ΣΥΡΙΖΑϊκό αφήγημα για Σαμαρά (Καρτεροειδούς μορφής)

Διαβάζοντας κάποιος τα γραφόμενα από ΣΥΡΙΖΑϊκές πένες, εύκολα θα διαπιστώσει ότι ο στόχος της Κουμουνδούρου δεν είναι τα πεπραγμένα της νέας κυβέρνησης των 45 μόλις ημερών, ούτε η αποκαθήλωση της κας Θάνου –μόνο κάτι ψιλοδιαμαρτυρίες για το θεαθήναι είδαν το φως της δημοσιότητας, μέχρι που η απόφαση του ΣτΕ έβαλε την ταφόπλακα– και βέβαια ούτε το πρόβλημα της Σαμοθράκης το οποίο μάλιστα προσπάθησαν να «φορτώσουν» στη ΝΔ, όταν τα 4,5 της θητείας τους ποτέ δεν φρόντισαν να καθαρίσουν το λιμάνι ώστε να έχουν τη δυνατότητα προσέγγισης τα πλοία της γραμμής.

Ο κύριος στόχος όλων των ΣΥΡΙΖΑίων μπορεί να είναι εντός των τειχών της παράταξής τους, ο Σκουρλέτης, και σε δεύτερο πλάνο ο Τσακαλώτος, όμως βασικό στόχο αποτελεί και μάλιστα πρωταρχικό ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Η «επιχειρηματολογία» των ΣΥΡΙΖΑίων κονδυλοφόρων είναι ότι δεν πρέπει να επιλεγεί από τον πρωθυπουργό ως ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είτε γιατί είναι «πολύ» δεξιός –προφανώς ο Προκόπης ήταν αριστερός…– είτε γιατί πρέπει να υπάρχει ευρύτερη εκλογική συμφωνία η οποία κατά τον ΣΥΡΙΖΑ θα επιτευχθεί μόνο με τη «στέψη» είτε του Προκόπη Παυλόπουλου, είτε του Κώστα Καραμανλή.

Βεβαίως, σημασία δεν έχουν οι προτιμήσεις των ΣΥΡΙΖΑίων για το ύπατο αξίωμα. Άλλωστε, οι προτιμήσεις τους ήταν εμφανείς και εν τοις πράγμασι με την εκλογή του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, την επιλογή του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, και μέσω της απόφασης της Βουλής για κάποια Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνούσε πότε και πώς διογκώθηκαν τα ελλείμματα στη χώρα μας.

Βέβαια, η επιτροπή αυτή ποτέ δεν κατέληξε σε κάποιο πόρισμα, αφού εκ προοιμίου θα ήταν εσφαλμένο το οποιοδήποτε πόρισμά της όταν η απόφαση της Βουλής έθετε όρια ότι το χρονικό διάστημα διερεύνησης θα είχε αρχή το 2012 και μετέπειτα(!!!).

Προφανώς στη μεγάλη κρίση του 2008 μέχρι το 2012 κολυμπούσαμε στα πλούτη και δεν το ξέραμε.

Η προσπάθεια των «εγκεφάλων» της Κουμουνδούρου εστιάζεται σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα σενάρια, που στην ουσία όμως έχουν έναν κοινό στόχο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.

Το πρώτο σενάριο

Το πρώτο σενάριο περιλαμβάνει ενδεχόμενη απόφαση του πρωθυπουργού να δώσει το χρίσμα σε κάποιο άλλο πρόσωπο, πλην του Αντώνη Σαμαρά.

Από τα τέλη Ιουλίου, δηλαδή μετά περίπου από 15 ημέρες από την ορκωμοσία της νυν κυβέρνησης, με αφορμή την επιλογή του Μαργαρίτη Σχοινά, στη θέση του Έλληνα επιτρόπου στην ΕΕ, η «επιχειρηματολογία» ήταν ξεκάθαρη αλλά και απόλυτα κατανοητή.

Αφού ο Σαμαράς δεν πήρε τη θέση του επιτρόπου, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε τον Μαργαρίτη Σχοινά, ο πρώην πρωθυπουργός απαιτεί την Προεδρία της Δημοκρατίας και έχει ήδη αρχίσει να «πιέζει» τον Κυριάκο από φιλικά του –κατά τη γνώμη των ΣΥΡΙΖΑίων– ΜΜΕ, όπως η ιστοσελίδα antinews, ώστε να πετύχει την επιλογή του για το ύπατο αξίωμα.

