Μονά ζυγά κερδισμένος

Να κερδίσει χρόνο μέχρι να τακτοποιήσει τα εσωκομματικά του κέρδισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος μέσω μιας σκληρής διαπραγμάτευσης με τον Αντώνη Σαμαρά. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος του 3-4% εξασφάλισε ισχυρή παρουσία στην νέα κυβέρνηση και μάλιστα σε καίριες θέσεις.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Τη δυναμική της Ελιάς και όχι του ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Παρά τις βαριές απώλειες στην κάλπη, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, άγνωστο πώς, κατάφερε να πατήσει πόδι με πράσινα στελέχη σε σημαντικά υπουργεία με μόνη παραχώρηση το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης που πλέον άλλαξε χρώμα. Ακόμα και εκει όμως το δεξί χέρι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Πάρις Κουκουλόπουλος είναι έτοιμος να παίξει παιχνίδι υπέρ του κόμματός του σε έναν τομέα που παραδοσιακά το κίνημα είχε πέρασμα.

Το μεγαλύτερο «κόλπο» όλων ήταν η τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου στο υπουργείο Παιδείας. Όχι τόσο για την ανάληψη του υπουργείου αλλά για τους όρους κάτω από τους οποίους αυτό έγινε. Και όλα φάνηκαν την Πέμπτη όταν χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού για να μαζέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος ζητούσε απολύσεις. Ο νέος υπουργός Παιδείας είχε δεχθεί διαβεβαιώσεις πως αυτό δεν θα προχωρούσε. Όπερ και εγένετο!

Με πολύ προσεκτικές τοποθετήσεις ο Ευ. Βενιζέλος κατάφερε να έχει τον έλεγχο από το ΕΣΠΑ (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος) μέχρι και τα φάρμακα μέσω του Λεωνίδα Γρηγοράκου. Και επιπλέον να τοποθετήσει στελέχη σε σημαντικές θέσεις ικανοποιώντας και το κομματικό ακροατήριο.

Κύριο επιχείρημα ήταν πως το κόμμα του σηκώνει δυσανάλογο βάρος της κυβερνητικής πολιτικής. Και αυτό έπρεπε να διορθωθεί. Αν για παράδειγμα ο Ανδρέας Λοβέρδος καταφέρει να ικανοποιήσει αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας, τα οφέλη για την Χαριλάου Τρικούπη θα είναι τεράστια μιας και πρόκειται για πολυάριθμη κοινότητα στην οποία έχει επενδύσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πάρις Κουκουλόπουλος πάλι με την ιδιότητα του αναπληρωτή υπουργού δύναται να αλλάξει την εικόνα έστω και στο ελάχιστο.

Δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός πως το ΠΑΣΟΚ ελέγχει τον τομέα της Ενέργειας (Γιάννης Μανιάτης), την Εξωτερική πολιτική (με την παρουσία του ίδιου του προέδρου του) αλλά και τις Υποδομές (Μιχάλης Χρυσοχοΐδης), φυσικά και την Οικονομία ακόμα και με τον ίδιο τον υπουργό ο οποίος ναι μεν είναι επιλογή του πρωθυπουργού αλλά δεν είναι μυστικό πως πρόκειται για συνεργάτη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.

Το παζλ συμπληρώνει η Αντζελα Γκερέκου (υπουργείο Πολιτισμού) και ο Βασίλης Κεγκέρογλου (υπουργείο Εργασίας όπου το βάρος όμως σηκώνει ο Γιάννης Βρούτσης).

Αντιδράσεις…

Η συμφωνία που έκλεισε το Μέγαρο Μαξίμου με τον κυβερνητικό του εταίρο όπως ήταν φυσικό προκάλεσε αντιδράσεις αλλά και ερωτήματα. Δεν είναι δε λίγα τα γαλάζια στελέχη που έκαναν λόγο για ακατανόητη υποχώρηση του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στα αιτήματα του Ευάγγελου Βενιζέλου.

«Πάλι καλά που κατάφερε να μείνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ» ήταν το καυστικό σχόλιο βουλευτή το όνομα του οποίου έπαιζε για υπουργοποίηση.

Ιδιαιτέρως ενόχλησε η υπουργοποίηση της Αντζελας Γκερέκου και αυτό καθώς κανένα γαλάζιο στέλεχος που απέτυχε στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είχε την ίδια τύχη! Έτσι χρεώνουν στον πρωθυπουργό ότι έκανε εξαίρεση για να ικανοποιήσει την εκλεκτή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

«Αλλοι σήκωσαν το βάρος και τώρα το ανύπαρκτο ΠΑΣΟΚ ντυμένο Ελιά διεκδικεί την διακυβέρνηση και τα κέρδη» σχολίαζε από την πλευρά του βουλευτής της επαρχίας που είδε «ανταγωνιστή» του να παίρνει το πράσινο φως. Από τις δημόσιες δηλώσεις ξεχωρίζει εκείνη του Νικήτα Κακλαμάνη ο οποίος επεσήμανε το γεγονός πως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκαν σε υπουργεία κλειδιά, που μοιράζουν τα λεφτά.

Παίζοντας με τον χρόνο

Πίσω στο πράσινο στρατόπεδο, η εκτίμηση που υπάρχει στο περιβάλλον του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι πως πλέον το κόμμα έχει αναδειχθεί σε κρίσιμο πυλώνα για την συνέχεια της κυβέρνησης Σαμαρά.

Άλλωστε τώρα αύξησε τα μερίδια του στην πίττα της εξουσίας που διαχειρίζεται και μαζί με αυτή τη δυνατότητα να βάλει ένα μεγαλύτερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ στην άσκηση της διακυβέρνησης.

Βέβαια όλα αυτά δεν απαλλάσσουν τον πρόεδρο του κόμματος από το άγχος της επόμενης μέρας.

Πόσο δε που αυτή την στιγμή κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως το επικείμενο συνέδριο θα γίνει πριν ή μετά τις εκλογές. Και με σημαντικά στελέχη να είναι απασχολημένα στην διοίκηση, είναι δύσκολο παράλληλα να τρέχουν εσωκομματική εκστρατεία. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως και ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει πλέον ενισχύσει το προφίλ του απέναντι στους συντρόφους του δείχνοντας πως παίζει για την πράσινη ομάδα και όχι για την προσωπική επιβίωση. Και το κυριότερο, δέσμευσε κάποιους επίδοξους δελφίνους βάζοντας ή κρατώντας τους στην κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσει και το εσωκομματικό τοπίο καθώς αρκετοί παραμένουν απέξω, προσωρινά αποδυναμωμένοι αλλά… με ερείσματα στην βάση του κόμματος.

Πρόβλημα για τον κ. Βενιζέλο θα είναι και οι διάσπαρτοι αντάρτες βουλευτές, που δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο να ταυτιστούν με μία κυβέρνηση, αποτέλεσμα διασταύρωσης μεταξύ νεοφιλελεύθερων συνταγών και λαϊκής δεξιάς.

Μεγαλύτερο πρόβλημα για τον κ. Βενιζέλο θα είναι αυτή καθαυτή η πολιτική που θα κληθεί να εφαρμόσει τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση. Τα άγρια μέτρα που απαιτεί το ΔΝΤ, η αφόρητη πίεση του Σόιμπλε για τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» και πιθανά μέτρια αποτελέσματα στις συζητήσεις για την ελάφρυνση του χρέους, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα ικανό να διαλύσει και την τελευταία ελπίδα για ανάκαμψη – όσο κι αν αυτή η ελπίδα είναι υποχρεωμένη να δικαιώσει όσους πιστεύουν ότι όντως πεθαίνει τελευταία.