Εκλογές και σύντομα «βλέπουν» στον Περισσό

«Η συμφωνία των Πρεσπών για την επίλυση του Μακεδονικού είναι μία κακή συμφωνία και θα την πληρώσει ακριβά η κυβέρνηση». Αυτή είναι η πεποίθηση που επικρατεί στον Περισσό και ήδη στο ΚΚΕ έχουν ενημερώσει τις τοπικές οργανώσεις πως δεν πρέπει να εκπλαγούν εάν εντός του Σεπτεμβρίου υπάρχει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Κάτι που σημαίνει ότι το κόμμα και οι τοπικές οργανώσεις πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Τα στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος στις off the record συζητήσεις τους με δημοσιογράφους αναφέρουν ότι το σχήμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι θνησιγενές και το μόνο που προσπαθούν είναι να διασώσουν ό,τι σώζεται. «Ο ΣΥΡΙΖΑ να εξακολουθήσει να παραμένει ένα νεοαστικό συστημικό κόμμα και οι ΑΝ.ΕΛ. να επιβιώσουν», λένε χαρακτηριστικά.

Στο ΚΚΕ εκτιμούν πως το Μακεδονικό σε συνδυασμό με την οικονομία είναι πιθανό να αποτελέσει την απαρχή πολιτικών εξελίξεων που οδηγούν έως τις κάλπες. Χαρακτηρίζουν τη συμφωνία των Πρεσπών ως απαράδεκτη, κάτι που τόνισε με έμφαση και ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην ομιλία του στη Βουλή, όταν έκανε λόγο «για αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης των ανιστόρητων θέσεων περί Μακεδονικού έθνους, Μακεδονικής γλώσσας, που αποτελούν βασικά στηρίγματα του αλυτρωτισμού».

Η στάση του ΚΚΕ στη Βουλή, όπου δήλωσε την πλήρη αντίθεσή του στη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ, έκανε πολλούς σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου να μιλήσουν για ευκαιριακή και οπορτουνιστική στάση, με πρώτο και καλύτερο τον διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, τον Θανάση Καρτερό. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός. Υπήρξε ένα μπαράζ άρθρων από ΣΥΡΙΖΑίους δημοσιογράφους, οι οποίοι στρέφονταν κατά του ΚΚΕ. Έτσι ο διευθυντής της «Αυγής», Άγγελος Τσέκερης, υποστήριξε ότι «η στάση του ΚΚΕ εξυπηρετεί αντικειμενικά τις επιδιώξεις του εθνικιστικού μπλοκ και των διαφόρων Γεωργιάδηδων και Λοβέρδων» (σ.σ. η γνωστή λογική τού «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι ακοδεξιός εθνικιστής»). Ο Γιώργος Πετρόπουλος, για πολλά χρόνια στέλεχος του ΚΚΕ, υποστήριξε στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι «αυτή η θέση ταυτίζει αντικειμενικά το ΚΚΕ με τους εθνικιστικούς κύκλους στη χώρα μας και στην ΠΓΔΜ που είναι ενάντια σε όποια συμφωνία».

Μέχρι και ο άγνωστος στην πολυκατοικία του (για το ευρύ κοινό) –μέχρι που μίλησε σλάβικα από του βήματος της Βουλής– Κώστας Σέλτσας (βουλευτής Φλωρίνης του ΣΥΡΙΖΑ) υποστήριξε ότι «ειλικρινά εξεπλάγην με τη θέση και την τοποθέτηση του κ. Κουτσούμπα στη Βουλή. Με την αποχώρησή του, το ΚΚΕ ήταν σαν να αφήνει ένα κομμάτι της ιστορίας του απροστάτευτο, δυστυχώς. Είναι μεγάλο πλήγμα και έντονα εξέφρασα στους παλιούς μου συντρόφους την αγανάκτησή μου». Γι’ αυτό, λοιπόν, για να πνίξει τον πόνο του πήγε και χόρεψε το γνωστό αλυτρωτικό τραγούδι των Σκοπίων «την Μακεδονία του Αιγαίου».

