Γιατί δικαιούνται άσυλο οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση για το θέμα της εκδόσεως ή μη των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που εισήλθαν με ελικόπτερο στην Ελλάδα, την επομένη της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος στη γειτονική χώρα ξετύλιξε προ μηνών ο ποινικολόγος Γεώργιος Λ. Παπαϊωάννου.

Δίχως να γνωρίζει τα όσα θα ακολουθούσαν περίπου 6 μήνες αργότερα (σ.σ. την έφεση που άσκησε ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, Αντώνης Λιόγας, κατά των δύο αποφάσεων του Συμβουλίου Εφετών που έκριναν ότι δεν πρέπει να εκδοθούν οι 5 από τους συνολικά 8 Τούρκους αξιωματικούς), ο έγκριτος δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω ανέλυσε το νομικό σκέλος του ζητήματος.

Ας δούμε τι έγραφε τότε (σ.σ. το άρθρο του είχε δημοσιεύσει τότε η εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ») ο κ. Παπαϊωάννου:

«Αν ανατρέξει ο ενδιαφερόμενος για να προσδιορίσει την έννοια του πολιτικά διωκόμενου και κατ’ ακολουθίαν δικαιουμένου παροχής άσυλου, θα το εντοπίσει στο ΠΔ 114 ΦΕΚ Α195/22.11.10, όπου σαφώς γίνεται διάκριση μεταξύ του πολιτικού εγκλήματος και του κοινού τοιούτου. Τουτέστιν, στο μεν πρώτο ο επιδιωκόμενος σκοπός του δράστη είναι η ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως, ως εν προκειμένω, του δε δευτέρου η τέλεσις ποινικώς κολασίμων πράξεων (κλοπές, ληστείες και άλλα εγκλήματα τού κοινού Ποινικού Δικαίου).

»Το ότι τυγχάνουν, οι περί ων ο λόγος στρατιωτικοί, προστασίας του πολιτικού πρόσφυγα τούτο ερείδεται στην Συνθήκη της Γενεύης, στην οποία έχει προσχωρήσει η χώρα μας, και αποτελεί εσωτερικό δίκαιο βάσει του άρθρου 28 του Συντάγματος και του εν συνεχεία εκδοθέντος ΠΔ 114/2010. Άρα, το μοναδικό κριτήριο περί της εκδόσεως των εν λόγω στρατιωτικών θα πρέπει να είναι οι Διεθνείς Συμβάσεις και η ελληνική νομοθεσία και όχι οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα.

»Σε αντίθετη περίπτωση, παραβλεπομένου του ως άνω κριτηρίου, οι δε υπό έκδοση θα τύχουν “εξαιρετικής” μεταχειρίσεως, η δε πραγματοποιηθησόμενη έκδοσή των θα αποτελέσει για την Ελλάδα διεθνές έγκλημα.

»Ασκώντας εξ άλλου νόμιμη κριτική επί της εκδοθείσης καταδικαστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρουπόλεως διά της οποίας επεβλήθη ποινή φυλακίσεως δύο μηνών με αναστολή, επιθυμώ να τονίσω εκ προοιμίου ότι η εν λόγω απόφαση είναι εσφαλμένη, διότι δεν υφίσταται το αδίκημα της παρανόμου εισόδου εις την χώραν για το οποίον κατεδικάσθησαν οι οκτώ στρατιωτικοί ως αποδεικνύεται εκ των εν συνεχεία αναφερομένων.

»Ως προκύπτει εκ του κειμένου του άρθρου 8 του Ν. 4332/2015 ως τούτο αντικατέστησε τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 3 του Ν. 4251/2014 περί αλλοδαπών αναντίρρητα τυγχάνουν τα εξής: ότι η είσοδος ατόμων εις την Ελληνικήν επικράτειαν από τρίτες χώρες απαγορεύεται αν πραγματοποιείται εκτός των οριζομένων και ελεγχόμενων σημείων της Ελληνικής επικράτειας, δηλαδή λιμένων, αερολιμένων και μεθοριακών σταθμών, όπου υπάρχει ή κρατική κυριαρχία, στο πλαίσιο της οποίας ελέγχονται οι εισερχόμενοι και εξερχόμενοι της χώρας αλλοδαποί, σε αντίθεση με τους επιχειρούντες να εισέλθουν εις την χώρα από άλλα σημεία των συνόρων μη ελεγχόμενα.

»Εν προκειμένω, εφ’ όσον το τουρκικό ελικόπτερο εζήτησε και έλαβε άδεια προσγειώσεως στο ελεγχόμενο αεροδρόμιο Αλεξανδρουπόλεως, νομίμως εισήλθον εις την χώραν οι οκτώ πραξικοπηματίες και δεν εστοιχειοθετείτο το έγκλημα δι’ ο παρεπέφθησαν και κατεδικάσθησαν, δηλαδή της παράνομης εισόδου εις την χώρα.

»Η καταδίκη αυτή είναι μία πρόκληση για την νέα κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η οποία καλείται να διατάξει την άσκηση του ενδίκου μέσου της εφέσεως κατά της σχετικής καταδικαστικής αποφάσεως, αποδεικνύοντας την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας έναντι της εκτελεστικής, την οποία έχει ορκισθεί να υπηρετεί.

»Τελειώνοντας, θέλω να τονίζω την ανακολουθία της υπερασπίσεως των “οκτώ”, ότι δεν ενέχονται στο πραξικόπημα αλλά παράλληλα ζητούν την χορήγηση πολιτικού ασύλου ες αυτούς, αντίφαση η οποία όμως δεν μεταβάλλει την νομικήν φύσην της υποθέσεως».