Βέβαια, το γεγονός ότι η νέα πρόεδρος της ΕΕ κα Oύρσουλα φον ντερ Λάιεν κατήργησε την πλήρωση της θέσης του αντιπροέδρου από πρώην πρωθυπουργούς –απόφαση που είχε ως αποτέλεσμα να αρνηθεί ο Αντώνης Σαμαράς τη θέση του απλού επιτρόπου– μικρή σημασία είχε για τους ΣΥΡΙΖΑίους. Επίσης, μικρή σημασία είχε για τους ΣΥΡΙΖΑιους και η τοποθέτηση του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Αντώνη Σαμαρά κ. Νίκου Τσιούτσια ότι τον κ. Σαμαρά δεσμεύουν μόνο οι προσωπικές του δηλώσεις και τα Δελτία Τύπου που εκδίδονται επωνύμως από τους συνεργάτες του.

Προφανώς δεν έχει καμία σχέση με τις δηλώσεις μέσω κύκλων και τετραγώνων άλλων δηλώσεων του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που όταν το δεξί του χέρι, ο κ. Αντώναρος, ταυτιζόταν πλήρως με τον ΣΥΡΙΖΑ, έκανε περίπου την ίδια δήλωση, ότι δηλαδή οι θέσεις υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον δεσμεύουν.

Έτσι λοιπόν έχουμε 2-3 πρωτοσέλιδα της εφημερίδας «Kontra News», που προφανώς ανέλαβαν την προώθηση αυτού του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εμπεδώσουν οι αναγνώστες της  ότι εάν ο «κακός» Σαμαράς δεν γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως πράξη εκδίκησης θα στραφεί εναντίον του Κυριάκου(!!!).

Με αυτό το σκεπτικό, τα «πρώτα πιστόλια» του ΣΥΡΙΖΑ, Λακόπουλοι και άλλοι, φρόντισαν να μας «διαφωτίσουν» για τη δήθεν αντίδραση του πρώην πρωθυπουργού –και μάλιστα 6 μήνες προ της εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας– όταν ουδέποτε ετέθη θέμα αυτής της μορφής από τον Αντώνη Σαμαρά και ότι απλά το σχέδιο που προαναφέραμε ήταν ένα επιπλέον κέντημα στον καμβά άλλων ομοίας μορφής σχεδίων των κ.κ. Καρτερού, Βερναρδάκη, Παππά, Φλαμπουράρη και άλλων «συγγραφέων»…

Το δεύτερο σενάριο

 Πάμε τώρα στο δεύτερο σενάριο, αν δηλαδή επιλέξει ο Κυριάκος τον Αντώνη για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Τότε για τους ΣΥΡΙΖΑίους ο πρωθυπουργός θα έχει υποκύψει στους «εκβιασμούς» Σαμαρά.

Δηλαδή, μονά-ζυγά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έτοιμο το αφήγημά του με ή χωρίς Σαμαρά.

Και εδώ τώρα προκύπτει το ερώτημα: Προωθώντας είτε τον Προκόπη Παυλόπουλο είτε τον Κώστα Καραμανλή, και επιτιθέμενοι σε Σαμαρά τι επιδιώκουν;

Η απάντηση είναι πολύ απλή και άκρως διαφωτιστική. Όταν απέτυχαν τον Αύγουστο του 2015 να έρθουν σε κάποιας μορφής συνεννόηση με τη ΝΔ, ώστε να συγκυβερνήσουν, και μετά την επικράτηση του Κυριάκου στις εσωκομματικές εκλογές, κατάλαβαν ότι η πιο ισχυρή κολόνα στο οικοδόμημα που προσπαθεί να κτίσει ως πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης με μια σωστή και φιλολαϊκή πολιτική, είναι ο Αντώνης Σαμαράς –ο οποίος είναι δίπλα του κάθε στιγμή, όργωσε όλη την Ελλάδα στις πρόσφατες εκλογές και ήταν συμπαραστάτης του σε κάθε απόφασή του– η λύση στο πρόβλημα θα ήταν να «γκρεμιστεί» η κολόνα, ώστε να πέσει το σπίτι.

Έτσι τώρα, βλέποντας ότι η μεγάλη τους προσπάθεια να «τσαλακώσουν» τον Αντώνη Σαμαρά, με σκευωρίες τύπου Novartis, δεν καρποφόρησαν, το επόμενο σενάριό τους είναι να τον παρουσιάσουν επικοινωνιακά ως πολέμιο του Κυριάκου(!!!).

