Από τον Γερούν στον Χανκς, μια ταβέρνα δρόμος

Συμπληρώνεται σχεδόν το πρώτο εικοσαήμερο του 2020 και περίπου τα ίδια θέματα που κυριαρχούσαν στη δημοσιογραφική ατζέντα όταν αποχαιρετούσαμε το 2019, συνεχίζουν και σήμερα να απασχολούν την εγχώρια ειδησεογραφία.

Με εξαίρεση το θερμό μέτωπο που άνοιξε ο «θείος Σαμ» στο Ιράν με τη δολοφονία του στρατηγού Σουλεϊμανί αλλά και την αποκάλυψη του μεγάλου μητσοτακικού μυστικού που τελικά έκρυβε το όνομα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου ως επόμενης Προέδρου της Δημοκρατίας, όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν ίδια κι απαράλλαχτα: ο «σουλτάνος» της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, επιμένει στους λεονταρισμούς του και οι κατ΄ όνομα σύμμαχοι αποφασίζουν για την επόμενη ημέρα στη γειτονία μας χωρίς εμάς, ενώ η καταγγελλόμενη σκευωρία της Novartis επανήλθε στην… κανονικότητά της με την πρώην εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Ράικου να «μαρτυράει» στα μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής τα… ανδραγαθήματα του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.

Έτσι, ως αλλαγή στα τετριμμένα, είπαμε σήμερα να ασχοληθούμε έστω και ετεροχρονισμένα με έναν από σπόντα Έλληνα, τον Τομ Χανκς, που ως γνωστόν πολιτογραφήθηκε τιμητικά «συμπατριώτης» μας μερικά εικοσιτετράωρα πριν από την έλευση ταπό την Πρωτοχρονιά. Μάλιστα, ως Έλληνας μίλησε για τη νέα «πατρίδα» του ο Χολιγουντιανός σταρ κατά την τελετή απονομής των 77ων Χρυσών Σφαιρών, στο περιθώριο των οποίων τιμήθηκε για την προσφορά του στον κινηματογράφο. «Η Ελλάδα είναι ένα “καταφύγιο”», είπε ο Χανκς, υπογραμμίζοντας ότι έχει πάει στα πιο όμορφα μέρη του κόσμου, αλλά «κανένα δεν ξεπερνά την Ελλάδα. Η γη, ο ουρανός, το νερό. Είναι καλά για την ψυχή σου. Είναι μέρος που σε γιατρεύει. Ιδίως αν βάλεις τον εαυτό σου σε αυτό το φανταστικό, το πραγματικά φανταστικό, πρόγραμμα να κοιμάσαι έως το μεσημέρι, να ξενυχτάς έως τις 3 το πρωί, συζητώντας σε μια ταβέρνα. Είναι η καλύτερη ζωή που μπορεί να έχει κάποιος».

Την αγάπη του για την Ελλάδα δεν την έκρυψε ποτέ ο 62χρονος ηθοποιός  και ελάχιστη σημασία έχει αν αυτή η αγάπη είναι… πλαγιοδάνειο από την ελληνικής καταγωγής σύζυγό του. Απλώς αυτός ο ολίγον φολκλόρ και με αρκετή δόση χιουμοριστικής υπερβολής ύμνος για την Ελλάδα γέννησε στο παρελθόν πολλούς «κακοθελητές». Δεν πάει πολύς καιρός που ο άλλοτε πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, υποστήριξε ότι πριν από την κρίση της Ευρωζώνης οι νότιες χώρες σπαταλούσαν χρήματα σε «ποτά και γυναίκες».

Προφανώς και δεν ήταν αλήθεια. Όπως δεν είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες κοιμόμαστε έως το μεσημέρι και μετά ξενυχτάμε έως τα ξημερώματα συζητώντας σε μια ταβέρνα. Δεν έφυγαν 500.000 νέα  μυαλά από την Ελλάδα γιατί οι ταβέρνες μας δεν είναι… αναπαυτικές, ούτε επειδή βαρέθηκαν την «κανονικότητα» που αναγγέλθηκε ως… ονείρωξη με το ονομαστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018 και μας χτυπά εντονότερα την πόρτα από τον Ιούλιο του 2019.

Έφυγαν γιατί, όπως συχνά-πυκνά επισημαίνει ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, ο δρόμος ήταν και παραμένει (λιγότερο ίσως) ανηφορικός. Με κόκκινα δάνεια, με καλπάζουσα μακροχρόνια ανεργία, με δημογραφική επιδείνωση.

Οπότε, μέχρι να καταφέρουμε να γίνουμε αυτό που ζει τα καλοκαίρια στην Αντίπαρο ο… Θωμάς (Χανκς), θα αρκεστούμε να τον βλέπουμε σε κάνα σινεμαδάκι, παρέα με πασατέμπο.

Διότι η ταβέρνα παραμένει ακριβό σπορ για πολλές ελληνικές οικογένειες…