Το μετέωρο βήμα της Ούρσουλα για τον «θρόνο» της Κομισιόν

Περισσότεροι από 425 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ψηφοφόροι θα κληθούν τον Ιούνιο να επιλέξουν δια της ψήφου ποιους θα στείλουν στο Ευρωκοινοβούλιο, ωστόσο σε αυτή την κούρσα δεν τρέχουν μόνο τα εθνικά κόμματα.

Τρέχουν και οι υποψήφιοι για τις θέσεις των επικεφαλής των κορυφαίων θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού από τον Ιούνιο ως τον Νοέμβριο λήγουν διαδοχικά οι θητείες των προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα, της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ.

Από τους τρείς, τα φώτα της δημοσιότητας έχει τραβήξει πάνω της η φον ντερ Λάιεν η οποία στις αρχές της εβδομάδας ανακοίνωσε την πρόθεσή της να συνεχίσει να… ζεσταίνει τον «θρόνο» της Κομισιόν για ακόμη μία πενταετία.

«Η Ευρώπη είναι το σπίτι μου (..) Σε αυτά τα πέντε χρόνια, δεν μεγάλωσε μόνο το πάθος μου για την Ευρώπη, αλλά ασφαλώς και η εμπειρία μου, σχετικά με το πόσα μπορεί να επιτύχει η Ευρώπη για τους ανθρώπους της», δήλωσε χαρακτηριστικά η 65χρονη Γερμανίδα πολιτικός κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας του οποίου είναι μέλος, δηλώνοντας παρούσα στο βιράζ να διαδεχτεί τον… εαυτό της.

Το παράδοξο ωστόσο είναι ότι ενώ η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν φαντάζει το αδιαφιλονίκητο φαβορί –ίσως και ελλείψει άλλου διεκδικητή– για τη θέση τη επικεφαλής της Κομισιόν, τα βήματα για την εκλογή της είναι μετέωρα εξαιτίας πολλών και διαφορετικών παραγόντων.

Ένας από αυτούς είναι καταρχάς ο μεγάλος αστερίσκος που συνοδεύει ακόμη και σήμερα τη «χρυσή» συμφωνία της Ε.Ε. με την Pfizer για τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού, η οποία λόγω του ύψους της, των εκατομμυρίων δόσεων που αγοράστηκαν, αλλά και των γραπτών μηνυμάτων που φέρεται να αντάλλαξε η πρόεδρος της Κομισιόν με τον CEO της Pfizer, Άλμπερτ Μπούρλα, πριν από τη συμφωνία, έχει για κάποιους την οσμή σκανδάλου.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι το δίλλημα της φον ντερ Λάιεν για το αν θα πρέπει να συνεχίσει να υπερασπίζεται την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (σ.σ. η δέσμευση των χωρών της Ε.Ε. να επιτύχουν κλιματική ουδετερότητα έως το 2050) ή να ακολουθήσει τις «επιταγές» του κόμματός στη Γερμανία που της ζητά –ελέω και της ανόδου της ακροδεξιάς στη Γηραιά Ήπειρο– να ενσωματώσει στο προεκλογικό αφήγημά της περισσότερες «παραγράφους» για τα ζητήματα της μετανάστευσης, της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας και της άμυνας.

Τελευταίος αλλά όχι ήσσονος σημασίας παράγοντας είναι η αριθμητική της κάλπης, καθώς μπορεί τα… κουκιά να μην βγαίνουν για την Ούρσουλα, αν έχουν στην επόμενη ευρωβουλή υπάρξει ισχυρή εκπροσώπηση των ακροδεξιών σχηματισμών. Για την ιστορία να θυμίζουμε ότι το 2019 χρειάστηκε να συμπράξουν το ΕΛΚ, οι Σοσιαλιστές και οι φιλελεύθεροι του «Renew» για να εκλεγεί με λίγες ψήφους διαφορά η φον ντερ Λάιεν.