 Οι ιστορικές θέσεις

Οι του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι ο Δημήτρης Κουτσούμπας και οι θέσεις που εξέφρασε είναι μακριά από τις ιστορικά διαμορφωμένες θέσεις του Περισσού. Ιστορικά το ΚΚΕ υπήρξε ο πολιτικός χώρος που υποστήριξε διαχρονικά την ύπαρξη μίας διακριτής σλαβομακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας και μάλιστα υπερασπίστηκε και τα δικαιώματά των Σλαβομακεδόνων στον ελλαδικό χώρο. Ωστόσο, εάν κάποιος αναγνώσει με προσοχή την εξέλιξη των τοποθετήσεων του ΚΚΕ πάνω στο θέμα θα δει ότι πάντα υπήρχε μια διακριτική απόσταση από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «μακεδονικός εθνικισμός» ή «αλυτρωτισμός». Άλλωστε, αυτή ήταν μια αντιπαράθεση που υπήρξε ακόμη και στη διάρκεια του Εμφυλίου, όταν το ΚΚΕ ήταν αντίθετο στην προσπάθεια τεθεί εκ νέου θέμα «Ανεξάρτητης Μακεδονίας» (και συνολικά επαναχάραξης συνόρων που έβαζαν με διάφορους τρόπους, τόσο οι Γιουγκοσλάβοι, όσο και οι Βούλγαροι κομμουνιστές). Γι’ αυτό και διαμόρφωσε τη δική του πολιτική παρέμβαση στους Σλαβομακεδόνες κύρια με το κριτήριο να απαντήσει στην επιρροή των Γιουγκοσλάβων που άφηναν στη νεοσύστατη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» το ελεύθερο να κάνει αλυτρωτική προπαγάνδα.

Αρκετά χρόνια αργότερα, στο ΚΚΕ κατάλαβαν ότι γύρω από το θέμα θα μπορούσαν να ανοίξουν διεργασίες που θα οδηγούσαν σε επικίνδυνες εξελίξεις. Γι’ αυτό και ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε δηλώσει το 1988, μετά τα επεισόδια στην επίσκεψη Σαρτζετάκη στη Μελβούρνη, ότι «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει».

Οπότε όλα όσα ισχυρίζονται στην Κουμουνδούρου μάλλον μπορούν να χαρακτηριστούν ως άτοπα. Διότι η παρέμβαση Κουτσούμπα είναι μία συνέχεια των όσων είχε πει ο Χαρ. Φλωράκης πριν από 30 χρόνια. Και όλα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ διατηρούσε επιφυλάξεις, απέναντι στον αλυτρωτισμό κύκλων της γείτονας χώρας και της ρητορικής της.

 Τα ίδια και η Αλέκα

Ανάλογες θέσεις είχε διατυπώσει και η Αλέκα Παπαρρήγα το 2011 σε συνέντευξή της σε εφημερίδα των Σκοπίων. Η πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ είχε πει ότι η «η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε διάφορα έθνη. Με βάση τη μαρξιστική αντίληψη, θεωρούμε πως το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι αναγκαίοι όροι (της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής, του πολιτισμού) στα πλαίσια της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Στην Ελλάδα υπάρχουν Σλαβόφωνοι. Όλοι είναι Έλληνες πολίτες (και αρκετοί από αυτούς είναι σλαβικής καταγωγής) και όλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα. Σήμερα είναι πλέον δίγλωσσοι, σε μεγάλο βαθμό ζουν διάσπαρτοι σ’ ολόκληρη τη χώρα λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, μεικτών γάμων κ.λπ. Δεν συντρέχουν, με άλλα λόγια, λόγοι αναγνώρισης κάποιας μειονότητας. Απ’ την άλλη μεριά, παρατηρούμε πως η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ πρόβαλε τα τελευταία χρόνια έντονα το ζήτημα της αναγνώρισης “μακεδονικής” εθνότητας και “μακεδονικής” εθνικής μειονότητας, στο έδαφος της ελληνικής Μακεδονίας».

 Προσβλέπει σε οφέλη

Με τη στάση που κρατά το ΚΚΕ ελπίζει σε οφέλη. Από τη μία στον Περισσό εκτιμούν πως από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να κρατήσει τον μουντζούρη θα έχει προβλήματα. Ταυτόχρονα το ΚΚΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση για εθελοδουλία απέναντι στον ιμπεριαλισμό και το ΝΑΤΟ, ενώ και από την άλλη δεν έχει κανένα λόγο να πάει κόντρα με το εθνικό συναίσθημα. Και βέβαια δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα με βαθιά γνώση του Σκοπιανού και με αυτή την έννοια οι επιφυλάξεις του δεν βγαίνουν απλώς ως τακτική επιλογή, αλλά αντανακλούν και πραγματικούς φόβους για το πώς μπορεί το άνοιγμα εκ νέου ζητημάτων εθνοτήτων στα Βαλκάνια να τα μετατρέψει ξανά σε πυριτιδαποθήκη.