ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ: Ποιος θα πάρει το ρίσκο να τη νομοθετήσει;

Στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών της περασμένης Κυριακής, ο τοπικός άρχοντας που περισσότερο από κάθε άλλον ομόλογό του τράβηξε πάνω τους προβολείς είναι αναμφίβολα ο Αχιλλέας Μπέος.

Αυτό μάλιστα δεν συνέβη στο πλαίσιο μιας πολιτικής ανάλυσης για το πώς ο επανεκλεγής δήμαρχος του Βόλου ξανακέρδισε την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του παρά τις καταστροφές που υπέστη ο Βόλος από την πρόσφατη θεομηνία. Συνέβη επειδή ο Μπέος απασφάλισε και μπροστά σε πλήθος χειροκροτητών του επιτέθηκε σκαιότατα στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασσελάκη, επικαλούμενος την εκπεφρασμένη επιθυμία του τελευταίου να αποκτήσει παιδιά –και μάλιστα συγκεκριμένου φύλου– με τον σύντροφό του.

Στη λίστα με όσους καταδίκασαν τις ακραίες εκφράσεις Μπέου συγκαταλέγεται απερίφραστα η «Α» θεωρώντας ότι το δικαίωμα του κάθε Έλληνα να εκφράζει δίχως λογοκρισία την άποψή του δεν ταυτίζεται με το αδίκημα της εξύβρισης. Άλλωστε, για το τελευταίο ήδη παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη, ζητώντας να διενεργηθεί έρευνα σε βάρος του Αχιλλέα Μπέου με βάση τις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου, έστω κι αν οι πρώτες νομικές προσεγγίσεις θεωρούν ότι δεν πρόκειται να σταθεί η κατηγορία της παρακίνησης σε βία.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν ξεφύγουμε από την ποινική διάσταση των δηλώσεων Μπέου, η αλήθεια είναι ότι ο δήμαρχος Βόλου δεν εναντιώθηκε στο δικαίωμα του (κάθε) Κασσελάκη να έχει όποιον σεξουαλικό προσανατολισμό επιθυμεί, αλλά στο ενδεχόμενο να επιτραπεί σε ένα ομόφυλο ζευγάρι να υιοθετεί παιδιά και μάλιστα αυτό να διαφημίζεται από τον επικεφαλής του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας ως το νέο, το προοδευτικό και το κανονικό της οικογενειακής ζωής. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και πίσω από την αντίδραση Μπέου, αυτό ακριβώς γίνεται καιρό τώρα στην Ελλάδα: με την επίκληση την αυτονόητης προστασίας των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου προετοιμάζεται το έδαφος της επικράτησης ενός άκρατου δικαιωματισμού, στην προμετωπίδα του οποίου βρίσκεται η νομοθέτηση της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.

Οι πρόθυμοι να στηρίξουν την «μεταρρύθμιση» είναι πολλοί. Από επώνυμους δημοσιογράφους που πρωταγωνιστούν στα ΜΜΕ και θεωρούν κατεπείγουσα ανάγκη την ψήφιση από τη Βουλή και με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών ώστε «δύο άντρες ή δύο γυναίκες που είναι ζευγάρι να μπορούν να έχουν κοινή περιουσία, να νιώθουν ασφάλεια και βέβαια να έχουν παιδιά». Μέχρι πολιτικούς και δικαστές που επιμένουν δίχως όμως αποδείξεις ότι η ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει και είναι έτοιμη να αποδεχτεί αυτή τη νέα  συνθήκη. Προφανώς αυτό κύμα του δικαιωματισμού ενδέχεται να παρασύρει και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην αμφιλεγόμενη νομοθέτηση.

Μαθαίνουμε μάλιστα ότι αν τελικά η κυβέρνηση διαβεί τον Ρουβίκωνα, το σημείο-κλειδί της νομοπαρασκευής βρίσκεται στον επαναπροσδιορισμό της έννοιας του γάμου υπό την έννοια ότι αυτός πλέον θα νοείται είτε μεταξύ ετερόφυλων είτε μεταξύ ομόφυλων ατόμων. Για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια η πρόβλεψη θα περάσει κατά πληροφορίες στα μουγκά, δηλαδή δεν θα υπαγορεύεται από κάποιο άρθρο του νομοσχεδίου αλλά θα ισχύσει ως «παρελκόμενο» από τη βασική σχέση των συζύγων δικαίωμα ανεξαρτήτως του φύλου των μελών του έγγαμου ζευγαριού.

Είναι, άραγε, ικανοί τέτοιοι νομικοί ακροβατισμοί να εξασφαλίσουν το μείζον που είναι η ψυχική υγεία των παιδιών που θα υιοθετηθούν παραμερίζοντας το έλασσον που είναι η εξευρωπαϊσμένη… μοντερνιά ενός ομόφυλου ζευγαρίου; Όχι είναι απάντηση. Κι αυτό διότι είναι αριθμητικά πολύ μικρό και ως εκ τούτου απολύτως ανασφαλές το παγκόσμιο δείγμα των ομόφυλων ζευγαριών που έχουν υιοθετήσει παιδία, ώστε να γνωρίζουμε με επιστημονική εγκυρότητα πως θα επιδράσει στα συγκεκριμένα παιδία το να μεγαλώνουν σε τύπους οικογένειας που οι γονείς είναι του ιδίου φύλλου.

Υπό αυτό το πρίσμα, ποιος θα πάρει το ρίσκο να νομοθετήσει ή να ψηφίσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο; Η απάντηση θα αγνoείται όσα θα επιμένουμε να κοιτάμε τα δέντρα «Μπεος» και «Κασσελάκης» αγνοώντας το δάσος που είναι η προστασία των παιδικών ψυχών.

Και τελειώνοντας τα παραπάνω, προσπαθούμε ρίχνοντας ματιές στο μέλλον, να σχηματίσουμε την εικόνα παπάς της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας να συμμετέχει στον χορό του Ησαΐα δύο ανδρών ή δύο γυναικών.

Μάλλον οι κερδισμένοι θα είναι μόνο οι δήμαρχοι του πολιτικού γάμου…