Ο βασιλιάς Αλβέρτος ΙΙ αποχαιρέτησε τον θρόνο του Βελγίου
Σε μία τελετή με κάθε επισημότητα στο παλάτι των Βρυξελλών, η οποία μεταδόθηκε απευθείας από την τηλεόραση, ο 79χρονος μονάχης υπέγραψε την πράξη παραίτησης. Θα ακολουθήσει η ορκωμοσία του 53χρονου γιου του, που θα γίνει ο έβδομος βασιλιάς του Βελγίου.
Απευθυνόμενος στους πολιτικούς που ήταν παρόντες είπε «η τελευταία συμβουλή μου είναι: να εργάζεστε αδιάκοπα για τη συνοχή του Βελγίου».
Με φωνή σπασμένη από τη συγκίνηση, ο Αλβέρτος Β’ εξέπληξε το ακροατήριο χρησιμοποιώντας έναν οικείο γαλλο-αγγλικό τρόπο για να εκφράσει την αγάπη του προς τη σύζυγό του Πάολα: «Απλώς ευχαριστώ και ένα μεγάλο φιλί!» («simplement merci et un gros kiss!»). Καθισμένη λίγα μέτρα μακριά, η τελευταία σκούπισε ένα δάκρυ.
«Η χώρα εκσυγχρονίζεται και αυτό με χαροποιεί», είπε ο Αλβέρτος που ζήτησε να διατηρηθεί η συνοχή του έθνους των 6 εκατ. Φλαμανδών και των 4,5 εκατ. γαλλόφωνων. Ο απερχόμενος βασιλιάς είχε γνωστοποιήσει τα σχέδια του πριν από τρεις εβδομάδες, με αποτέλεσμα να υπάρχει λίγος χρόνος για την οργάνωση της εκδήλωσης, από την οποία έλειπαν ξένοι εστεμμένοι.
Ο νέος βασιλιάς θα μπει γρήγορα στα δύσκολα. Τον Ιούνιο του 2014 διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές. Στις προηγούμενες, το 2010, απαιτήθηκε χρόνος ρεκόρ- 541 ημέρες- για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, εν μέσω φωνών για μεγαλύτερη αυτονομία από τις διαφορετικές κοινότητες της ώρας.
Αν και ο πατέρας του είχε αποφύγει την εμπλοκή με τα πολιτικά ζητήματα όσο περισσότερο μπορούσε, σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Φίλιππος είναι «ένα πολύ καλά προετοιμασμένο πρόσωπο, που γνωρίζει πολύ καλά την πολιτική του Βελγίου και της Ευρώπης», σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Στην τηλεοπτική του ομιλία, ο Αλβέρτος ΙΙ ζήτησε από τους Βέλγους να περιβάλλουν με εμπιστοσύνη και να στηρίξουν τον μελλοντικό βασιλιά και τη μελλοντική βασίλισσα, Ματθίλδη. «Είναι ένα καλό ζευγάρι στην υπηρεσία της χώρας μας και απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη μου», είπε. Ο βασιλιάς, του οποίου η θητεία σημαδεύτηκε από δύο μεγάλες πολιτικές κρίσεις, αναγνώρισε ότι το Βέλγιο «δεν είναι πάντα εύκολο να κυβερνηθεί».