Δικαίωση για συγγενείς του Γιάκοβλεφ 42 και του Σάμινα

 

Έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους σε τραγωδίες που είχαν συγκλονίσει την ελληνική κοινωνία και στη συνέχεια, για χρόνια πολλά πάλευαν ή και παλεύουν ακόμα για να βρουν δικαίωση από τα δικαστήρια.

Κι όμως: Δεκαεπτά χρόνια μετά τη μοιραία πτώση του Γιάκοβλεφ 42 στα Πιέρια Όρη και δεκατέσσερα χρόνια μετά το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» στην Πάρο, συγγενείς των θυμάτων ακόμη και εγγόνια παλεύουν με το Ελληνικό Δημόσιο και τη Δικαιοσύνη προκειμένου να πάρουν τις αποζημιώσεις τους.

Το Δημόσιο, από την πλευρά του μέσω των δικηγόρων του εξαντλεί κάθε νομικό μέσο προκειμένου να καθυστερήσει να καταβάλει τις αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων.

Όσο για τη Δικαιοσύνη είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο μηχανισμός της κινείται κατά κανόνα με ρυθμούς χελώνας και για να τελεσιδικήσουν οι αποφάσεις πρέπει, στην καλύτερη περίπτωση, να παρέλθει μία δεκαετία.

 

Τι έγινε με το Γιάκοβλεφ

Στις 17Δεκεμβρίου 1997 ένα Yakovlev Yak-42 των αερογραμμών “Aerosvit” από την Οδησσό της Ουκρανίας με προορισμό την Θεσσαλονίκη, συνετρίβη στη δύσβατη δασική περιοχή Ντίτσιος των Πιερίων, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων.

Από τη συντριβή του αεροσκάφους έχασαν τη ζωή τους συνολικά 74 άνθρωποι, επιβάτες και πλήρωμα.

Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν και 42 Έλληνες.

Το ποινικό μέρος της αεροπορικής τραγωδίας έκλεισε το 2005, όταν ο Άρειος Πάγος απέρριψε τις αιτήσεις αναίρεσης και επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης 4 ετών 4 μηνών και 15 ημερών σε δυο ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας του αεροδρομίου «Μακεδονία» για λάθη και παραλείψεις τους τη μοιραία νύκτα.

Ορισμένοι από τους συγγενείς των θυμάτων προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη ζητώντας αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από τον θάνατο των συγγενών τους.

Για ορισμένους από η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε οριστικά και αμετάκλητα ότι δικαιούνται να λάβουν αποζημίωση, άλλοι όμως αναμένουν ακόμη την έκδοση των αποφάσεων, ενώ για άλλους οι αποφάσεις εκδίδονται μετά από 17 χρόνια.

 

Το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα»

Στις 26 Σεπτεμβρίου 2000 το πλοίο της γραμμής «Εξπρές Σάμινα» προσάραξε στη βραχονησίδα Πόρτες της Πάρου, λίγο έξω από το λιμάνι ὀπου βυθίστηκε παίρνοντας στον υγρό του τάφο 80 ζωές.

Ακολούθησαν ποινικές δίκες μέχρι τον Άρειο Πάγο, καθώς και αγωγές αποζημίωσης από τους συγγενείς των θυμάτων.

Άλλοι συγγενείς δικαιώθηκαν και έλαβαν τις αποζημιώσεις, ενώ άλλοι ακόμα παλεύουν στα δικαστήρια.

Ένα ανήλικο παιδί (εγγόνι) που έχασε και τον παππού και τη γιαγιά του στο ναυάγιο διεκδίκησε από το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο εφάπαξ αποζημίωση, όπως δικαιούται από τον νόμο.

Η αποζημίωση που προβλέπεται στις περιπτώσεις αυτές είναι 20πλάσια του μισθού του ναύτη επιβατηγού πλοίου, όπως αυτή καθορίζεται από τη σχετική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Το ΝΑΤ έχει την υποχρέωση καταβολής της σχετικής αποζημίωσης στις περιπτώσεις ναυτικών ατυχημάτων.

Παρ’ όλ’ αυτά τον Δεκέμβριο του 2000 το ΝΑΤ απέρριψε το αίτημα του ανήλικου για καταβολή αποζημίωσης. Από τότε ξεκίνησε η δικαστική περιπέτεια του εγγονού, που δικαιώθηκε τελικά μετά από …14 χρόνια.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε ως παράνομη την αρνητική για τον ανήλικο απόφαση του ΝΑΤ, ενώ επέβαλε σε βάρος του ΝΑΤ δικαστική δαπάνη 920 ευρώ.