Από μικρό (Κωστάκη) κι από τρελό (Μπιέλσα)

Σε μία νέα κυβέρνηση που από τις πρώτες ώρες της διακυβέρνησης επεδίωξε να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα –και σε πολύ μεγάλο βαθμό δείχνει συνεπής με αυτό– ήταν νομοτελειακό ότι δεν θα λειτουργούσαν όλα τα γρανάζια το ίδιο συντονισμένα.

Αργά ή γρήγορα θα έρχονταν και παραφωνίες, τώρα ή αργότερα κάποιος θα διολίσθαινε σε απρεπείς μικρομεγαλισμούς. Στην τελευταία κατηγορία συγκαταλέγεται ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών, Κώστας Α. Καραμανλής, ο οποίος σε προ ημερών ραδιοφωνική συνέντευξή του χαρακτήρισε «απόβρασμα» της κοινωνίας όποιον μπαίνει χωρίς εισιτήριο στο Μετρό!

Δεν χρειάζεται να διαβάσει κάποιος τα σχόλια των χρηστών στα social media που έχουν περιλάβει τον Σερραίο βουλευτή, για να αντιληφθεί το μέγεθος της απόλυτα κατακριτέας και οπωσδήποτε αχρείαστης εξύβρισης.

Καλοδεχούμενη και η… μεταμέλεια του υπουργού (σ.σ. τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε ακούσει και πολλές συγγνώμες) μέσω μίας σχετικής ανάρτησής του στο facebook, αλλά ας μας επιτρέψει ο κ. Καραμανλής να μην αρκεστούμε σε αυτήν. Κι αυτό για δύο λόγους: αφενός διότι η λέξη που χρησιμοποίησε ο κύριος υπουργός δεν ήταν σαρδάμ για να του ξεφύγει –όπως υποστήριξε– εν τη ρύμη του λόγου, αφετέρου διότι καταδεικνύει παντελή έλλειψη αντίληψης των αιτιών που μπορεί να οδηγεί έναν πολίτη στο να μην καταβάλει το αντίτιμο του €1,40 για μία απλή μετακίνηση με τα ΜΜΕ.

Έστω κι έτσι, το «παραστράτημα» Καραμανλή μάς έφερε στη μνήμη μια περσινή ποδοσφαιρική και άκρως… διδακτική ιστορία. Το καλοκαίρι του 2018 οι δρόμοι της ιστορικής Λιντς Γιουνάιτεντ έσμιξαν με αυτούς του «Τρελού» (σ.σ.: «El Loco» είναι το παρατσούκλι του) Αργεντινού προπονητή, Μαρσέλο Μπιέλσα.

Δεν είχαν περάσει παρά μόνο λίγες ημέρες από τον ερχομό του στο «Νησί», και ο 63χρονος προπονητής έγινε για ακόμη μία φορά πρωτοσέλιδο. Αυτήν τη φόρα όχι για τις παράξενες τακτικές του ή τον σε βαθμό παρεξήγησης ανοιχτό χαρακτήρα του, αλλά για λόγους εξωαγωνιστικούς.

Μία έρευνα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, με κριτήριο τον μέσο μισθό στη Βρετανία, ένας φίλαθλος απαιτείται να εργάζεται περίπου 3 ώρες την ημέρα προκειμένου να μπορέσει να αγοράσει ένα εισιτήριο για να δει την ομάδα του.

Αυτό ήταν αρκετό για τον τρελοαργεντίνο: μάζεψε μια μέρα τούς καλά αμειβόμενους παίκτες του και, αντί προπόνησης, τους έβαλε να μαζεύουν τα σκουπίδια από το προπονητικό κέντρο της Λιντς επί τρεις ώρες. Ο λόγος; Να τους κάνει να νιώσουν έστω και για λίγο πώς είναι να δουλεύεις σκληρά επί ώρες για να δεις κάποιους να κλωτσούν ένα τόπι.

Θα έμοιαζε λαϊκιστικό να απαιτούσε ο (κάθε) πρωθυπουργός από τους εκάστοτε υπουργούς του να κυκλοφορούν με το μετρό για να καταλάβουν πώς είναι να στριμώχνεσαι κάθε πρωί για να πας στη δουλειά σου.

Θα είχε όμως και μεγάλο ενδιαφέρον αυτοί, οι προηγούμενοι ή οι επόμενοι υπουργοί, να προσπαθούσαν να βγάλουν τα έξοδα του μήνα με τον βασικό μισθό, να δοκίμαζαν να ανοίξουν μια επιχείρηση και να τους ζητούνται 30 δικαιολογητικά, να περίμεναν στα επείγοντα ενός δημόσιου νοσοκομείου να εξυπηρετηθούν με σειρά προτεραιότητας μετά από 3-4 ώρες.

Αν συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα έβλεπαν με άλλο μάτι την άσκηση και την παραγωγή πολιτικού έργου. Ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι δεν θα τους ξέφευγαν απρέπειες έστω κι εν τη ρύμη του λόγου τους…