Πρωτοποριακή απόφαση του δικαστηρίου
Να μην απομακρυνθούν από την πατρική στέγη και φροντίδα του διαζευγμένου πατέρα τους, αποφάσισε για τρία ανήλικα αδελφάκια το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, που κλήθηκε να αποφασίσει ποιος από τους δύο γονείς θα αναλάβει την επιμέλεια τους.
Σε μια σπουδαία και ασυνήθιστη απόφαση για τα ελληνικά δεδομένα καθώς στην συντριπτική πλειοψηφία οι αποφάσεις των δικαστηρίων γέρνουν υπέρ της μητρικής επιμέλειας, ο δικαστής σκύβει με παιδοκεντρικό βλέμμα πάνω από την ιστορία της οικογένειας από την συμπρωτεύουσα, και παράλληλα υμνεί τον πολιτισμό που πρέπει να διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις ακόμα και μετά τη διάρρηξη τους. Το δικαστήριο αν και αποφασίζει για το αληθινό συμφέρον των ανηλίκων να παραμείνουν τα παιδάκια στην φροντίδα του πατέρα τους, ωστόσο δεν ακυρώνει την μητρική παρουσία την οποία μάλιστα εγκωμιάζει για την αγάπη και τη στοργή που τρέφει για τα παιδιά της.
“Η μητέρα εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη. Παρά την αναμφισβήτητη αγάπη της για τα ανήλικα τέκνα της, βρίσκεται, κυρίως λόγω της επαγγελματικής της απασχόλησης, σε αντικειμενική αδυναμία να ασχοληθεί με την επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων. Αποδείχθηκε ότι ο πατέρας έχει ανταποκριθεί επάξια στο λειτουργικό καθήκον της επιμέλειας. Έχει αναπτυχθεί μεταξύ αυτού και των ανηλίκων, έντονος ψυχικός δεσμός και σταθερότητα, ενώ πρέπει να επισημανθεί ότι τα ανήλικα διατηρούν άριστες σχέσεις με τη μητέρα τους, με την οποία επικοινωνούν ακωλύτως τόσο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, οπότε επιθυμούν, αλλά και διαμένουν μαζί της στην οικία της όλα τα Σαββατοκύριακα του μήνα από την Παρασκευή το απόγευμα μέχρι το βράδυ της Κυριακής. Το αληθινό συμφέρον των ανηλίκων επιβάλλει να μην απομακρυνθούν αυτά από την οικογενειακή τους στέγη και να αποφευχθούν οι δυσμενείς συνέπειες από τη μεταβολή του κοινωνικού και φιλικού περιβάλλοντος”.
Στη Δικαιοσύνη είχε προσφύγει με αγωγή του ο πατέρας, ζητώντας να ανατεθεί σ’ αυτόν αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας των τριών παιδιών του ηλικίας 11, 9 και 7 ετών αντίστοιχα, γιατί αυτό επιβάλλει το συμφέρον των ανηλίκων μετά το χωρισμό του με την μητέρα τους.
Ο πατέρας κατά την απόφαση “είναι φιλόστοργος άξιος και ικανός να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα ανήλικα τέκνα του και να συμβάλει θετικά και υπεύθυνα στην ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. Έχει δημιουργήσει ένα ομαλό ηθικό οικογενειακό περιβάλλον το οποίο παρέχει όλα τα εχέγγυα για την περαιτέρω σωστή ψυχοσωματική και ψυχοδιανοητική ανάπτυξη των ανήλικων αγοριών του. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας και μπορεί να προσαρμόζει το ωράριο του στις ανάγκες των παιδιών του”. Μάλιστα ο δικαστής δεν παρέλειψε να εξάρει την συμπεριφορά του και μετά τον χωρισμό, όπου παρ’ την πικρία που είχε από την μητέρα των παιδιών που τον εγκατέλειψε δεν άφησε τον θυμό του να επηρεάσει την σχέση της με τα ανήλικα, τα οποία τα προέτρεπε να την επισκέπτονται και να αποκτήσουν μαζί της άριστες σχέσεις.
Χαρακτηριστικά στην απόφαση επισημαίνεται ότι “ο πατέρας μετά την εγκατάλειψη του, έδειξε σωφροσύνη νηφαλιότητα χάριν των παιδιών τους για να μην επιδεινωθεί η κλονισμένη, λόγω της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης των γονέων τους, ψυχική και συναισθηματική ισορροπία τους”.