Από τους… φραπέδες στο κατώφλι της Βουλής

Χρειάστηκε να περιμένει κάτι περισσότερο από 20 χρόνια, να βιώσει τη δημόσια διαπόμπευση πολλές (σ.σ. λόγω του εκρηκτικού χαρακτήρα του), να δει τα μαλλιά του να… ασπρίζουν, μέχρι να δικαιωθεί – τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων.

Ρεπορτάζ: Κώστας Παπαδόπουλος

Ο λόγος για τον Βασίλη Λεβέντη, μία από τις πιο cult πολιτικές φυσιογνωμίες του τόπου, που σήμερα όμως «φλερτάρει» με την είσοδό του στη Βουλή. Τα… μηνύματα, άλλωστε, είχαν έρθει από νωρίς. Στις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η Ένωση Κεντρώων έλαβε στην κάλπη ποσοστό της τάξεως του 1,8%, ενώ σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ξεπέρασε τόσο το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. του Γιώργου Παπανδρέου, όσο και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου πίσω, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Β. Λεβέντης μπήκε στα σπίτια των Ελλήνων μέσω του –σχεδόν μηδενικής τηλεθέασης– Καναλιού 67 που ίδρυσε ο ίδιος. Με την ιδιωτική τηλεόραση να βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, ο μαχητικός πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων απέκτησε πολλούς φανατικούς μεταμεσονύκτιους τηλεθεατές. Οι λίγοι μεγαλύτεροι θα θυμούνται παρέες να μαζεύονται σε σπίτια, να παραγγέλλουν μπύρες και πίτσες ή σουβλάκια, ξεχνώντας τα προβλήματά τους και κάνοντας πιο ευχάριστη την καθημερινότητά τους με τις ατάκες του κ. Λεβέντη.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον πρόεδρο, έχοντας σχεδόν πάντα δίπλα του on air ένα ποτήρι με καφέ φραπέ, να… εκρήγνυται όταν αναφέρονταν σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ – ιδιαίτερα δε στους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Ανδρέα Παπανδρέου; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Β. Λεβέντη να στέλνει στον… διάολο πολιτικούς αντιπάλους του, χτυπώντας λυσσαλέα το χέρι στο τραπέζι και όντας κατακόκκινος από τα νεύρα;

Ξεκίνημα από το ΠΑΣΟΚ
Γεννημένος το 1951 στη Μεσσήνη από πολύτεκνη οικογένεια, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων ολοκλήρωσε στον Πειραιά τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση (το δημοτικό και το εξατάξιο γυμνάσιο). Το 1969 εισήλθε τέταρτος στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών, ολοκλήρωσε τις σπουδές του με άριστα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο της Γερμανίας. Δραστήριος πολιτικά από την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα, κατείχε πολύγραφο και με ομάδα συμφοιτητών του διένειμε προκηρύξεις, καλώντας τους Αθηναίους σε εξέγερση ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Η πρώτη ουσιαστική όμως επαφή του Βασίλη Λεβέντη με την πολιτική έγινε το 1975 όταν, ως συνεργάτης του πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου, Κυπριανού Μπίρη, συνέβαλε στη σύνταξη των άρθρων 21 και 24 του Συντάγματος και στη δημιουργία του προγράμματος ΔΕΠΟΣ.

Ελάχιστοι γνωρίζουν πως είναι ιδρυτικό μέλος –και μετέπειτα υποψήφιος βουλευτής– του ΠΑΣΟΚ, αν και μετά το 1981 εκδήλωσε έντονες διαφωνίες και αποχώρησε. Το 1984 ίδρυσε το πρώτο οικολογικό κόμμα στην Ελλάδα με το όνομα «Ελεύθεροι», εμπνευσμένος από το ομώνυμο οικολογικό κόμμα της Γερμανίας, όπου και είχε κάνει τα προηγούμενα χρόνια το μεταπτυχιακό του. Το… μακρινό και «βρώμικο» 1989 μετείχε ως υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στη Β΄ Αθήνας, όμως με 5.212 σταυρούς προτίμησης κατατάχθηκε μόλις 29ος ανάμεσα σε 31 υποψήφιους και δεν εκλέχτηκε. Δεν το έβαλε κάτω και το 1992 πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος «Ένωση Κεντρώων και Οικολόγων». Η Ένωση Κεντρώων συμμετέχει σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις για το Κοινοβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο από το 1993, αν και τα ποσοστά της είναι ασήμαντα – με εξαίρεση αυτά του Ιανουαρίου 2015.

Τον… αγάπησαν ξαφνικά
Για τους περισσότερους ο Β. Λεβέντης είναι ένας γραφικός της πολιτικής, μίας ψήφος διαμαρτυρίας, ένας τύπος που έπινε φραπέ και έστελνε… «καρκίνο στις οικογένειες του Μητσοτάκη και του Παπανδρέου». Κι όμως, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων είναι ένας αυθεντικός «εραστής» της πολιτικής, με αρθρωμένο λόγο και σωστά ελληνικά (σ.σ. όταν δεν γίνεται… κατακόκκινος από αυτά που ακούει), με μετριοπαθείς ιδεολογικές απόψεις και κοινή λογική στη ρητορική του. Πολλά μπορεί να του καταλογίσει κανείς, όμως σε όλες του τις πολιτικές εκτιμήσεις (σ.σ. δυσοίωνες για τη χώρα) –δυστυχώς– έχει πέσει μέσα.

Το εάν θα βρίσκεται στην επόμενη Βουλή δεν το ξέρει κανείς. Η «προεδράρα» όμως της δεκαετίας του ’90 φαντάζει σήμερα ως τέρας λογικής, σε σχέση με πολλούς συναδέλφους του που βρίσκονται εδώ και χρόνια στον «Ναό της Δημοκρατίας». Αν κάτι μπορεί να του κάνει κακό, είναι η ξαφνική εύνοια που απέκτησε από τα λεγόμενα συστημένα ΜΜΕ, αυτά που μέχρι πριν από μερικούς μήνες τον αγνοούσαν στην καλύτερη, τον λοιδορούσαν στη χειρότερη. Ο Βασίλης Λεβέντης είναι μια τίμια πολιτική φωνή –ανεξαρτήτως εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του–, γι’ αυτό και μόνο ευχάριστη εικόνα δεν είναι να βλέπει κανείς να τον χρησιμοποιούν ορισμένοι ως πιόνι στη σκακιέρα τους.