Σχέδιο μελετημένο, στο οίκημα της Κουμουνδούρου, το οποίο ανέλαβαν να δημοσιοποιήσουν με ντοκουμεντοάρθρα, με τον αέρα που φέρνουν τα ανοιχτά παράθυρα στην εφημερίδα που νίκησε τον «καραμανλισμό» και διάφορα άλλα χρήσιμα εργαλεία στα ΜΜΕ, πιστεύοντας ότι έτσι θα πετύχουν τον στόχο τους. Μπερδεύουν όμως το 2015, που ο λαός δεν τους ήξερε, με το 2019, που ο λαός τους έμαθε και από την καλή και από την ανάποδη.

Υπόδειγμα Προέδρου Δημοκρατίας ο Σέρτζιο Ματαρέλα

Στο αμέσως προσεχές διάστημα θα εκκινήσει η συζήτηση για το ποιος θα υποδειχθεί από την κυβέρνηση ως υποψήφιος για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας στις εκλογές που θα διεξαχθούν στην Βουλή τον ερχόμενο Μάρτιο.

Και δεν είναι λίγοι αυτοί, ειδικά από την Καραμανλική πτέρυγα ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος εκτέλεσε στο έπακρο τα καθήκοντα του. Όμως καλό είναι να ρίξουν μία ματιά στην γειτονική    Ιταλία. Εκεί υπάρχει μία φιγούρα, η οποία κλέβει τις εντυπώσεις. Ο λόγος για τον Σέρτζιο Ματαρέλα, ένα Πρόεδρο Δημοκρατίας υπόδειγμα, ο οποίος όποτε χρειάζεται σβήνει τις φωτιές και πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις.

Στην Ιταλία ο Ματέο Σαλβίνι –νικητής των ευρωεκλογών– θεώρησε πως μπορεί να ανατρέψει τη συμμαχία με το Κίνημα των 5 Αστέρων (πρώτη κοινοβουλευτική δύναμη της Ιταλίας) και να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, προκειμένου να κερδίσει τις πρόωρες εκλογές και να γίνει αυτός πρωθυπουργός, υποσχόμενος ανυπακοή στις Βρυξέλλες.

Όμως, ως φαίνεται, υπολόγισε δίχως τον Πρόεδρο της Ιταλίας, τον Σέρτζιο Ματαρέλα, ο οποίος για μία ακόμη φορά ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Σε χρόνο ρεκόρ κάλεσε τις πολιτικές δυνάμεις να σκεφθούν τη λύση μίας νέας συμμαχικής κυβέρνησης με ευρεία πλειοψηφία, προκειμένου να μην υπάρχουν περαιτέρω παρενέργειες για την ιταλική οικονομία από μία πολιτική αστάθεια.

Επί της ουσίας, ο Ματαρέλα οδήγησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το Δημοκρατικό κόμμα (Κεντροαριστερά) να βάλει νερό στο κρασί του και να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ο Νικόλα Τζινγκαρέτι (Δημοκρατικό Κόμμα) και ο Λουίτζι Ντι Μάιο (Κίνημα 5 Αστέρων), προκειμένου να βρεθεί μία λύση που θα επιτρέπει στη νέα κυβέρνηση να έχει ορίζοντα μίας τριετίας με ισχυρή πλειοψηφία σε Κοινοβούλιο και Γερουσία.

Με αυτή του την κίνηση, ο Ματαρέλα αφενός μεν αδρανοποιεί τον Σαλβίνι, αφετέρου δε μετατρέπει το πρώτο τη τάξει κόμμα της χώρας (Κίνημα 5 Αστέρων) από ένα αντισυστημικό μόρφωμα που ξεκίνησε από τον Πέπε Γκρίλο ως κίνημα διαμαρτυρίας, όπου στις τάξεις του βρήκαν καταφύγιο πολίτες και πολιτικοί από όλα τα κόμματα, όπως επίσης και ουκ ολίγοι εξτρεμιστές, σε ένα υπεύθυνο κόμμα που πάνω από όλα βάζει την Ιταλία.

Στο τέλος της ημέρας (την ερχόμενη εβδομάδα) θα γνωρίζουμε εάν τα καταφέρει, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο Σέρτζιο Ματαρέλα για πολλοστή φορά κατά τη διάρκεια της θητείας του έδειξε το πώς πρέπει να σκέφτεται και να δρα ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας, μη ανεχόμενος μικροπολιτικά παιχνίδια.

Μήπως τελικά ήρθε η ώρα και η κυβέρνηση Μητσοτάκη να αναζητήσει για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον δικό της Ματαρέλα, που σε κρίσιμες περιόδους να μην κρύβεται;