ΕΛΛΑΔΑ-ΡΩΣΙΑ: Η λεπτή (και εύθραυστη) κόκκινη γραμμή

Τη σκάλα του αεροπλάνου θα ανέβει την επόμενη Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, προκειμένου να «πετάξει» με προορισμό τη Μόσχα, καθώς μία ημέρα, στις 18 Φεβρουαρίου θα έχει τετ-α-τετ με τον Ρώσο ΥΠ.ΕΞ., την επονομαζόμενη και «γριά αλεπού» της ρωσικής διπλωματίας, Σεργκέι Λαβρόφ.

Πάντα οι συναντήσεις των διπλωματικών αποστολών των δύο χωρών, ειδικά όταν γίνονται σε τόσο υψηλό επίπεδο, είχαν ξεχωριστή σημασία για την Ελλάδα. Πολλώ δε μάλλον τώρα που η συνάντηση Δένδια-Λαβρόφ θα πραγματοποιηθεί σε μια περίοδο όπου η «κόκκινη αρκούδα» βρίσκεται στο στόχαστρο των δυτικών συμμάχων της χώρας μας εξαιτίας της ψυχροπολεμικής κρίσης στην Ουκρανία.

Επισήμως, η βεντάλια των θεμάτων που θα συζητήσει ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας με τον πολύπειρο ομόλογό του είναι ανοιχτή και περιλαμβάνει τη συνεργασία των δύο χωρών σε οικονομικά και σε πολιτιστικά ζητήματα, τα κρίσιμα μέτωπα που είναι ανοιχτά στο Κυπριακό και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και οι τελευταίες εξελίξεις στην Ανατολική Ευρώπη.

Όσο κι αν η Αθήνα διατρανώνει την politically correct επωδό ότι οι σχέσεις της με τη Μόσχα είναι ιστορικές και τελούν υπό ένα καθεστώς ειλικρινούς και εποικοδομητικού διαλόγου, η πικρή αλήθεια είναι ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι σχέσεις αυτές μοιάζουν με παγοδρόμιο: οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές, οι αποστάσεις μακρινές (σ.σ. όπως το τραπέζι στο οποίο έκατσαν ο Πούτιν με τον Μακρόν) και το «έδαφος» εξαιρετικά ολισθηρό.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το τι θα ειπωθεί μπροστά στα ανοιχτά μικρόφωνα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι πίσω από τις κλειστές πόρτες ο Νίκος Δένδιας θα ακούσει τον Σεργκέι Λαβρόφ να του εκφράζει για ακόμη μία φορά τη ρωσική δυσαρέσκεια αναφορικά με την  πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της αστερόεσσας. Το έχουμε ξαναγράψει στην «Α» ότι το Κρεμλίνο έχει «στραβώσει» άσχημα με τη ΝΑΤΟϊκή αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης ήδη από το 2018, που αυτό συζητιόταν ως ενδεχόμενο.

Ήταν η ίδια εποχή που η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε επίσημα την ύπαρξη ρωσικού κατασκοπευτικού δικτύου στη Β. Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Άγιο Όρος και Αλεξανδρούπολη) και προχώρησε σε απελάσεις διπλωματών, με τη ρωσική κυβέρνηση να απαντά ότι οι ΗΠΑ είναι αυτές που κρύβονται πίσω από την αντίδραση της Ελλάδας, καθώς η Ουάσινγκτον –σύμφωνα πάντα με τη Μόσχα– σπέρνει αντιρωσικά «ζιζάνια» σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ωστόσο, το παιχνίδι τώρα έχει «χοντρύνει». Με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν επικίνδυνα στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας, ο Νίκος Δένδιας επισκέφθηκε πρόσφατα τα γραφεία της Ειδικής Αποστολής Επιτήρησης του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία, επίσκεψη την οποία όχι απλώς χαιρέτισε ο Αμερικανός πρέσβης, Τζέφρι Πάιατ, αλλά σε προ ημερών άρθρο του στα «ΝΕΑ» υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι «οι ΗΠΑ και η Ελλάδα δεσμεύονται να στηρίξουν την ουκρανική κυριαρχία και ακεραιότητα». Φυσικά, η Μόσχα δεν έμεινε σιωπηλή και μέσω της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα υποστήριξε ότι «κάποιοι θέλουν να εμπλέξουν την Ελλάδα σε περιπέτειες, που εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για τον περιορισμό της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας κρίσεων στα ρωσικά σύνορα».

Αν στο ελληνικό ΥΠΕΞ πιστεύουν ότι αυτό δεν ήταν ένα direct message προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη να μετριάσει τις… ερωτοτροπίες με τις ΗΠΑ, καλά θα κάνουν να προετοιμαστούν να ακούσουν την ίδια προειδοποίηση να επαναλαμβάνεται και στη συνάντηση Λαβρόφ-Δένδια, μαζί φυσικά με όσα η Ρωσία έχει… μαζεμένα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο έχοντάς το κατηγορήσει ανοιχτά ως ενεργούμενο της Ουάσιγκτον.

Όλα τα παραπάνω δεν καταργούν την όντως προαιώνια διασύνδεση των δύο χωρών, που όμως κρέμεται από μία λεπτή –εξ ου και εύθραυστη– κόκκινη γραμμή, που απαιτεί χειρουργικούς διπλωματικούς χειρισμούς, αν η Ελλάδα θέλει να ικανοποιήσει τις δύο αντίρροπες συνθήκες, και της αναβαπτισμένης συμμαχίας της με τις ΗΠΑ, και της συμπαράταξής της με τη Ρωσία, την οποία θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας.