Τα 4 «επετειακά» φάλτσα της κυρίας Προέδρου

Ο απόηχος των λαμπρών εορτασμών της 25ης Μαρτίου συνεχίζει να γεμίζει τις στήλες των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ, και όχι άδικα αφού το μήνυμα για τα 200 χρόνια της εξέγερσης των Ελλήνων που αποτίναξαν του οθωμανικό ζυγό έπειτα από 400 χρόνια σκλαβιάς έφτασε στα πέρατα του κόσμου.

Αυτό που, δυστυχώς, είχε πολλή… φαλτσαδούρα ήταν το μήνυμα που εκπέμφθηκε στο εσωτερικό, τουλάχιστον σε επίπεδο συμβολισμών και νοηματοδότησης. Ουδείς είχε την απαίτηση από τους έχοντες το γενικό πρόσταγμα των διήμερων εορταστικών εκδηλώσεων (σ.σ. και δεν αναφερόμαστε στην Επιτροπή της Γιάννας Αγγελοπούλου, που δεδομένων των υγειονομικών περιορισμών έκανε εξαιρετική δουλειά) να είναι… καλλίφωνοι στα καθήκοντά τους, όπως η σοπράνο Αναστασία Ζαννή που έψαλε τον Εθνικό Ύμνο κατά την τελετή έπαρσης της ελληνικής σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Χάθηκε όμως ο κόπος να ρωτήσουν και να μάθουν τι επιτάσσει αυτό το ρημάδι το πρωτόκολλο όταν είσαι ο αμφιτρύωνας στη μεγάλη γιορτή του (εθνικού) «σπιτικού» σου;

Από πού ν’ αρχίσουμε; Από το ότι το βράδυ της παραμονής της εθνικής επετείου κλήθηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο για δείπνο 40 νοματαίοι και δεν «χώρεσαν» στη λίστα των προσκεκλημένων αυτοί που έπρεπε να είναι παρόντες θεσμικά και τιμητικά; Δεν αποτελεί, για παράδειγμα, αιχμή προς το πρόσωπο της κυρίας Μαριάννας Βαρδινογιάννη η πρόσκλησή της στο επίσημο δείπνο, καθώς η προσφορά της στην κοινωνία και τα παιδιά αυτού του τόπου είναι πανθομολογούμενη.

Αλλά δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι υπήρξε πρόνοια για την ιδρύτρια και πρόεδρο του Σωματείου «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με Καρκίνο», έλαβαν επίσημη πρόσκληση οι υπουργοί που συνόδευαν τους ομολόγους τους που βρέθηκαν στη χώρα μας ως προσκεκλημένοι, παρακάθισε στο δείπνο ακόμη και ο συμπαθέστατος Νίκος Αλιάγας, την ώρα που έμειναν «στην απ’ έξω» οι τέσσερις πρώην πρωθυπουργοί (Σαμαράς, Παπανδρέου, Καραμανλής, Σημίτης).

Και καλά, τους παραπάνω ας δεχτούμε ότι τους έφαγε η… πολυκοσμία και ο συγχρωτισμός. Αλλά δεν βρέθηκε ούτε ένας επαΐων να επιμείνει ότι δείπνο για την επέτειο του 1821 δεν γίνεται χωρίς εκπρόσωπο της Εκκλησίας, που στα χρόνια που «τ’ έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» στάθηκε φάρος και συστρατιώτης στον αγώνα του Έθνους; Ακόμη κι αν δεν μπορούσε (ή αν αρνήθηκε, σύμφωνα με φήμες, λόγω ενόχλησής του με την εν γένει συμπεριφορά της ΠτΔ απέναντι στην Ορθοδοξία) να παρευρεθεί ο επικεφαλής της Ελλαδικής Εκκλησίας αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στο δείπνο, έπρεπε να γυρίσει ανάποδα ο κόσμος ώστε να μην αγνοηθεί προκλητικά όχι η Εκκλησία, αλλά ο ρόλος που της έχει αναγνωρίσει η ίδια η Ιστορία αναφορικά με τη συμβολή της στον ξεσηκωμό του Γένους. Υπό αυτό το πρίσμα η αστοχία είναι ασυγχώρητη.

Όσο ασυγχώρητο είναι φυσικά και το γεγονός ότι, την επόμενη ημέρα και κατά τη διάρκεια παρέλασης, μόνο ο πρίγκιπας Κάρολος σηκώθηκε από την καρέκλα του και απέδωσε τιμές στις ιστορικές σημαίες της Φιλικής Εταιρείας, του Ιερού Λόχου, του λαβάρου της Αγίας Λαύρας κ.ά. Προφανώς η Ελληνίδα Πρόεδρος, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, δεν το θεώρησε υποχρέωσή της και είπε να συνεχίσει το… κουβεντολόι.

Πιθανότατα είναι κι αυτό μια κίνηση στο γενικότερο πλαίσιο μιας πιο light Προεδρίας, που έχει υιοθετήσει από την αρχή της θητείας της η κα Σακελλαροπούλου: όταν πρόκειται για εθνικής υφής θέματα τα προσπερνάει τυπικά και μάλλον βαριεστημένα, σε αντίθεση με τα κοινωνικά ζητήματα που φροντίζει να τα αναδεικνύει ακόμη και στις πιο «άκυρες» περιστάσεις. Τρανό παράδειγμα η προσφώνησή της στο επίσημο δείπνο της Τετάρτης, όπου ανάμεσα στα μηνύματα της Επανάστασης φρόντισε να «στριμώξει» και τους… καημούς της για την κλιματική αλλαγή, τον διάλογο των πολιτισμών, την κατάχρηση εξουσίας – «δημόσιας και ιδιωτικής», όπως είπε χαρακτηριστικά, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Τελευταίο, αλλά έχει κι αυτό τη σημασία του: ποιος φαεινός εγκέφαλος είχε την έμπνευση να βάλει τον Παναγιώτη Πικραμμένο και τον Γιάννη Στουρνάρα να κάτσουν δίπλα-δίπλα με τον «συκοφάντη» τους για τη Novartis, Αλέξη Tσίπρα; Όχι τίποτα άλλο, για να τον πάρουν διοργανωτή σε γάμους και να έχουν εξασφαλισμένο ότι θα σκοτωθούν τα σόγια μεταξύ τους…