάμερες είναι πολύ σημαντικές. Εμείς είχαμε φτιάξει ένα κέντρο δράσης στην αστυνομία όπου όλα τα στοιχεία έβγαιναν σε αυτό το κέντρο. Πρέπει να εφαρμοστεί με δίκαιο τρόπο. Πριν από ένα μήνα η Σαουθάμπτον κάλεσε κάποιους οπαδούς που έκαναν κάποιες ασχήμιες και τους έδιωξε από το γήπεδο για δέκα χρόνια. Οι δικές μας ομάδας θα το κάνουν; Εγώ είχα συναντήσει 40 προέδρους και μέχρι πέντε έβλεπα διατεθειμένους να συγκρουστούν. Ένας μου είπε “δεν μπορώ, υπουργέ μου, αυτοί με έβαλαν” και του είπα «αυτοί θα σε διώξουν». Και έξι μήνες αργότερα τον έδιωξαν», είπε ο Γιώργος Ορφανός.

Τα ραντεβού θανάτου

Τα ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών δεν είναι νέο φρούτο. O Άλκης βέβαια δεν μετείχε σε κάτι τέτοιο. Βόλτα με φίλους του είχε πάει και τον δολοφόνησαν. Όμως σε κάποιο τέτοιο ραντεβού στις 29 Μαρτίου 2007, δολοφονήθηκε ο 22χρονος τότε φίλαθλος του Παναθηναϊκού Μιχάλης Φιλόπουλος. Όχι από κάποιο… λάθος, όχι από ένα βάναυσο χτύπημα. Τα μαχαίρια πηγαινοέρχονταν στο σώμα του παιδιού.

Καλό θα είναι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να διαβάσουν τα λόγια του πατέρα του Μιχάλη, του κυρίου Ανδρέα, ο οποίος κάθε φορά που χάνεται μία ζωή από χέρια χούλιγκαν ξαναζεί το προσωπικό του δράμα. Στο άκουσμα της δολοφονίας του 19χρονου φιλάθλου στη Θεσσαλονίκη, μπήκε ξανά στη θέση των γονιών που τους στέρησαν ό,τι πιο πολύτιμο έχει.

«Αυτούς τους ανθρώπους ειλικρινά τους λυπάμαι, γιατί ξέρω τι πέρασα και τι περνάω ακόμα, ας έχουν περάσει 15 χρόνια. Κλαίνε και θα κλαίνε και δεν θα περάσει ποτέ αυτό. Η γυναίκα μου όσο ζούσε πήγαινε κάθε μέρα στο 3ο νεκροταφείο, κάθε μέρα όμως. Η γυναίκα είχε πρόβλημα, δεν μπορούσε να φύγει από το παιδί της, αυτό γινόταν επί 8 χρόνια», είπε ο Ανδρέας Φιλόπουλος.

Από τη μαύρη ημέρα της δολοφονίας του γιου του έχει κρατήσει το δωμάτιο του Μιχάλη ανέγγιχτο. Είναι ο μόνος χώρος του σπιτιού που δεν πατά ούτε το αγαπημένο του σκυλάκι.

«Οι ένοχοι για τη δολοφονία του Μιχάλη είναι έξω και χαίρονται τη ζωή τους. Εγώ πηγαίνω κάθε μέρα όμως στο νεκροταφείο για να του ανάψω το καντηλάκι. Δεν μπορώ να βλέπω άλλους θανάτους, άλλους οπαδικούς θανάτους, θανάτους για το τίποτα. Υπάρχουν υποκινητές και καθοδηγητές και συνεννοούνται πριν το κάνουν, στην περίπτωση του Μιχάλη υπήρχε προσυνεννόηση για το πού θα γίνει ο τσακωμός και πώς θα γίνει».

Η ευχή του κυρίου Ανδρέα είναι να μην υπάρξουν άλλοι νεκροί στον βωμό του μίσους. Για να υλοποιηθούν οι ευχές όμως χρειάζονται μέτρα. Η οπαδική βία έχει κοινωνικά αίτια, όμως αυτή προϋπήρξε των μνημονίων στην Ελλάδα, ή των όποιων άλλων οικονομικών κρίσεων. Ο κόσμος κουράστηκε από υψηλές αναλύσεις και προτάσεις του αέρα. Η αυστηροποίηση του πακέτου ποινών για την οπαδική βία είναι αναγκαία προϋπόθεση για τον περιορισμό της. Αυτό το κατανοούν άπαντες που ζουν μέσα στην ελληνική κοινωνία και όχι στη γυάλα τους.